«Να λειτουργεί το μαγαζί»

Υπάρχουν μερικές φορές που οι άνθρωποι ενώ βλέπουν ότι είναι έτοιμα να καταρρεύσουν όλα γύρω τους αδυνατούν να το δεχθούν και λες και έχουν το χρόνο όλου του κόσμου  καταναλώνουν την ενέργεια τους σε ατέλειωτες συζητήσεις και θεωρίες χωρίς να κάνουν κάτι.

Είναι σα να βλέπεις τους συνιδιοκτήτες ενός μαγαζιού που δε πηγαίνει καλά αντί να μπαίνουν μέσα για να το δουλέψουν και να δουν τι άλλο πρέπει να κάνουν, να κάθονται στον απέναντι δρόμο από το μαγαζί να το χαζεύουν και να φιλοσοφούν για το τι φταίει και δε πηγαίνει καλά.

Έτσι και στη χώρα μας ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν παράγουμε, ότι δεν έρχονται επενδύσεις, ότι δεν έχουμε φιλικό δημόσιο τομέα και το κυριότερο ότι η υπογεννητικότητα οδηγεί σταδιακά στη συρρίκνωση του έθνους μας αντί να στρωθούμε κάτω όλοι για να δούμε πως θα αντιστρέψουμε τα αρνητικά θεωρούμε ότι έχουμε ατέλειωτο χρόνο για να κάνουμε τις ίδιες βαρετές και χιλιοειπωμένες πολιτικές συζητήσεις, που μόνο διαχωριστικές γραμμές παράγουν.

Το συναίσθημα που μου έρχεται όταν ακούω για μια ακόμα φορά τα ίδια πράγματα από τους ίδιους ανθρώπους περί ανασυγκρότησης πολιτικών χώρων και άλλα τέτοια χωρίς καμία πραγματική πρόταση για την ανασυγκρότηση της χώρας μου προκαλούν απογοήτευση και βαρεμάρα.

Απογοήτευση γιατί παρά τη δεκαετία της κρίσης εξαντλούμαστε στη θεωρία σα να μη συνέβη τίποτα.

Βαρεμάρα διότι όλες αυτές οι πολιτικές θεωρίες είναι ξαναειπωμένες και δε προσθέτουν τίποτα στη σύγχρονη πραγματικότητα και τις προκλήσεις της.

Ελπίζω από εδώ και πέρα νέοι και μεγαλύτεροι άνθρωποι να μη «τσιμπήσουν» ξανά στα ίδια διχαστικά μηνύματα και να ζητήσουν από αυτούς που έχουν δημόσιο λόγο συγκεκριμένες προτάσεις.

Δεν είναι δυνατό να απαιτούμε από απλούς μαθητές να μη βγαίνουν «εκτός θέματος» όταν γράφουν μια έκθεση ιδεών και να επιτρέπουμε σε αυτούς που διαχειρίζονται ή θα διαχειριστούν τις τύχες μας να είναι διαρκώς «εκτός θέματος» από τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν.

Το κρίσιμο είναι να λειτουργεί ένα μαγαζί και όχι το ποιός θα το διαχειριστεί.

Ας αρχίσουμε να λειτουργούμε σωστά τη χώρα προς όφελος του πολίτη και όταν θα έχουμε πετύχει να ξαναβάλουμε σε σωστές βάσεις την υγεία μας, την παιδεία μας, την κοινωνική μας πρόνοια, την φορολογία μας και όλες τις κρίσιμες δομές της χώρας ας κάνουμε τότε ένα διάλλειμα για να φιλοσοφήσουμε.

Μέχρι τότε η φροντίδα μας ας είναι να λειτουργεί το μαγαζί.