Είπαμε να «φτιάξουμε» και όχι να «διαλύσουμε» τη φιλανθρωπία

Η διερεύνηση των καταγγελιών για την «Κιβωτό» εξελίσσεται για δεύτερη εβδομάδα ως «σίριαλ» στις τηλεοπτικές εκπομπές, στα ραδιόφωνα και στις εφημερίδες και εγώ για δεύτερη εβδομάδα θα εξακολουθήσω να λέω ότι μέχρι την ολοκλήρωση της διερεύνησης των καταγγελιών και του οικονομικού ελέγχου δεν πρόκειται να «ρίξω το ανάθεμα» σε κανένα.

Με τον τρόπο όμως που δημοσιοποιούνται τα γεγονότα το μόνο σίγουρο είναι ότι θα καταφέρουμε στο τέλος να φοβίσουμε τους πάντες και αντί να φτιάξουμε τις ιδιωτικές φιλανθρωπικές δομές να τις διαλύσουμε εντελώς.

Εξηγώ αμέσως τι εννοώ, για να μην υπάρχουν απορίες.

Όπως έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα η ιδιωτική πρωτοβουλία στις φιλανθρωπικές δράσεις κάθε είδους καλύπτει κενά του κεντρικού κράτους, το οποίο με τις γνωστές «παθογένειες» αδυνατεί να καλύψει τα πάντα.

Οι ιδιωτικές φιλανθρωπικές δομές λοιπόν ξεκινούν με πρωτοβουλία κάποιων ανθρώπων που είτε από προσωπική ευαισθησία ή και για να καλύψουν οικογενειακές και προσωπικές τους ανάγκες δημιουργούν δομές που μπορούν να καλύψουν ευέλικτα και χωρίς τη δυσκινησία του δημοσίου ανάγκες ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων.

Οι δομές αυτές στην αρχή συνήθως χρηματοδοτούνται για τη δημιουργία τους μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ και ιδιωτικών χορηγιών.

Οι γνωρίζοντες δε το αντικείμενο της σύστασης και της λειτουργίας ιδιωτικών φιλανθρωπικών δομών ξέρουν καλά ότι το να δημιουργήσεις τη δομή είναι το πρώτο βήμα, όμως το δυσκολότερο κομμάτι είναι να μπορέσεις να κρατήσεις τη δομή σε λειτουργία σε βάθος χρόνου καθώς πέρα από τα καθημερινά απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό σε συνεχείς βάρδιες.

Και κάπου εδώ αρχίζετε όλοι νομίζω να καταλαβαίνετε τη ζημιά που γίνεται τις τελευταίες μέρες με το «σίριαλ» της «Κιβωτού» στις υπόλοιπες φιλανθρωπικές δομές καθώς δεκάδες ιδιωτικοί χορηγοί και φιλάνθρωποι θα διστάζουν πλέον να βοηθήσουν και να χορηγήσουν φιλανθρωπικές δράσεις.

Με τον τρόπο της προβολής του θέματος της «Κιβωτού» αφήνεται η αμφιβολία στην κοινωνία ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τη φιλανθρωπία και σχετικούς συλλόγους και δομές έχουν κάτι να κερδίσουν και αυτό από μόνο του είναι η μεγαλύτερη ζημιά που μπορεί να γίνει.

Ας θέσουμε λοιπόν τα όρια και τους κανόνες στην ιδιωτική φιλανθρωπία και στις σχετικές δράσεις με τρόπο που θα βοηθήσει την ανάπτυξη τους και όχι με τρόπο που θα οδηγήσει στη διάλυση τους.

Η δημοσιότητα ενός θέματος είναι καλή όταν βοηθάει στο να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και όχι όταν αφήνει παντού ένα σύννεφο αμφιβολίας.