«Ουδέτερο Κράτος»

Υπάρχουν φορές που συναναστρέφομαι νέους και μεγαλύτερους ανθρώπους και εκπλήσσομαι από τη δημιουργικότητα τους.

Στο τέλος καταλήγω να απορώ γιατί ενώ υπάρχει ανθρώπινο δυναμικό δεν προχωράει μπροστά η χώρα.

Στο ερώτημα αυτό η απάντηση πιστεύω είναι ότι μικροί και μεγάλοι χάνονται μέσα σε κωλλύματα γενεών και δεκαετιών.

Τα κωλλύματα αυτά είναι οι ψυχολογικές διαιρέσεις της ελληνικής κοινωνίας και η γενική έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας και στη χώρα.

Οι ψυχολογικές διαιρέσεις της κοινωνίας είναι κυρίως πολιτικές και κοινωνικές και δημιουργούν διαχρονικά μια κατάσταση διαμοιρασμού εξουσίας και ευκαιριών.

Δε θέλω να κουράσω με θεωρίες αλλά λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε ότι ενώ η χώρα μας είναι μικρή και είμαστε πραγματικά λίγοι υπάρχουν κάμποσοι «πονηροί» που εκμεταλλεύονται επαγγελματικά την πολιτική και την κοινωνία και αντί να βγάλουν στην επιφάνεια τα θετικά στοιχεία του καθενός επενδύουν στο διχασμό και τη διαίρεση.

Το κλίμα αυτό έχει ώς συνέπεια την έλλειψη εμπιστοσύνης στις δυνάμεις μας και στη χώρα και δημιουργείται η αντίληψη ότι για να γίνει κάτι δεν αρκεί η ανθρώπινη πρωτοβουλία αλλά απαιτείται η βοήθεια της πολιτικής και της κοινωνικής συγκυρίας.

Έτσι στη χώρα μας η αντικειμενικότητα και η αξιοκρατία δε θεωρείται δεδομένη και οι καλές προθέσεις δεν αρκούν.
Το κουμπί λοιπόν για να ξεκολλήσουμε απο την απραξία και να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τη χώρα είναι να δημιουργήσουμε ένα αντικειμενικό και ουδέτερο κράτος.

Το ουδέτερο και αντικειμενικό κράτος μπορεί να ακούγεται λίγο θολό ώς έννοια και μπορεί να μην αρέσει σε μεγάλο μέρος του λαού μας που με τη μεσογειακή του φύση αρέσκεται στις διαιρέσεις, τις αντιπαραθέσεις και τα ψιλοβολέματα, όμως στην παρούσα χρονική συγκυρία νομίζω πως είναι το ζητούμενο.

Με ένα ουδέτερο και αντικειμενικό κράτος μπορεί να ξεκινήσει ξανά η παραγωγική διαδικασία και μπορεί να πείσουμε τις γεμάτες προσόντα νέες γενιές να παραμείνουν και να δημιουργήσουν στη χώρα μας.