Πανελλαδικές: το πρώτο "χαστούκι"

Εκατοντάδες κείμενα γράφονται κάθε χρόνο για τις Πανελλαδικές εξετάσεις.  Όταν ξεκινούν, άλλοι γράφουν ότι πρέπει να καταργηθούν, άλλοι συμβουλεύουν τους υποψηφίους, άλλοι πάλι ότι αποτελούν μια από τις τελευταίες ενδείξεις αξιοκρατίας στη χώρα μας. 

Όταν πάλι ολοκληρώνονται και βγαίνουν πρώτα οι βαθμολογίες των υποψηφίων και έπειτα οι βάσεις των σχολών, άλλα τόσα κείμενα γράφονται. Κοινό γνώρισμα στα περισσότερα είναι το θετικό τους 'πρόσημο'. "Όλα θα πάνε καλά, δεν χάθηκε ο κόσμος" είναι μια γνωστή έκφραση που δίνει και παίρνει, συνήθως όμως αυτή λέγεται ή γράφεται στο πλαίσιο παρηγοριάς του υποψηφίου. 

Πράγματι, όλα μπορούν να πάνε καλά, και ελάχιστη σχέση έχει το πτυχίο του καθένα στην πορεία προς το 'καλά', το 'κακά', το 'βρίσκω δουλεία', το 'είμαι ευτυχισμένος', το 'κάνω όσα συντελούν στην ευτυχία μου'. 

Κι όλα μπορούν να πάνε καλά, αρκεί ο υποψήφιος που απέτυχε στον στόχο του - ή έστω στον στόχο που όρισε στην προκειμένη περίπτωση και ο οποίος ενδέχεται να διαφοροποιηθεί ως και δεκάδες φορές στο υπόλοιπο της ζωής του- να καταλάβει το εξής: αυτό που του φαίνεται ως 'βουνό' στα 18 του, δηλαδή ο θεσμός των πανελληνίων, αποτελεί μόνο τους 'πρόποδες' στο πραγματικό 'βουνό', το υπόλοιπο της ζωής του.

Κοινό γνώρισμα όλων όσων πέτυχαν ή απέτυχαν στον πρώτο τους στόχο είναι πως καλούνται να ζήσουν την επόμενη μέρα, διαχειριζόμενοι αυτή την επιτυχία ή αποτυχία. Και τότε είναι που ξεκινά η πορεία προς το 'καλά' ή το 'κακά', όταν ο μαθητής ενηλικιώνεται, κι αρχίζει να αντιμετωπίζει τέτοιου είδους καταστάσεις. 

Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, μάλιστα, η διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων, όταν φτάνουν πλέον σε μια ώριμη ηλικία, δεν συγκαταλέγεται ούτε στο top 10 των δύσκολων και αγχωτικών στιγμών που καλούνται να διαχειριστούν κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Επομένως, το συμπέρασμά μου είναι αυτό στο οποίο έχουν καταλήξει χιλιάδες άλλοι πριν από εμένα, ότι πράγματι "δεν χάθηκε ο κόσμος". Η ειδοποιός διαφορά όμως είναι, πως δεν πρόκειται για μια έκφραση παρηγοριάς, παρά για μια έκφραση κινητοποίησης. 

Προς όσους πέτυχαν λοιπόν, συνεχίστε να πασχίζετε και να παθιάζεστε με τους στόχους που βάζετε κάθε μέρα. Και να ξέρετε πως η επιτυχία δεν είναι μια συνεχής διαδικασία, αλλά περνάει από σκαμπανεβάσματα, τα οποία στην τελική την κάνουν ακόμη πιο 'γλυκιά'. 

Για όσους απέτυχαν από την άλλη, "δεν χάθηκε ο κόσμος", αλλά δυστυχώς θα ...χαθεί αν σας πάρει από κάτω -όπως "θα χαθεί" και για όσους πέρασαν αλλά επαναπαυτούν σε αυτό. Μάθετε πως μια ατυχής συγκυρία, ή χρονιά, ένας αγχώδης μήνας ή μια λάθος σειρά αποφάσεων, δεν ορίζει κανενός την επαγγελματική σταδιοδρομία, τουλάχιστον όταν μιλάμε για τόσο νεαρούς ανθρώπους. 

'Επιτυχόντες' και 'αποτυχόντες' επομένως όλοι ξυπνάτε μαζί σήμερα και συνεχίζετε το υπόλοιπο της ζωής σας. Και να είστε σίγουροι πως όλοι οι υποψήφιοι θα ξανασυναντηθείτε στο μέλλον, να μοιραστείτε δεκάδες ακόμη αποτυχίες και επιτυχίες, καθώς όποιος σας πει ότι έχει το ...αλάθητο, αυτός είναι και ο μεγαλύτερος αποτυχών.