Μπορεί να είναι ο εαυτός του;

Το ΠΑΣΟΚ στις 3 του Σεπτέμβρη γιόρτασε τα σαράντα πέντε χρόνια του. Ο Ανδρέας τότε έκανε ένα κόμμα από κάτω προς τα πάνω, αγκάλιασε πολλούς αντιδεξιούς, αριστερούς. Στις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης δεν τα πήγε καλά, αλλά τότε  ο Καραμανλής υπερίσχυε. Το 1981 κατάφερε και έφερε την αλλαγή και εισήγαγε και νέες λέξεις στο λεξιλόγιο του τότε  Έλληνα, όπως το «χρονοντούλαπο» ήταν μία από αυτές.

Στο ΠΑΣΟΚ και στον Ανδρέα  προσάπτουν πολλά για την δεκαετία του 1980 μέχρι και το 1989 ότι ήταν λαϊκιστής, δημαγωγός. Ο Ανδρέας είχε δεσμευθεί να κάνει πολλά, αλλά έκανε λίγα. Την πρώτη τετραετία του 1981 άσκησε επεκτατική οικονομική πολιτική,  ήταν η ευτυχία για τον ίδιο, αλλά η ατυχία για εμάς αφού το δημόσιο οικονομικό ΑΕΠ της χώρας το παράλαβε το 1981 στο 25%. Την δεύτερη τετραετία την κέρδισε, αλλά έπρεπε πλέον να κάνει διορθώσεις στα οικονομικά, δεν τις τόλμησε και πολύ, αλλά έκανε κάποιες. Την δεύτερη τετραετία το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα πετυχαίνει την εθνική συμφιλίωση, νομιμοποιεί τον πολιτικό γάμο και αλλάζει το οικογενειακό δίκαιο.

Η δεύτερη πολιτική φάση του ΠΑΣΟΚ είναι το 1993 που κερδίζει ξανά τις εκλογές, αλλά  η καρδιά του Ανδρέα δεν αντέχει. Αναλαμβάνει ο Σημίτης, είναι η περίοδος που το ΠΑΣΟΚ μπαίνει σε φάση εκσυγχρονισμού. Πολλοί αντιδρούν, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα τελείωσε στις 23 Ιουνίου του 1996. Η «Ανδρεϊκοί» αντιδρούν για τον Σημίτη, αλλά ο Σημίτης κυβερνάει έντεκα χρόνια. Προετοιμάζει την είσοδο στην ζώνη του ευρώ που πολεμήθηκε από πολλούς, δημιουργεί το Ελσίνκι που πετυχαίνει την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ χωρίς να λυθεί το Κυπριακό, ενώ για τα Ελληνοτουρκικά το Ελσίνκι αναφέρει ότι τα θέματα της Ελλάδας με την γείτονα μπορούν να λυθούν  στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο.

Η περίοδος του Σημίτη τελειώνει τον Μάρτιο του 2004 όταν έχασε από τον Καραμανλή. Το ΠΑΣΟΚ έρχεται ξανά στην εξουσία το 2009 τον Οκτώβριο όταν κερδίζει τις εκλογές με αρχηγό τον Γιώργο  Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου υπογράφει μνημόνιο εννέα μήνες μετά και η κυβέρνησή του αντέχει ακόμη ενάμιση χρόνο. Μετά έρχεται η κατρακύλα.

Αναλαμβάνει ο  Βενιζέλος την αρχηγία και το ΠΑΣΟΚ συνεργάζεται με τη Νέα Δημοκρατία τον Ιούνιο του 2012 για να σώσουν την χώρα. Οι αιώνιοι εχθροί ενώνονται για το κοινό καλό. Αλλά η συγκυβέρνηση φθείρει το ΠΑΣΟΚ  που στις δύο εκλογές του 2015 έφτασε στο ναδίρ ακόμη και στο 4% τον Σεπτέμβριο του 2015. 

Το εγχείρημα του ΚΙΝΑΛ δεν πέτυχε. Μπορεί οι πολίτες το 2017 να ψήφισαν, αλλά ο κόσμος δεν συγκινήθηκε και  στις δημοσκοπήσεις έμεινε στάσιμο. Γιατί δεν έχει ένα πολιτικό  όραμα για το μέλλον και δεν έχει πια ενιαία βάση. Μπορεί να καταλήξει και ένας «οίκος ευγηρίας»  της σοσιαλδημοκρατίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να το λεηλατήσει, αλλά το ΚΙΝΑΛ άντεξε μέχρι τις εκλογές, αλλά τώρα είναι αμφίβολο. Με την κόκκινη αφίσα μάλλον συναγωνίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ σε αριστεροσύνη. Μπορεί να λένε ότι πρέπει να υπάρχουν και είναι αναγκαίοι, αλλά  μόνο παλινωδίες και δαιδαλώδεις καταστάσεις έχουν να αντιμετωπίσουν μετά την 7η Ιουλίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ μοιάζουν σαν την κόντρα με τα καρπούζια με τα πορτοκάλια. Μπορεί το καρπούζι να είναι καλό όταν ανοιχτεί ή να αποδειχθεί κακό, άρα αμφιλεγόμενο το αποτέλεσμα. Ενώ τα πορτοκάλια είναι ένα συστατικό που μπορεί να γίνει ένας καλός χυμός ή ένα smoothie.

Επίσης, το ΠΑΣΟΚ θυμίζει το σύνθημα του φεμινιστικού κινήματος της δεκαετίας του 1980 που έλεγε «δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του ανδρός μου, θέλω να είμαι ο εαυτός μου».

Θέλει να είναι ο εαυτός του, αλλά μπορεί; 

Υπαρξιακά και πολιτικά διλλήματα  πρέπει να λύσει το ΚΙΝΑΛ.