«Περίεργα πράγματα στη Βουλή - Θυμός στην κοινωνία»

Ηρέμησε προσωρινά η ένταση με την Τουρκία όμως η τελευταία εβδομάδα ήταν γεμάτη περίεργα πράγματα και θυμό.

Συγκεκριμένα η τελευταία εβδομάδα ξεκίνησε με μια περίεργη ψηφοφορία στη Βουλή, που είχε ως αντικείμενο την άρση της ασυλίας ενός βουλευτή της αντιπολίτευσης όπου εκεί οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας άλλοι δεν πήγαν και άλλοι δεν κατάλαβαν με αποτέλεσμα η πρόταση να μην υπερψηφισθεί.

Δε μένω στο γεγονός, γιατί με ενδιαφέρει να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη κάποιος συγκεκριμένος βουλευτής, εάν και θα έπρεπε από μόνοι τους οι βουλευτές να παραιτούνται της ασυλίας και να αντιμετωπίζουν τη Δικαιοσύνη όπως όλοι οι πολίτες, αλλά διότι έμεινε σε όλη την κοινωνία η εντύπωση ότι η Βουλή είναι άλλη μια συντεχνία όπου προστατεύει και καλύπτει ο ένας τον άλλο.

Κατά τα λοιπά είναι αρμοδιότητα του πρωθυπουργού και αρχηγού της κοινοβουλευτικής ομάδας να αξιολογήσει τη στάση των βουλευτών του στη Βουλή και να αποφασίσει για τα περαιτέρω.

Πάμε τώρα στο θυμό που διαχύθηκε στην κοινωνία για τις μάσκες ειδικά όταν διαπιστώθηκε ότι αυτές ήταν τεράστιες.

Δόθηκε πάλι ευκαιρία στους κατ’ επάγγελμα θυμωμένους και αρνητές των πάντων να σηκώσουν λάβαρο αντίδρασης και αντίστασης κατά του «φίμωτρου» της μάσκας.

Εδώ θα σημειώσω και ας θυμώσουν πολλοί μαζί μου, ότι οι περισσότεροι από αυτούς που φωνάζουν για τον κίνδυνο που διατρέχουν τα παιδιά τους από τη μάσκα είναι αυτοί που βάζουν τα παιδιά τους στο αυτοκίνητο χωρίς ζώνη στα πίσω καθίσματα ή συνεπιβάτες στα μηχανάκια τους χωρίς κράνος ακόμα και σε «τρικάβαλο».

Το τεράστιο λάθος που έγινε με τη διανομή των μασκών στα σχολεία είναι ότι δεν θα έπρεπε να γίνει καμία διανομή μασκών με κρατική ή δημοτική μέριμνα και θα έπρεπε για να αποφευχθεί η γνωστή μας μουρμούρα, αφού αποφάσισε η κυβέρνηση να δώσει μάσκες στα σχολεία να χορηγηθούν στις οικογένειες των παιδιών που πηγαίνουν σχολείο κουπόνια για την αγορά μασκών, ώστε ο κάθε γονιός να διαλέξει για το καμάρι του τη μάσκα που επιθυμεί και να τελειώνουν οι μουρμούρες.

Πάλι μαζεύεται θυμός στην κοινωνία και αυτό είναι ανησυχητικό, διότι με την οικονομική κρίση που έρχεται λόγω της πανδημίας και τα Ελληνοτουρκικά σε πλήρη εξέλιξη το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι να βλέπουμε γύρω μας εχθρούς και αντιπάλους.