Δε φωνάζεις χωρίς λόγο «φωτιά!» σε γεμάτο θέατρο

Όταν βρίσκεσαι σε ένα γεμάτο με θεατές  θέατρο το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να πανικοβάλεις χωρίς λόγο τον κόσμο, γιατί θα προκαλέσεις μεγαλύτερη ζημιά από τον πανικό παρά θα προστατεύσεις κανένα.

Έτσι, δε φωνάζεις «φωτιά!» εάν δεν είσαι απόλυτα σίγουρος ότι κάτι πραγματικά σοβαρό συμβαίνει.

«Τι άσχετα είναι αυτά» θα αναρωτηθεί εύλογα ο αναγνώστης, όμως εάν και δεν τους φαίνεται είναι σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας τους τελευταίους μήνες και με τα «σπασμένα νεύρα» της πλειοψηφίας του κόσμου.

Αυτό λοιπόν, που εννοώ είναι ότι η κοινωνία γύρω μας είναι «φορτισμένη» με αγωνίες για την υγεία, την οικονομία αλλά και την μουντή καθημερινότητα με αποτέλεσμα κάθε υπερβολική, άσχετη και άστοχη τοποθέτηση οποιουδήποτε έχει δημόσιο λόγο να πανικοβάλλει αλλά και να «σπάει» περαιτέρω τα ήδη σπασμένα νεύρα της κοινωνίας.

Ο λόγος που γράφω αυτά είναι, διότι παρατηρώ τελευταία πολύ φιλολογία γύρω από την πανδημία και για το πότε και πώς θα ξαναέρθει η «κανονικότητα» χωρίς όμως να καταλήγει αυτό κάπου με ένα λιτό και σαφή τρόπο.

Πολλές τοποθετήσεις και διαχείριση και χωρίς να θέλω να απαξιώσω τη δουλειά κανενός, που κοπιάζει για την πανδημία αυτή την περίοδο η έλλειψη καθαρού και με σαφήνεια λόγου μπερδεύει την κοινωνία και δίνει τροφή στους πονηρούς.

Έχουν βρει και τα μέσα ενημέρωσης «σχοινί - κορδόνι» κάθε μέρα τις εκτιμήσεις των ειδικών για την πανδημία με αποτέλεσμα να περνάνε τόσα πολλά και διαφορετικά μηνύματα για την πανδημία κάθε μέρα, που είναι αδύνατο να τα διαχειριστεί το μυαλό του μέσου πολίτη.

Ακόμα και η καραντίνα, που είναι και δεν είναι αυστηρή μπερδεύει, διότι βλέπει ο κόσμος να συνεχίζονται οι θάνατοι και οι νοσηλείες και να απομακρύνεται η ημερομηνία του ανοίγματος της αγοράς και φθάνουν να αναρωτιούνται όλοι «τελικά τι κάνουμε;».

Ήρθε νομίζω η στιγμή των πολιτικών αποφάσεων και πρέπει με επιστημονικά κριτήρια η υπεύθυνη πολιτεία σε ανώτατο επίπεδο να πει καθαρά τα πράγματα στο λαό για να μην έχουμε πανικούς και προσδοκίες.

Δύο είναι οι επιλογές:

Η πρώτη είναι έστω και με ρίσκο να επιστρέψουμε με υπευθυνότητα και με υγειονομική προσοχή στις δραστηριότητες μας.

Η δεύτερη είναι να πηγαίνουμε από καραντίνα σε καραντίνα μέχρι να εμβολιαστεί ικανό κομμάτι του γενικού πληθυσμού.

Το «πεπόνι και το μαχαίρι» το έχει πάντα αυτός που κυβερνά και αυτός οφείλει να δείξει καθαρά το δρόμο.