Φιλμογραφικά

Το άνοιγμα του Φεντερίκο Φελίνι στην παγκόσμια κινηματογραφική σκηνή και παράλληλα η ταινία που τον απομάκρυνε από το κίνημα του ιταλικού νεορεαλισμού και τους οπαδούς του. 

Στην αρχή της καριέρας του ενεπλάκη με τον ιταλικό νεορεαλισμό, ένα κίνημα που στον απόηχο του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και της Ιταλίας του Μουσολίνι, έστρεψε το καλλιτεχνικό ενδιαφέρον στην εργατική τάξη και τους φτωχούς, θέλοντας να καταδείξει την  οικονομική και ηθική εξαθλίωση. 

Στην τρίτη του, όμως, σκηνοθετική δουλειά, το La strada, επικρίθηκε από τους αριστερούς νεορεαλιστές ότι στρέφεται προς συντηρητικά μονοπάτια και προπαγανδίζει (όπως η «αντίπαλη» μερίδα του ιταλικού καλλιτεχνικού κόσμου της εποχής) τον καθολικισμό και τις αξίες του, με αυτήν την παραβολή για τη σωτηρία, την αγάπη και τη φιλανθρωπία.

Ωστόσο, η ιστορία της Τζελσομίνα και του Ζαμπανό, δυο περιπλανώμενων και βασανισμένων ανθρώπων, είναι βγαλμένη από τη ζωή και αποτυπώνει εμμέσως όλα αυτά που στόχευε ο νεορεαλισμός. Βασίζεται σε βιώματα του σκηνοθέτη και με τον ξεχωριστό καλλιτεχνικό τρόπο του Φελίνι, περιγράφει τη σχέση δύο τόσο διαφορετικών ανθρώπων που η ζωή τους δένει μαζί σε μια τραγική ιστορία.

Η Τζελσομίνα, πουλημένη από τη μητέρα της στον Ζαμπανό, είναι το τραγικό πρόσωπο της ιστορίας, που σε μικρή ηλικία αναγκάζεται να αφήσει την οικογένεια της και να περιπλανιέται με το δύστροπο και αυστηρό σόουμαν. Αφελής, ευχάριστή, ένα παιδί που προσπαθεί να βρει το νόημα στην καινούργια ζωή που της παρουσιάζεται, υποτάσσεται στον αυστηρό Ζαμπανό, δέχεται τη συμπεριφορά του και δεν τον εγκαταλείπει, ακόμα και μπροστά σε αποτρόπαια γεγονότα.  Η Τζουλιέτα Μασίνα, σύζυγος του Φελίνι που του στάθηκε από την αρχή της καριέρας του μέχρι το τέλος της ζωής του, δημιουργεί έναν χαρακτήρα πολύ κοντά σε αυτόν του Τσάρλι Τσάπλιν: έναν κλόουν με ένα μελαγχολικό χαμόγελο πάντα σχηματισμένο στο πρόσωπό του, και κερδίζει μια θέση στις μεγαλύτερες και καλύτερες ηθοποιούς του ιταλικού κινηματογράφου. 

Ο Ζαμπανό είναι το αντίθετο της Τζελσομίνα. Είναι κουρασμένος από τα συνεχή περιπλάνηση τόσων χρόνων και την παρουσίαση του ίδιου κόλπου σε διαφορετικό κοινό με μόνο στόχο ένα μπουκάλι κρασί και λίγο φαγητό, του λείπει η όρεξη για ζωή και η νεανική φρεσκάδα της νεαρής κοπέλας. Σκληρός, κακότροπος, κτητικός, ένας βασανισμένος άνθρωπος που η ζωή μέχρι το τέλος θα του φερθεί σκληρά.

Καταλυτικό ρόλο, όμως, στην κατάληξη των δύο αυτών ανθρώπων, διαδραματίζει ένα ενδιάμεσο πρόσωπο, ο «Τρελός», ο συμπονετικός και ευχάριστος κλόουν, που κερδίζει τη μοιραία, τελικά, συμπάθεια της Τζελσομίνα, και είναι ο μόνος που της δίνει σημασία και της δείχνει το νόημα της ζωής, 

Ένα από τα αριστουργήματα του Φελίνι, η ταινία που αποκάλυψε το μεγάλο ταλέντο της Τζουλιέτα Μασίνα. Μια βαθιά μελαγχολική ιστορία, ένας συμβολισμός για τον ανθρώπινο πόνο και τη λύτρωση.

Σκηνοθέτης: Φεντερίκο Φελίνι (1920-1993): 

Ιταλός σκηνοθέτης. Ξεκίνησε την καριέρα του ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Οπαδός του κινήματος του ιταλικού νεορεαλισμού, συνεργάστηκε με τον κορυφαίο εκπρόσωπο του Ρομπέρτο Ροσελίνι. Αργότερα, φάνηκε να απομακρύνεται από το κίνημα και αντλούσε τη θεματολογία των ταινιών του από προσωπικά κυρίως βιώματα και ανησυχίες του. Κινηματογραφικό του alter ego υπήρξε ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι με τον οποίο συνεργάστηκε σε έξι ταινίες. Επίσης, συνεργάστηκε με τη σύζυγό του Τζουλιέτα Μασίνα σε όλη τη διάρκεια της καριέρας τους. Ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του ιταλικού αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου, άφησε πίσω του ταινίες όπως: «La Strada» (1954), «Γλυκιά Ζωή» (1960), «8 ½» (1963) . Προτάθηκε για τέσσερα Όσκαρ σκηνοθεσίας και οκτώ σεναρίου. Το 1993 έλαβε Τιμητικό Όσκαρ για το συνολικό έργο του.

Υπόθεση:

Η Τζελσομίνα (Τζουλιέτα Μασίνα) πουλιέται από τη μητέρα της για δέκα χιλιάδες λίρες και λίγο φαγητό στον περιπλανώμενο σαλτιμπάγκο Ζαμπανό (Άντονι Κούιν). Οι δυο τους γυρίζουν τα χωριά της Ιταλίας, όπου παρουσιάζουν το κομμάτι του Ζαμπανό προς αναζήτηση των προς το ζην. Η νεαρή κοπέλα προσπαθεί να μάθει από τον έμπειρο σόουμαν αλλά αυτός δύστροπος και κτητικός θέλει απλά αυτή να υποτάσσεται στις επιθυμίες και διαταγές του. Στη διαδρομή η Τζελσομίνα γνωρίζει έναν κλόουν τον «Τρελό» (Ρίτσαρντ Μπέιζχαρτ), ο οποίος της δείχνει συμπόνια και κατανόηση. Η κοπέλα γοητεύεται από αυτόν, αλλά δεν εγκαταλείπει τον Ζαμπανό. Όμως, η σχέση τους θα οδηγήσει σε ένα δραματικό φινάλε και για τους τρεις. 

Βραβεία:

Παραλειπόμενα: