Κατερίνα Δημητριάδου : Ταξίδι με δαντέλα

Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης διετούς αναγκαστικής αποχής μου από την τέχνη, με απασχόλησαν συχνά σκέψεις, τις οποίες επιστρέφοντας τώρα, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω μέσα από τη ζωγραφική μου. Σκέψεις που αφορούν στη δημιουργικότητα και την ανάγκη μας γι’ αυτή. Το μέσον μου εικαστικά είναι η δαντέλα. Μιλάω λοιπόν παραβολικά για ένα διακοσμητικό στοιχείο, που όμως επιβεβαιώνει περίτρανα τις δημιουργικές αισθητικές δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης, αλλά και την πολυπλοκότητα της εγκεφαλικής λειτουργίας κάθε ανθρώπου…

Συνειδητοποίησα παρατηρώντας το σύμβολό μου τη δαντέλα, ότι διαθέτει μεγάλη δυνατότητα μεταμόρφωσης από ένα απλό πρωτογενές υλικό, δηλαδή το «βαμβακερό νηματάκι» σε κάτι ξεχωριστό, συχνά πολύτιμο και ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο. Αυτό το διάτρητο, περίτεχνο και θαυμαστό στολίδι μπήκε στα έργα μου άλλοτε μονάχο του, να δεσπόζει στο κέντρο του έργου, τη στιγμή που δημιουργείται από τις μικρές λευκές κλωστούλες κι άλλοτε συντροφιά με την ανθρώπινη παρουσία. Άλλοτε στολίζει με χάρη το λαιμό ενός νεαρού κοριτσιού, όπως το χάρισμα της δημιουργίας που μάς αποκαλύπτεται από τα πολύ νεαρά μας χρόνια. Άλλοτε θα γίνει το «παραπέτασμα» για να κρυφτεί το κορίτσι πίσω του χαμογελώντας μυστικά, όπως συχνά η δημιουργικότητα με παρασύρει προς μια μοναξιά που είναι όμως απολύτως αναγκαία για να συγκεντρωθώ στο έργο μου. Συχνά, η δαντέλα παίρνει το σχήμα μιας βαρκούλας, «βαρκούλα δημιουργίας» την ονόμασα?

Είναι εκείνο το «ταξίδι» που συχνά οι δημιουργοί – και δεν αναφέρομαι μόνο στους ζωγράφους, ? χρειάζεται να κάνουν για να αποδώσουν την τέχνη τους στους θεατές, ακροατές κ.λ.π. Ένα ταξίδι που οδηγεί κάπου συγκεκριμένα ή και πουθενά. Πάντοτε όμως είναι η διαδικασία και η προετοιμασία αυτά που μας εξελίσσουν και παρασύρουν το νου σε άλλους κόσμους, πιο καθαρούς, πιο όμορφους, πιο ανέμελους. 

Ο Αύγουστος Ροντέν είπε κάποτε ότι «ο κόσμος δεν θα γίνει ευτυχισμένος, παρά μόνο όταν όλοι οι άνθρωποι θα έχουν αποκτήσει ψυχές καλλιτεχνών, όταν δηλαδή θα βρίσκουν την χαρά τους μέσα στο έργο τους?».Εγώ τον πιστεύω, εσείς;