Χρονοτοπία 24.08.2016

100.000 αγάλματα και εικόνες σύλησαν οι Ρωμαίοι από τον ελληνικό χώρο και τα πήγαν στην Ρώμη αιχμάλωτα!

? Κατά τους υπολογισμούς του Μύλλερ!
? 6 φορές καταλεηλάτησαν την Μακεδονία! Ειδικώς το Δίον, τις Αιγαίς (Έδεσσα) και την Πέλλα!
? Επειδή στα χρόνια μας βάρβαροι αλλόφυλοι, νοθεύοντες την ιστορία και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια, γράφουν σε βιβλία και διδάσκουν στα σχολεία ότι η Μακεδονία είναι χώρα βουλγαρική και όχι ελληνική?


Σήμερα, αντί κάτι δικό μου, αναδημοσιεύω ένα άρθρο, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παλιγγενεσία», τις 11.11.1892?
«Ο κ. Μ. Δήμιτσας ακαταπονήτως ασχολούμενος εν σπουδαίαις εργασίαις της Εθνικής ημών φιλολογίας, εν ω προ ολίγου εδημοσίευσεν εν ιδιαιτέρω τεύχει τρεις φιλολογικάς πραγματείας, περί ων εγένετο ο προσήκων λόγος εν τη «Παλιγγενεσία», αρτίως εδημοσίευσεν εν 11 φύλλοις της Αλεξανδρινής συναδέλφου «Μεταρρυθμίσεως» σπουδαιοτάτην αρχαιολογικήν πραγματείαν, επιγραφομένην «Τα υπό των Ρωμαίων απαχθέντα εξ Ελληνικών χωρών και πόλεων καλλιτεχνικά μνημεία», αφορμήν λαβών εκ των εκ της πολυπαθούς Μακεδονίας συληθέντων απειραρίθμων καλλιτεχνικών έργων. Εν τη πραγματεία ταύτη αναγράφονται κατά τας δυστυχώς ολίγας περισωθείσας πληροφορίας των επί Ρωμαιοκρατίας γραψάντων Ελλήνων και Ρωμαίων τα απαχθέντα καλλιτεχνικά έργα κατά χρονολογικήν τάξιν εκ των πόλεων της Μεγάλης επικληθείσης Ελλάδος, της κυρίως Ελλάδος, των νήσων, της Μακεδονίας, της Ηπείρου, των πόλεων και νήσων της Μικράς Ασίας και της Αλεξανδρείας, οι καθ? ους εγένετο η απαγωγή πόλεμοι και οι υφ? ων εγένετο η σύλησις άρπαγες στρατηγοί και αυτοκράτορες. Η δε μεγάλη πληθύς αυτών ανέρχεται εις το τεράστιον ποσόν των 100.000 αγαλμάτων και εικόνων κατά τους υπολογισμούς του Ο. Μυλλέρου.
Επειδή δε εν τοις καθ? ημάς χρόνοις βάρβαροι αλλόφυλοι, νοθεύοντες την ιστορίαν και διαστρεβλούντες την αλήθειαν, γράφουσιν βιβλίοις και υπομνήμασι και διδάσκουσιν εν σχολείοις ότι έκπαλαι η Μακεδονία ην χώρα βουλγαρική και ουχί Ελληνική, επί δε τοιούτων ψευδολογημάτων και μυθευμάτων ερειδόμενοι, αποπειρώνται να πείσωσι τον κόσμον περί ανυπάρκτων δικαιωμάτων και να σφετερεισθώσι οιονδήποτε και οσονδήποτε μέρος της Μακεδονίας αν [διανοίξωμεν], [?] των λόγων επικαιρότατον, θεωρούμεν να προσθέκωμεν το εις την Μακεδονίαν, αναγόμενον μέρος της πραγματείας, ίνα εκ των καλλιτεχνικών έργων και μνημείων της περιλαλήτου και περιμαχήτου χώρας αποκαλύψωμεν την εικόνα του ελληνισμού αυτής.
Μετά την σύλησιν των πόλεων της Μεγάλης Ελλάδος κατά χρονολογικήν τάξιν έπεται η της πολυπαθούς Μακεδονίας, ην ουχί άπαξ ή δις, ως συνέβη ταις προειρημέναις πόλεσι της Μεγάλης Ελλάδος, αλλ? εξάκις εγύμνωσαν αυτήν και αφείλον πάντα τα καλλιτεχνικά μνημεία οι Ρωμαίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες. Δυστυχώς όμως μία μόνον των πόλεων αυτής μνημονεύεται ονομαστί, το Δίον της Πιερίας. Αι δε λοιπαί λεηλασίαι και απαγωγαί αναφέρονται γενικώς υπό το όνομα της Μακεδονίας, χωρίς να μνημονευθώσι και αι πόλεις, εν αις αναμφιβόλως συγκαταλέγονται τουλάχιστον αι δύο πρωτεύουσαι αυτής, η Έδεσσα (Αιγαί) και η Πέλλα, πλουσιωτάτη εν καλλιτεχνικοίς μνημείοις και έδρα βασιλική από του φιλομουσοτάτου βασιλεώς Αρχελάου και ιδία του Φιλίππου και Αλεξάνδρου, υφ? ων κατεκοσμήθη μετά πλείστων και λαμπροτάτων μνημείων. Και η μεν πρώτη λεηλασία και σύλησις αυτής εγένετο τω 196 π.Χ. εν τω πολέμω των Ρωμαίων κατά του προτελευταίου βασιλέως Φιλίππου, υπό του στρατηγού Κ. Φλαμινίου. Ούτος δε, νικήσας τον βασιλέα, τοσαύτην πληθύν καλλιτεχνικών μνημείων απήγαγεν εις την Ρώμην προς θρίαμβον, ώστε επί τρεις ολοκλήρους ημέρας παρήλαυνον ανά την πόλιν άμαξαι πλήρεις και κατάφορτοι καλλιτεχνικών έργων ήτοι μαρμαρίνων και χαλκών αγαλμάτων και άλλων πολυτίμων βασιλικών κειμηλίων, ων τα μεν ανήκον τω βασιλεί τα δε ανηρπάγηαν εκ διαφόρων πόλεων της Μακεδονίας. Ήρξατο δε η θριαμβευτική πομπή διά τούτων ως αφιερωμένων τοις θεοίς και ναοίς κατά την μαρτυρίαν του ιστορικού Πολυβίου: «Triduum triumphavit, die [?]. Signaque aerea et marmorea transtutit, plura Philiphi adempta quam quae ex civitatibus ceperat». Μεταξύ δε τούτων, ων ο αριθμός, Κύριος οίδε πόσον μέγας ην, αναφέρεται μέγας ανδριάς του Διός Ουρίου, όστις εστήθη εν τω Καπιτωλίω. Την δε δευτέραν ημέραν παρήλαυνον και άμαξαι, αι φέρουσαι τον χρυσόν και άργυρον και λαμπρότατα και καλλιτεχνικώτατα αγγεία και πάμπλειστα νομίσματα, , άπερ εξετέθησαν προς θέαν του λαού «aurum argentumque vosa multa oranis generic, eximiae artis etex aere multa fabrefacta» λέγει ο Λίβιος. Και την τρίτην τελευταίον ημέραν παρήλασαν αι άμαξαι, αίτινες έφεραν τα χρυσά βασιλικά στέμματα, πολύτιμα δώρα των πόλεων και πολλούς ευγενείς Μακεδόνας αιχμαλώτους, εν οις ην και ο του βασιλέως υιός Δημήτριος. Μετά δε ταύτα είπετο ο Κοΐντος Φλαμίνιος, επί θριαμβευτικού άρματος εποχούμενος. Η ακατάπαυστος αύτη αύξησις των εις την Ρώμην συσσωρευθέντων μνημείων επηύξησε την πλεονεξίαν των Ρωμαίων και τον έρωτα αυτών προς κτήσιν όσον οίον τε πλειόνων ελληνικών μνημείων. Διό πας θρίαμβος των στρατηγών υπερέβαινε κατά των πλούτον και την ποσότητα της λείας τον προηγούμενον. Διότι έκαστος αυτών εφιλοτιμείτο διά του πλήθους καλλιτεχνικών θησαυρών να εξάρη την δόξαν και να επισκιάση την λημπηδόνα των προηγουμένων θριάμβων».
Έργο με 1.600 επιγραφές της αρχαίας Μακεδονίας!
Το 1899 ο Μ. Γ. Δήμιτσας εκυκλοφόρησε το δίτομο (1046 σελ.) έργο του «Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΝ ΛΙΘΟΙΣ ΦΘΕΓΓΟΜΕΝΟΙΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΟΙΣ ΣΩΖΟΜΕΝΟΙΣ» μελέτη ενέχουσα 1600 επιγραφές και 42 εικόνας «Οι λίθοι διδάξουσιν υμάς, α παρὰ των υμετέρων διδασκάλων ουκ εμάθατε». Το έργο βραβεύθηκε με 2.000 φράγκα από την εν Τεργέστη ελληνική κοινότητα ? βλ. Εστία, αρ. φ. 8, 9.3.1899. Όταν υπήρχαν και περί των ελληνικών κοπτόμενοι συγγραφείς και ελληνικές κοινότητες της Διασποράς, που να νοιάζονται για την ιστορία της Ελλάδος, και όχι για τα κόμματά της?
Η εφημ. «Παλιγγενεσία» (αρ. φ. 10066, 7.12.1896), έγραψε γι? αυτό το έργο: «Ο φιλοπονώτατος κ. Μ. Δήμιτσας κατέστρεψε το πλείστον του βίου εις την συγγραφήν του μεγάλου τούτου πονήματος, ου το πρώτον μέρος περιέχον την χωρογραφίαν της Μακεδονίας, εξετυπώθη τω 1876, το δεύτερον εκ δύο τμημάτων (912 σελ.) περιέχει την τοπογραφίαν, και το τρίτον, το νυν εν δυσί τόμοις εκδιδόμενον, περιλαμβάνει την αρχαιολογικὴν της Μακεδονίας κατάστασιν επὶ τη βάσει πλείστων όσων επιγραφών, ων ουκ ολίγαι υπ? αυτού του συγγραφέως νυν το πρώτον δημοσιεύονται μετά διεξοδικών ερμηνειών. Δεν είναι τούτο το μόνον περί Μακεδονίας πόνημα του συγγραφέως. Ήδη προ 36 ενιαυτών μετέφρασεν ο κ. Δήμιτσας και εξέδωκεν εν Λειψία την υπὸ του Γερμανού Άβελ συγγραφείσαν αρχαίαν ιστορίαν της Μακεδονίας, συν ταύτη δε συνέταξε και πολλάς άλλας διατριβάς αναφερομένας εις την ιστορίαν και χωρογραφίαν της Μακεδονίας, ην περιήλθε πλέον η άπαξ και επιμελώς ηρεύνησε κατά την εν Θεσσαλονίκη γυμνασιαρχίαν του. Ουδείς των ημετέρων ή αλλοδαπών λογίων συνέγραψε περί μιας και μόνης ελληνικής χώρας τόσους τόμους, όσους ο καθηγητής Δήμιτσας περί της Μακεδονίας. Ιδίως εν τω προκειμένω πρώτω μέρει περιγράφονται εν εκτάσει γεωγραφικώς και ιστορικώς αι επαρχίαι της Μακεδονίας, σκοπουμένων ιδίως των επιγραφών και των διαφόρων μνημείων. Αληθώς θαυμάζει τις την σιδηράν του συγγραφέως φιλοπονίαν, κατορθώσαντος αντί ατρύτων πόνων να περισυλλέξη τοσαύτην και τηλικαύτην πλησμονὴν αρχαιολογικής ύλης και δη επιγραφικής, ην μάλα προθύμως επέρχεται και ερμηνεύει, πολλαχού μεν επανορθών τα σφάλματα Γάλλων και Γερμανών περιηγητών, πολλαχού δε αναρρίπτων ιδίας εικασίας και δόξας περιεχούσας το ενδόσιμον εις αντιρρήσεις. Αλλ? ιδίως φέρει μεγίστην τιμήν εις τον κ. Δήμιτσαν, ότι την αδράν δαπάνην της εκτυπώσεως των δύο τούτων ευόγκων τόμων κατέβαλεν ο αφιλοκερδής συγγραφεὺς εξ ιδίων. Εικότως λοιπόν επαινούντες την φιλοπονίαν, την φιλοπατρίαν και φιλοτιμίαν του ελλογιμωτάτου ανδρός, πεποίθαμεν ότι και οι αλλαχού φιλόμουσοι ομογενείς θα προσέλθωσιν αρωγοί αυτού ποριζόμενοι και μελετώντες το διεξοδικώτατον και τιμαλφές τούτο πόνημα περί χώρας ευκλεούς, ης πολλοί εκ των ξένων διαμφισβητούσι τον ελληνισμόν, αλλ? ήτις ανέκαθεν εστία και ορμητήριον ελληνικής φιλοπατρίας και ελληνικού πολιτισμού υπήρξε, γεννήσασα πλείστους όσους σοφούς άνδρας κλείσαντας συν τη ιδιαιτέρα αυτών πατρίδι και όλον των Ελλήνων το γένος».
Θα έχουμε την ευκαιρία, σε επόμενα άρθρα μου να σας μεταφέρω κάτι και απ? αυτό το έργο?
ΥΓ:
Βλ. επίσης τα σχετικά άρθρα του Γ. Λεκάκη στον «Χρόνο»:
«Απολεσθέντα έργα αρχαίων συγγραφέων για την Μακεδονία», στις 3 και 10.11.2009. Το άρθρο αναδημοσιεύθηκε στο περιοδικό του ΟΔΕΓ. Και ήταν ανακοίνωση του γράφοντος στο διεθνές συνέδριο Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ  αφιερωμένο στην Υπατία, που έγινε ο 2015 στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Μπορείτε να την βρείτε στις ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ: https://www.youtube.com/watch?v=ck9DSeKdFsk



Τα χάλια και οι αυθαιρεσίες στο επικίνδυνο πια Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής - ΜΕΡΟΣ Δ
Και νέο γράμμα φίλης αναγνώστριας της στήλης:

«Αγαπητέ Γιώργο, καλησπέρα,
Θέλω να σε ενημερώσω για την πρόσφατη εμπειρία μου στο Σπήλαιο των Πετραλώνων: Το βρήκα ακόμη χειρότερο και από την περιγραφή σου!
Μέσα στο σπήλαιο (αφού υποστήκαμε την μπάρα, το τραινάκι, κλπ.), μια νέα κοπέλλα, που έκανε ταυτοχρόνως και χρέη φύλακα στο μουσείο, είχε αναλάβει την συνοδεία των επισκεπτών και μια στοιχειώδη «ξενάγηση». Σε κάποιες ερωτήσεις είπε ότι δεν μπορεί να απαντήσει διότι είναι... νοσηλεύτρια!!! Δεν ξέρω εάν το εννοούσε κυριολεκτικά ή μεταφορικά, αλλά ό,τι και να ισχύει είναι απίστευτο. Ωστόσο, όταν ρωτήθηκε για τα ίχνη φωτιάς που βρήκε ο δρ. Άρης Πουλιανός, είπε ότι αυτό έχει καταρριφθεί και αποδείχθηκε λάθος, διότι δεν επρόκειτο για στάχτη αλλά για πετρώματα με σκούρο χρώμα! 
Αν θέλεις όποτε ξαναγράψεις σχετικό άρθρο γράψτε τα και αυτά.
Ιφιγένεια Δανοπούλου, ιατρός».