«Επέτειος μνημονίων»

Στη χώρα μας πολλά πράγματα συμβαίνουν και πολλά δε συμβαίνουν.
Άλλα πράγματα γίνονται και άλλα δε γίνονται και στο τέλος όλα έχουν πρώτη, δεύτερη και τρίτη ανάγνωση.

Οι λέξεις και οι έννοιες είναι σχετικές και η κυριολεξία είναι δύσκολη υπόθεση καθώς ελάχιστοι τηρούν τα λεγόμενά τους.
Μέσα σε αυτό το «υπέροχο» περιβάλλον η αοριστία είναι χρήσιμο εργαλείο, γιατί έτσι μπορεί κανείς να υπονοεί πολλά χωρίς να λέει τίποτα και με τον τρόπο αυτό ούτε να δεμεύεται για κάτι ούτε και να δυσαρεστεί κανένα.

Με αυτό τον αόριστο και ασαφή τρόπο διαχειριστήκαμε και την είσοδο της χώρας στα μνημόνια και ενώ την προηγούμενη Δευτέρα είχαμε την επέτειο των οκτώ χρόνων από την είσοδο μας σε αυτά ακόμα δεν είναι σαφές στο λαό γιατί μπήκαμε σε αυτά.

Σε άλλους κυριαρχεί η ιδέα ότι για τη χρεοκοπία ευθύνεται το παλιό πολιτικό και κομματικό σύστημα. Σε άλλους κυριαρχεί η ιδέα ότι ευθύνονται οι ολιγάρχες που τρώγαν τα «ασημικά» του κράτους και έβγαζαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό. Σε άλλους κυριαρχεί η ιδέα ότι στην χρεοκοπία μας οδήγησε η συντήρηση ενός υπερτροφικού Δημοσίου.

Η κάθε μία από τις παραπάνω αιτίες είχε τη δική της συμβολή στην τελική χρεοκοπία αλλά και πάλι κανείς τόσα χρόνια δεν έχει κάνει μια σοβαρή ποιοτική ανάλυση των αιτίων της χρεοκοπίας μας γιατί τελικά έτσι βολεύει.

Κακά τα ψέματα η συστηματική ανάλυση των αιτίων της χρεοκοπίας θα οδηγούσε σε «πρόσωπα και διευθύνσεις», γεγονός που κανείς στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα δεν επιθυμεί, διότι θα αποτελούσε κακό προηγούμενο.

Το αόριστο και γενικόλογο των καταστάσεων είναι επιθυμητό απο το πολιτικό σύστημα, γιατί όσο δεν είναι ξεκάθαρη η αιτία των μνημονίων τόσο μπορεί να ελίσσεται ο κάθε πολιτικός χώρος ανάλογα με την ιδεολογία του και να δαιμονοποιεί τον αντίπαλο.

Δυστυχώς πιστεύω ότι είναι πολύ εύκολο να ξαναχρεοκοπήσουμε για τον απλούστατο λόγο ότι δεν καταλάβαμε ή κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τι έγινε.

Η αλήθεια λοιπόν είναι απλή και καθαρή. Η μετάβαση μας από τα Βαλκάνια στην Ευρώπη απαιτεί δουλειά και όχι μόνο δανεικά.