«Μονοθεματική ζωή»

Ο πρώτος και μεγάλος κίνδυνος της πανδημίας είναι η σοβαρή νόσος και όλα όσα συνεπάγεται αυτή καθώς το τραγικό αυτής της κατάστασης είναι ότι «φεύγουν» άνθρωποι ολομόναχοι μακριά από οικείους και φίλους.

Ένας άλλος όμως κίνδυνος που διαγράφεται ήδη για την κοινωνική και επαγγελματική μας ζωή είναι ότι κινδυνεύει να καταντήσει η ζωή μας μονοθεματική και να ασχολούμαστε μόνο με την πανδημία αφήνοντας την πραγματική ζωή να κυλά σε μια γενική αναβολή.

Ειλικρινά υπάρχουν στιγμές που όλοι αισθανόμαστε στον κύκλο που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια, ότι τίποτα τελικά δεν προχωράει και δεν αξίζει να γίνει καθώς περιμένουμε ξανά και ξανά τη στιγμή που θα επιδεινωθούν τα πράγματα και θα μας ξανακλείσουν.

Αυτοί και ειδικότερα οι μεγαλύτεροι, που για διάφορους λόγους αρνούνται να κάνουν το προφανές για την αντιμετώπιση της πανδημίας δηλαδή το εμβόλιο δεν ξέρουν τι κακό κάνουν στα παιδιά τους που είναι στην αγορά εργασίας και σε παραγωγικές ηλικίες.

Δε ξέρω εάν μετά την πανδημία θα εκτιναχθεί η ζήτηση και η οικονομία όπως μερικοί προβλέπουν αλλά στο μεταξύ κινδυνεύουν να χαθούν δουλειές και ευκαιρίες για πάρα πολλούς και κυρίως για τους νέους.

Δε μπορεί η ζωή μας να κινείται ξανά και ξανά γύρω από το ίδιο θέμα και να μην προχωρά.

Είναι εξαιρετικά εγωιστικό και ξέρω ότι δε θα αρέσει σε πολλούς αυτό που θα γράψω να έχεις πάρει τη σύνταξη σου στα «καλά» χρόνια από μικρή σχετικά ηλικία και να αρνείσαι να κάνεις το εμβόλιο που είναι ο μόνος δρόμος, για να ξαναλειτουργήσει η οικονομία και η κοινωνία.

Δε ξέρω τι φοβίες ή ιδεοληψίες επικρατούν στο μυαλό ειδικά κάποιων μεγαλύτερων  αλλά ο εγωισμός έχει τα όρια του και πρέπει κάπου σε αυτή τη χώρα να κοιτάξουμε και το μέλλον.

Το μέλλον λοιπόν είναι οι νέοι άνθρωποι, που δε μπορεί να συνεχίσουν να ζουν σε συνθήκες απομόνωσης και αναβολής.

Η μονοθεματική ζωή πρέπει να τελειώνει και το εμβόλιο είναι υποχρέωση όλων μας.