«Δυστυχώς τα ίδια»

Ο σημερινός τίτλος μου βγαίνει αυθόρμητα καθώς βλέπω ότι κινδυνεύουμε για τρίτη συνεχόμενη σεζόν να γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές με τα κρούσματα, τους νοσηλευόμενους και τους θανάτους να ανεβαίνουν διαρκώς.

Ειλικρινά δε ξέρω τι τελικά φταίει και δεν εμβολιάζεται ο κόσμος ούτε και ξέρω εάν τηρούνται τα μέτρα υγειονομικής προστασίας  απ’ όλους αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορώ να δεχθώ, ότι ενώ υπάρχουν εμβόλια και ενώ έχουμε ζήσει ήδη δύο χρόνια με την πανδημία, πως υπάρχει περίπτωση να μπλέξουμε εκ νέου με καραντίνες κλεισίματα και τα συναφή.

Κάπου εδώ πρέπει η κυβέρνηση που κρατάει το τιμόνι της χώρας να αναλογιστεί εάν η μέχρι σήμερα διαχείριση της πανδημίας με την πολυφωνία των επιστημόνων περνάει τα σωστά μηνύματα και εάν τελικά πρέπει να ληφθούν αποφάσεις καθώς το πολιτικό κόστος που προσπαθεί να αποφύγει θα της επιστρέψει πολλαπλάσιο όταν αυξάνεται με τέτοιο ρυθμό ο αριθμός των θανάτων.

Επίσης, κάτι που «αφουγκράζομαι» και κυριολεκτικά με αφήνει άφωνο είναι ότι υπάρχουν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που δε τους «χαλάει» η λογική ενός νέου κλεισίματος.

Δυστυχώς οι επαγγελματικές κατηγορίες του «μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει» σα να καλοβλέπουν την προοπτική ενός νέου κλεισίματος καθώς σε πολλούς έπεσε «βαριά» η επιστροφή στην κανονικότητα και την παλιά καθημερινότητα.

Δεν έχω δυστυχώς πρόταση, διότι όσα συμβαίνουν με την πανδημία και το τοίχος των αρνητών που έχει δημιουργηθεί, το οποίο μάλιστα έχει ποικίλα κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά, δε δείχνουν εύκολη έξοδο από το πρόβλημα.

Απλά θέλω να μου εξηγήσει κάποιος γιατί ενώ είχαμε ξεκινήσει καλά στην αρχή της πανδημίας με ήρεμες, πολιτισμένες και καθησυχαστικές ενημερώσεις στη συνέχεια επιλέχθηκε για την προώθηση του εμβολιασμού επιθετική τακτική με υπερπροβολή επιστημόνων και απόψεων που κατάφερε να ενεργοποιήσει το αντιδραστικό στοιχείο της κοινωνίας μας.

Όσο δύσκολη και να γίνει η ζωή των ανεμβολίαστων λίγοι θα υποχωρήσουν από την άποψη τους, διότι η επιλογή τους έχει επενδυθεί πλέον με κοινωνιολογικά, για να μη πω και πολιτικά χαρακτηριστικά.

Κοινώς την πατήσαμε, διότι στην αντίδραση για το εμβόλιο «στεγάστηκε» μεγάλο απογοητευμένο κομμάτι της κοινωνίας που με αυτή του την επιλογή αισθάνεται ότι πολεμάει το «σύστημα» και όσοι περιορισμοί και να επιβληθούν δε θα φέρουν κανένα αποτέλεσμα, διότι η επιλογή έγινε και είναι περισσότερο κοινωνική παρά υγειονομική.

Δυστυχώς και φέτος ταλαιπωρία και η σωτηρία αναζητείται στον καλό καιρό και στον καλό Θεό της χώρας μας.