Η «δύσκολη» παιδεία μας

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που έχει ως πρώτο θέμα στις ειδήσεις και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων την ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στην ανώτατη και ανώτερη εκπαίδευση. Αυτή η ενιαύσια λογική δεν θα τελειώσει ούτε του χρόνου, γιατί η  Υπουργός Παιδείας δεν ήθελε να ταράξει τους γονείς με ακόμη μια αλλαγή στο εισαγωγικό σύστημα.

Η υπουργός δεν είναι στο υπουργείο για να εποπτεύει εάν εφαρμόζεται το άσυλο ή το πόσοι είναι οι αιώνιοι φοιτητές. Καλώς βέβαια ψηφίστηκε αυτό το νομοσχέδιο που προβλέπει την κατάργηση του ασύλου και ότι οι αιώνιοι θα έχουν επιπτώσεις.

Έρχεται όμως το ερώτημα που βασανίζει χρόνια την παιδεία μας, είναι όλα αυτά αναγκαία να τα ορίζει η πολιτεία ή θα πρέπει να δοθεί και ουσιαστικά το αυτοδιοίκητο στα ιδρύματα να αποφασίζουν τα ίδια για τους φοιτητές που θα δεχθούν ή τη βάση που μπορεί να έχουν ακόμη και τη διαγραφή φοιτητών ή αιώνιων ή αυτών που έχουν υποπέσει σε παράνομες πράξεις εντός των ιδρυμάτων;

Το υπουργείο παιδείας έχει τον δύσκολο ρόλο να εκπαιδεύσει και δασκάλους εκτός από μαθητές. Δύσκολο πράγμα αυτό κ. Κεραμέως. Όλα ξεκινάνε από τους δασκάλους και τους καθηγητές, αυτοί είναι οι κοινωνοί της γνώσης στα παιδιά. 

Τί θα πρέπει να γίνει; Να μειωθεί η εξεταστέα ύλη, να υπάρξει διαχωρισμός μεταξύ διδαχθείσας και εξεταστέας ύλης. Να προλαβαίνουν οι καθηγητές και οι δάσκαλοι να διδάσκουν στα παιδιά όσο πιο πολλή ύλη μπορούν. 

Τί θα γίνει με το απολυτήριο του Λυκείου, θα είναι Εθνικό απολυτήριο στα πρότυπα της Γαλλίας του Baccalaureate, που υιοθετήθηκε από  την Γαλλία το 1808  ή θα είναι έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα; Φυσικά πρέπει να γίνει εθνικό απολυτήριο, να μετράει ο βαθμός του σε 20% που θα διαμορφώνεται από όλες τις τάξεις των Λυκείων και  όχι ένα παλαιού τύπου σύστημα με εξετάσεις μετά  ή πριν τις πανελλαδικές. Αυτό το σύστημα πήγε να το περάσει ο Αρσένης, αλλά τότε οι μαθητές και οι δάσκαλοι φώναζαν «κάτσε καλά Γεράσιμε». Ακολούθησε και ο Εθνικός Διάλογος για την παιδεία το 2009 υπό την ηγεσία του υπουργείου, ήταν ο Άρης Σπηλιωτόπουλος που μιλούσε πάλι για ένα τέτοιο σύστημα, το ίδιο και ο νόμος Διαμαντοπούλου, αλλά μετά ήρθαν οι «φωστήρες» του ΣΥΡΙΖΑ και πήγαν να ενισχύσουν και άλλο την παραπαιδεία με αυτά που ήθελαν να εφαρμόσουν.

Και οι Πανελλαδικές τί θα γίνουν, θα καταργηθούν και θα πάρει την θέση τους το εθνικό απολυτήριο; Ή θα  συνεχίσουν να υπάρχουν σαν ένα αδιάβλητο σύστημα, αλλά είναι ένα σύστημα που δεν είναι και τόσο επιτυχημένο στην κατανομή των φοιτητών στο μηχανογραφικό που δήλωσαν και με αυτόν τον τρόπο ενισχύει την «μεταγραφική φοίτηση».

Είμαστε από τις τελευταίες χώρες που έχουν γενικές εξετάσεις και αυτές που έχουν απομείνει είναι της Ασίας και  της Αφρικής. Λύσεις «out of  the box» θέλει η παιδεία μας.

Εξωστρέφεια, γνώση, ποιοτική και ποσοτική αριστεία όχι αριστεία με άψυχους βαθμούς στο χαρτί. «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν» (Ιλιάδα,Ζ,208). Μετάφραση: «Πάντα να αριστεύεις, να ξεπερνάς τους άλλους, να τιμάς το πατρικό γένος που ανήκεις».