Οι Ένοπλες Δυνάμεις δυναμικά εξοπλισμένες και με ηθικό ακμαίο

Ο ελληνικός στρατός ο οποίος έχει μια λαμπρά ιστορική διαδρομή στη ζωή του ελληνικού έθνους, γι’ αυτό κατέχει και μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές του ελληνικού λαού. Το έθνος είναι υποχρεωμένο να διατηρεί αξιόμαχο Στρατό, για να υπερασπίζει την ειρήνη και τη ζωή και την περιουσία των Ελλήνων. Έτσι οι Ένοπλες Δυνάμεις, ο Στρατός Ξηράς, το Ναυτικό, η Αεροπορία, Αστυνομία, αλλά και η Πυροσβεστική πάντα με συνεργασία και αποφασιστικότητα προσφέρουν δυναμικά τις υπηρεσίες τους που είναι το καθήκον τους με αποφασιστικότητα με οποιοδήποτε τίμημα και κόστος εν καιρώ πολέμου αλλά και εν καιρώ ειρήνης.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι εκείνες, που μαζί με την συνεργασία και άλλων παραγόντων που αναφέραμε δίδουν σκληρή μάχη για να αποφευχθεί το κάθε κακό. Ο ελληνικός στρατός έχει ένα σπάνιο πλεονέκτημα, το οποίο οι άλλοι στρατοί δεν το έχουν. Ποιο είναι αυτό; Ουδέποτε έκανε πολέμους κατακτητικούς, αλλά πάντοτε απελευθερωτικούς και αμυντικούς. Οι Έλληνες ανέκαθεν υπήρξαν φιλειρηνικοί και ποτέ πολεμοχαρείς. Ο Έλληνας μαχητής θυσιάζεται στο βωμό της πατρίδος και της οικογένειας του.

Όταν βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα ειρήνη και ελευθερία εν δουλεία ή πόλεμος για την ελευθερία, τότε ο Έλληνας προτιμά το πόλεμο, διότι γνωρίζει ότι το θεμέλιο της ελευθερίας είναι υπέρτατο καθήκον, υπέρτατο αγαθό.

Ένας λαός για να ζήσει ελεύθερος και αδούλωτος οφείλει να είναι οικονομικά ισχυρός και να έχει ισχυρό Στρατό και δυναμικά εξοπλισμένο, ώστε να τον φοβάται ο εχθρός και να τον σέβεται ο σύμμαχος. Η πατρίδα μας λόγω της γεωγραφικής θέσης που κατέχει, δημιουργεί βλέψεις από γείτονες όπου συγκρούονται συμφέροντα των μεγάλων της Γης κρατών και βλέψεις τους στο ζηλόφθονο και αρπακτικό βλέμμα και των γειτόνων μας.

Γι’ αυτό Έλληνα μη φωνάζεις, μη γκρινιάζεις, μη μαλώνεις, δεν βλέπεις, δεν ακούς από παντού γύρω σου έχεις μονάχα εχθρούς, οι οποίοι διακατέχονται από επεκτατικές βλέψεις και έχουν κατακτητικά σχέδια σε βάρος ελληνικών εδαφών. Να γιατί πρέπει η Ελλάδα μας να έχει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, με γενναίο και υψηλό το ηθικό και φρόνημα, και ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή για να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε εχθρό, όπως οι πρόγονοί μας, που πολεμούσαν με πίστη και φανατισμό σαν λιοντάρια, ήρωες όπως πάντα για τα ιδανικά της πατρίδος.

Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Γι' αυτά τα τρία πολεμούν και αν δεν τα αποκτήσω τι μου ωφελεί να ζήσω και έδιναν τον παρακάτω όρκο «Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά, ουδέ εγκαταλείψω τον παραστάτη, ούτω αν στοιχήσω αμύνω δε και υπέρ των ιερών, και υπέρ των οσίων, και μόνος, και μετά πολλών την πατρίδα ουκ ελλάττω παραδώσω πλείω δε και πρείω όσης αν παραδέξουμαι αμύνω δε και μόνος και μετά άλλων και ιερά και πάτρια τιμήσω».

Έτσι και ο σημερινός στρατός, δεν υπολογίζει, ούτε πόσοι είναι αλλά τον εχθρό που βρίσκεται για να τον πολεμήσει. Πάντοτε πρέπει να τιμούμαι τους επιζώντες στρατιωτικούς που αγρυπνούν, ημέρα και νύχτα, στις επάλξεις των συνόρων που το καθήκον τους να είναι έτοιμοι πάντα να θυσιαστούν υπέρ της πατρίδας και να τιμούμε πάντα αυτούς που έπεσαν στα πεδία των μαχών υπερασπιζόμενοι την ακεραιότητα και την ελευθερία της πατρίδας μας. Ναι! Τιμούμε όλους εκείνους που άφησαν τα κορμιά τους στις χαράδρες και στις απόκρημνες βουνοκορφές, χωρίς να ευλογηθούν και να ταφούν και να πέσει ένα δάκρυ, Και το παράπονο του τραυματισμένου στρατιώτη μέσα στο πεδίο της μάχης: «Σε μια ράχη ψηλά ξαπλωμένος, στρατιώτης βαριά πληγωμένος, κάπου - κάπου στενάζει βαθιά, δεν του δίνει κανένας νεράκι, δεν δένει κανείς την πληγή και πίνει του πόνου φαρμάκι, κάπου - κάπου στενάζει βαθιά την στιγμή που ο ήρωας πεθαίνει να η δόξα εκεί περπατεί. Στεφανώνει τον ήρωα στρατιώτη που έχει πέσει για αυτή την τιμή». Και έτσι μας θυμίζουν με το παράδειγμα της θυσίας τους και εμάς τους νεότερους Έλληνες το χρέος που έχουμε στην πατρίδα και στους ήρωες για τους αγώνες, που έδωσαν το αίμα τους, το σώμα τους, την ψυχή της ζωής τους, για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι και αδούλωτοι από κάθε δυνάστη.

Έτσι ο Έλληνας μήτε σκλαβώνεται, μήτε πεθαίνει, μήτε λυγάει. Μέσα από τις στάχτες αναγεννάτε και τους τύμβους που τραγουδάει, και βροντοφωνάζει το αέρα στα πεδία των μαχών το ΟΧΙ, όπως το είπαν οι πρόγονοί μας επί τρεις χιλιάδες χρόνια.

Το μάχεστε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Όμως όσοι το χάλκινο χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγό δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.