Εορταστικοί «μπακαλιάροι»

Στο τελευταίο κείμενο της χρονιάς αποφάσισα να μην αναφερθώ εκ νέου στα της πανδημίας, που πάλι μας απασχολεί με τη νέα μετάλλαξη της.

Ο σημερινός τίτλος είναι λίγο «εναλλακτικός» και χρήζει επεξήγησης ειδικά για τις λίγο μεγαλύτερες ηλικίες, που δεν είναι εξοικειωμένες με τις εκφράσεις της σημερινής νεολαίας.

Η έκφραση «μπακαλιάροι» στην καθομιλουμένη των νέων αναφέρεται σε κοινότοπες και «προκάτ» εκφράσεις κενές περιεχομένου, που χρησιμοποιούν κάποιοι και κυρίως οι πολιτικοί για να εντυπωσιάσουν ευκαιριακά.

Έτσι λοιπόν και τις γιορτές των Χριστουγέννων, τα έντυπα, το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «βρίθουν» εορταστικών «μπακαλιάρων» από πολιτικούς, πολιτευτές αλλά και απλούς πολίτες γεγονός που σε άλλους προκαλεί χαρά και ανταποδίδουν και συμμετέχουν στο ευχετήριο πάρτι και σε άλλους προκαλεί κούραση με την επανάληψη των ίδιων και των ίδιων «κλισέ» ευχών και μηνυμάτων.

Λαμβάνω απροκάλυπτα θέση υπέρ αυτών που συμμετέχουν στο «πάρτι» των ευχών σε γνωστούς και αγνώστους καθώς θεωρώ ότι η συμμετοχή στους εορταστικούς «μπακαλιάρους» είναι ευεργετική και συνιστά ετήσια ομαδική ψυχοθεραπεία.

Θα υποστηρίξω την άποψη μου με απλά λόγια και επιχειρήματα και σας δίνω κατευθείαν ένα παράδειγμα.

Σκεφτείτε πόσο ευεργετικό είναι για ένα μοναχικό ή ένα ηλικιωμένο άνθρωπο που μπορεί να χειριστεί το διαδίκτυο η ανταλλαγή έστω κοινότοπων ευχών με γνωστούς και αγνώστους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πόσο αυτό «σπάει» τη μαυρίλα της μοναξιάς του.

Θα σπεύσουν κάποιοι να κριτικάρουν ότι αυτές οι ευχές δεν αντικαθιστούν την ανθρώπινη επαφή, και συμφωνώ απόλυτα, αλλά όταν κάποιος δεν έχει δυνατότητα λόγω αντικειμενικών συνθηκών ανθρώπινης αλληλεπίδρασης είναι πραγματικά ευεργετικό να δέχεται και να δίνει ευχές και να σχολιάζει και να απαντά σε μηνύματα έστω και στο διαδίκτυο.

Κατά τον ίδιο περίπου τρόπο είχα κάνει μια παρατήρηση πριν αρκετά χρόνια σε ένα κείμενο μου σε μεγάλη εφημερίδα των Αθηνών σχετικά με τις αλυσίδες των καταστημάτων γρήγορου φαγητού τα λεγόμενα «fastfood».

Τότε λοιπόν στα μέσα της δεκαετίας του 90’, είχε γεμίσει η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη αλλά και η επαρχία με καταστήματα γρήγορου φαγητού και παρατηρήθηκε το φαινόμενο εκτός από τους πιτσιρικάδες να συχνάζουν εκεί και μοναχικοί ηλικιωμένοι που περνούσαν την ώρα τους χαζεύοντας τα πήγαινε έλα της νεολαίας.

Όταν λοιπόν ρωτήθηκαν κάποιοι, γιατί προτιμούν να πίνουν τον καφέ τους σε χώρους γρήγορου φαγητού αντί στο παραδοσιακό καφενείο απάντησαν ότι κερδίζουν ζωή με την κίνηση της νεολαίας γύρω τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο η συμμετοχή στους εορταστικούς «μπακαλιάρους» μπορεί να μην είναι απόλυτα ουσιαστική αλλά είναι σίγουρα ψυχοθεραπευτική.

Ας συμμετέχουμε και φέτος χωρίς ενοχές στο πανηγύρι των ευχών ακόμα και με εορταστικούς «μπακαλιάρους» και ας δώσουμε και ας πάρουμε όση θετική ενέργεια μπορούμε.

Καλές γιορτές και καλή χρονιά σε όλες και όλους!