Πήραμε την ζωή μας λάθος

ΑΡΘΡΑ

Μοιραστείτε το

Γράφει ο Άγγελος Ζαγοριανός

Γράφεται συχνά, ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας το τελευταίο χρονικό διάστημα στη χώρα μας. Αυτό είναι εύκολο να το διαπιστώσει καθένας, αν δει πόσο εύκολα και καταχρηστικά αλλάζουν οι νόμοι, πάντα σε βάρος των αδυνάτων, καθώς αντί για τη βουλή νομοθετεί η τρόικα, καθώς το δικαίωμα στην εργασία γίνεται βαθμιαία μακρινή ανάμνηση.

Η επιδρομή στα μεσαία, τα μικρά και τα ανύπαρκτα εισοδήματα αποτελεί κλασσικό φαινόμενο κοινωνικής αναλγησίας.

Τα κονδύλια για την παιδεία και την υγεία συνεχώς ελαττώνονται.

Μια σειρά από παροχές σε είδος και σε υπηρεσίες συρρικνώνονται σε βαθμό αδικίας, καθώς οι ασφαλισμένοι στα διάφορα ταμεία δεν δικαιούνται ούτε αλοιφές (από πότε οι αλοιφές δεν είναι φάρμακα;), κέντρα υγείας κλείνουν, υποκαταστήματα Ι.Κ.Α.- αστυνομία- σχολεία- πρωτοδικεία κ.λ.π. κατεβάζουν ρολά…

Η αποκέντρωση έγινε συγκέντρωση και συγκεντροποίηση.

Η επέλαση της φτώχιας είναι γεγονός. Η απώλεια της εθνικής αξιοπρέπειας γέννησε ταπείνωση, υποτέλεια, καταπίεση, φτώχια και συμβιβασμό.

Όμως στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο. Πολλά πράγματα μας έδειχναν το ερχομό της τωρινής κατάστασης, μόνο που εμείς αδυνατούσαμε να τα δούμε. Ακούγαμε συνέχεια περί αλλαγής, απαλλαγής, επανίδρυσης, επανεκκίνησης, ανασυγκρότησης και μια σειρά άλλους χαρακτηρισμούς, που την κάθε προηγούμενη κατάσταση την καθιστούσαν ανεπαρκή και επιζήμια για την Ελλάδα. Έτσι κάθε νέα κυβέρνηση «έκτιζε» και νέο κράτος με αποτέλεσμα, να μη στεριώνει ποτέ κρατικός μηχανισμός μέσα από το συνεχές ράβε –ξήλωνε και αντ’ αυτού να βασιλεύει ο κομματισμός.

Συνεκδοχικά βλέπαμε αμόρφωτους κατ? ουσία, αδέξιους και ελλειμματικούς ανθρώπους, να παρουσιάζουν φιλόδοξα σχέδια, πολύπλοκα προγράμματα και επιβλητικούς στόχους, τα οποία ποτέ δεν πραγματοποιούνται. Μέσα σε μια πλήρη αναντιστοιχία λόγων και έργων, σ? ένα χορό της μετριότητας με την ασάφεια, την έλλειψη, την ανεπάρκεια και τη μισαλλοδοξία, το αδιέξοδο είναι φυσικό επακόλουθο.

Οι οικονομολόγοι αποδείχτηκαν ανεπαρκείς στο να προβλέψουν τα επακόλουθα, σε βαθμό που μπορεί να αμφιβάλλει ο καθένας αν η οικονομολογία είναι επιστήμη ή ένα επινοημένο παιχνίδι με υποθέσεις και αριθμούς.

Η πολιτική, η πανταχόθεν εκπορευόμενη, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης ή του διεθνισμού αναλόγως, οδήγησε τεχνηέντως την παιδεία σε αποδόμηση και την εκπαίδευση σε αφελληνισμό. Απαξίωσε τη διανόηση, αδιαφόρησε για τον πολιτισμό, υποβίβασε την τέχνη και η στρέβλωση μεταφέρθηκε από την πολιτική στην καθημερινότητα.

Προηγουμένως όμως εμείς στο όνομα της ευκολίας, χτυπημένοι από την αρρώστια της κατανάλωσης, ξεχάσαμε να μιλάμε, να ακούμε, να μαθαίνουμε, να αγαπάμε, να σεβόμαστε τη ζωή και το χρόνο μας. Σταματήσαμε να παράγουμε και να ισορροπούμε, τώρα μοιάζουμε σα να «πήραμε τη ζωή μας λάθος».

Σιγά ? σιγά από πολίτες γινόμαστε κάτοικοι κι από άνθρωποι νούμερα. Το «εμείς» αντικαταστάθηκε από το «εγώ», η συλλογικότητα εξαφανίστηκε και καθώς κυριάρχησε «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», νοιώσαμε ότι μας πήρε ο κατήφορος.

Ακόμη αναρωτιόμαστε τι φταίει, που βρίσκεται η πραγματική αιτία της κατηφόρας και πάντα ψάχνουμε να βρούμε την αιτία γύρω μας, να δούμε τον εχθρό μπροστά μας, ενώ τις περισσότερες φορές βρίσκεται μέσα μας.

Αφήσαμε να μας παρασύρει η πλεονεξία κι ο εγωισμός. Μεταφέραμε το επίκεντρο από τον άνθρωπο στο κέρδος, δημιουργήσαμε ανθρώπους απελπιστικά μόνους, σ? ένα καθεστώς ελευθεριότητας και απομόνωσης. Χάσαμε την ελληνικότητά μας και ξεχάσαμε το «γνώθι σ΄αυτόν».

Δεν αντισταθήκαμε στον «πολιτισμό» της αρπαχτής και του νεοπλουτισμού, οικειοποιηθήκαμε την φτήνεια και την ευκολία. Αποκτήσαμε μια νέα «αισθητική», η οποία σε συνδυασμό με την επιστημονική μεθόδευση της κρίσης από τους «επαΐοντες», δημιούργησε πολιτιστική και ηθική παρακμή. Αντικαταστήσαμε την πρόνοια με την «καινοτομία» και την ισορροπία με την παραπλάνηση.

Και τώρα κατ? αναλογία δεχόμαστε τα αποτελέσματα της συμπεριφοράς μας, η κρίση είναι ευθέως ανάλογη με τα πεπραγμένα μας και τη γενικότερη στάση μας απέναντι στη ζωή και το εαυτό μας?

Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News