«Η οικογένεια έχει ευθύνη και δεν είναι για όλους»

Δε ξέρω εάν είναι η ιδέα μου αλλά το αστυνομικό δελτίο της νέας χρονιάς είναι γεμάτο και συνταρακτικό.

Τελικά τα «καλά» της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης των προηγούμενων ετών βγαίνουν σιγά σιγά και έχουν αρχίσει να εκτονώνονται καταστάσεις και συναισθήματα βίαια και πρωτόγνωρα.
Μήπως όμως είναι λίγο γενική και υπεραπλουστευμένη η παραπάνω προσέγγιση και πολλά από τα προβλήματα ξεκινούν από τη δομή που έχει λάβει εδώ και αρκετά χρόνια η ελληνική οικογένεια;

Πίστευα και πιστεύω στην ελληνική οικογένεια και στην στενή συναισθηματική και οικονομική δομή της παρά τον υπερβολικό πολλές φορές χαρακτήρα της.

Τα τελευταία χρόνια όμως όλο και περισσότερο βλέπω γύρω μου ότι το μοντέλο οικογένειας που ιδανικά θα θέλαμε να υπάρχει στην κοινωνία μας μάλλον δεν υπάρχει καιδημιουργούν οικογένειες άνθρωποι χωρίς πραγματική διάθεση προσφοράς και συμβιβασμού με αποτέλεσμα άρρωστες καταστάσεις και πολλούς δυστυχισμένους ανθρώπους.

Η δημιουργία οικογένειας πολλές φορές για τους νέους ανθρώπους είναι ένα «κουτάκι» που πιέζονται να κλείσουν υπό το βάρος του κοινωνικού τους περίγυρου και που τελικά δεν έχουν ούτε την υπομονή ούτε και τη διάθεση να το υπηρετήσουν.

Θα το πω απλά και ας παρεξηγηθώ.

Δεν είναι όλοι για οικογένεια και για αυτό οι γονείς και οι οικείοι δε πρέπει να πιέζουν τους ανθρώπους να κάνουν το επόμενο βήμα.

Υπάρχει μια αρετή που λέγεται υπομονή και καλώς ή κακώς δεν είναι κοινό χαρακτηριστικό.

Άνθρωποι που δεν μπορούν να ελέγξουν και να περιορίσουν το «εγώ» τους για χάρη της οικογένειας τους και δε διατίθενται να αλλάξουν για την ομαλή οικογενειακή συμβίωση ας μείνουν στην ησυχία τους και ας μην αφήνουν γύρω τους δυστυχισμένα παιδιά και συντρόφους.
Στη ζωή όλα μπορεί να συμβούν και όλα είναι για τους ανθρώπους.

Εκεί όμως φαίνεται και η ετοιμότητα του ανθρώπου για οικογένεια διότι και δυσκολία και χωρισμός να προκύψει ο έχων οικογενειακή συνείδηση τα ξεπερνά και προσπαθεί να βοηθήσει όπως μπορεί ενώ αντίθετα αυτός που απλά του προέκυψε η οικογένεια στη δυσκολία γεμίζει θυμό και γίνεται «κινούμενη βόμβα» για τον περίγυρο του.

Και τέλος θα αναφερθώ στον ελλιπή τρόπο με τον οποίο η σχολική εκπαίδευση προσεγγίζει την κοινωνική σημασία της οικογένειας που ειδικά στο λύκειο δημιουργεί «ανταγωνιστικούς παπαγάλους» χωρίς καμία ουσιαστική κοινωνική προετοιμασία.

Να θυμόμαστε λοιπόν ότι η οικογένεια έχει ευθύνη και είναι για όσους την αντέχουν.