«Μηδέν Πρωτοτυπία»

Τα έργα και οι ημέρες της «πρώτης φοράς αριστερά» θα κριθούν όταν αυτή θα βρίσκεται εκτός εξουσίας και θα υπάρχει απόσταση από τα γεγονότα.
Αυτό όμως που ήδη έχει διαπιστωθεί είναι η παντελής έλλειψη πρωτοτυπίας.

Το τελευταίο ειδικά Σαββατοκύριακο η εκδήλωση που έγινε στο Γαλάτσι υπό την αιγίδα της κυβέρνησης για την «προοδευτική συμμαχία» αναβίωσε σε όλους εμάς που είμαστε λίγο πολύ στη μέση ηλικία γνώριμες εικόνες από τη δεκαετία του 1980.

Το όλο κλίμα, χρώμα και στήσιμο της εκδήλωσης παρέπεμπε στις εποχές του κραταιού ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της πολιτικής παντοδυναμίας του αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου.

Είμαστε τελικά νοσταλγοί της δεκαετίας του 80, γιατί ήταν ακόμα τα χρόνια της αθωότητας για τη Βαλκανική Ελλάδα, που ετοιμαζόταν να ζήσει το Ευρωπαϊκό όνειρο.

Σε εκείνη την εποχή των σπιτιών χωρίς κλιματισμό, των παλιών αυτοκινήτων, των ανύπαρκτων δρόμων, των ασπρόμαυρων τηλεοράσεων, των δύσκολων τηλεφωνικών συνδέσεων, των μπλε και πράσινων καφενείων, των μπουζουκιών της εθνικής οδού το πολιτικό φαινόμενο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του Ανδρέα Παπανδρέου «κούμπωσε» στην πλειοψηφία του λαού, διότι υπήρχε ανάγκη κοινωνικής ισορροπίας, που τελικά επιτεύχθηκε ελλείψει άλλης παραγωγικής διαδικασίας με την απορρόφηση της ανεργίας με προσλήψεις  στο Δημόσιο.

Αυτά όμως ίσχυαν τότε.

Τι σκέφτεται αναρωτιέμαι ένας νέος άνθρωπος, που από τότε που γεννήθηκε έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο και στην πληροφορία για όλες αυτές τις φιέστες αλλοτινών εποχών στο όνομα της «προόδου».

Μήπως τελικά αυτοί που κυβερνούν δεν πρέπει να τιμωρηθούν εκλογικά για την πολιτική τους αλλά για την παντελή έλλειψη φαντασίας και την έλλειψη σεβασμού στους νέους ανθρώπους;

Και λέω έλλειψη σεβασμού στους νέους ανθρώπους, διότι δε  γίνεται να κυβερνάς τέσσερα και πλέον έτη τη Χώρα και ως όραμα για το μέλλον να εμφανίζεις από το παρελθόν εικόνες άγνωστες στους νέους ανθρώπους, οι οποίοι για να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται ανατρέχουν στο διαδίκτυο, όπως αναζητούν ιστορικά γεγονότα.

Το πολιτικό στοίχημα από εδώ και πέρα είναι για όλους το καινούριο και το πρωτότυπο.

Η πολιτική ιστορία γράφεται με την καινοτομία και τη ρήξη με το παρελθόν και όχι με την αναπαραγωγή του.

Ξαναζεσταμένο φαγητό και ξαναζεσταμένη πολιτική δεν τρώγονται.