«Και τώρα τι κάνουμε»

Η προκλητικότητα της γειτονικής μας Τουρκίας έχει πιάσει πλέον κόκκινο και απομένει πλέον σε εμάς το δίλημμα πως πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Κακά τα ψέματα ενώ όλοι αισθανόμαστε προσβεβλημένοι από τις διαρκείς παραβιάσεις υπάρχει μια αμηχανία για το τι πρέπει να κάνουμε.

Η αμηχανία αυτή είναι δικαιολογημένη διότι όταν πλέον εξαντλούνται τα διπλωματικά μέσα αρχίζει η κατάσταση να γίνεται επικίνδυνη και να έρχεται στα όρια της εμπλοκής.

Αυτό που πρέπει να ζυγίσουμε από εδώ και πέρα είναι τι πραγματικά μας συμφέρει και για να το κάνουμε αυτό πρέπει να τεθούν απλά και καθαρά τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας.

Το πρώτο δεδομένο είναι ότι είναι αδύνατο να καθίσουμε σε ένα τραπέζι διαλόγου με την Τουρκία με όλα τα θέματα που θέτει αυτή πάνω στο τραπέζι, διότι θα πρόκειται για καθαρή αυτοκτονία.

Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε άλλο τα ερευνητικά σκάφη της Τουρκίας να σουλατσάρουν αμέριμνα στο Αιγαίο, γιατί όσο και να μη μας αρέσει με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται τετελεσμένα που θα βρούμε μπροστά μας στο μέλλον.

Το τρίτο δεδομένο είναι ότι θελουμε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο την δυναμική αποτροπή των ερευνητικών σκαφών για να μη κατηγορηθούμε ότι είμαστε αυτοί που ανοίξαμε την πόρτα του χάους.

Τέλος το τέταρτο δεδομένο είναι ότι ο διεθνής παράγοντας παρά τις δηλώσεις που κάνει κατά της Τουρκικής προκλητικότητας δεν είναι βέβαιο ότι τη δύσκολη στιγμή θα μας συνδράμει και ότι θα τηρήσει ίσες αποστάσεις, διότι τότε θα δει ο καθένας ψυχρά τα συμφέροντα του.

Έχουμε λοιπόν κάποια δεδομένα στα χέρια μας, τα οποία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση είναι περίπλοκη και για αυτό δε πρέπει να εκστομίζονται με ευκολία μεγάλες κουβέντες ούτε όμως και να εκπέμπονται φοβικά σύνδρομα.

Θέλω να πιστεύω ότι από την υπεύθυνη πολιτική ηγεσία έχει τεθεί το κόκκινο όριο μετά το οποίο τελειώνει η διπλωματία και αρχίζει η υπεράσπιση της Εθνικής κυριαρχίας.

Ειλικρινά εύχομαι να τελειώσουν όλα ομαλά και διπλωματικά αλλά σίγουρα πρέπει να έχουμε ένα σαφές πλάνο των ενεργειών μας, γιατί εάν αφήσουμε την τύχη μας στα χέρια άλλων και εκπέμπουμε αμηχανία ούτε σοβαρά θα μας παίρνει κάνεις ούτε και κάτι θα κερδίσουμε.

Πρέπει με κάθε κόστος να λειτουργούμε  ως κυρίαρχο και σοβαρό Κράτος.