«Ποιοί είναι οι στρατιωτικοί;»

Με αφορμή τη δυσάρεστη περιπέτεια που περνάνε τις τελευταίες ημέρες οι δύο Έλληνες αξιωματικοί και οι οικογένειες τους, που όλοι ευχόμαστε να τελειώσει σύντομα, θα αναφερθώ σήμερα γενικότερα στους Έλληνες επαγγελματίες στρατιωτικούς.

Ξέρουμε άραγε οι πολίτες των αστικών κέντρων που ζούμε μακριά απο τα σύνορα ποιοί είναι και απο τι οικογένειες προέρχονται αυτοί οι άνθρωποι που με μεγάλους κινδύνους όπως αποδείχθηκε κάνουν τα περίπολα τους στα παγωμένα ακριτικά μονοπάτια;

Μη πάει ο νού σας ότι πρόκειται για εξουσιομανείς ανθρώπους από φιλόδοξες οικογένειες που πήγαν στο στρατό για να διατάζουν τους άλλους, ούτε ότι πρόκειται για πολεμοχαρείς που βρήκαν το στρατό ώς εκτόνωση.

Πρόκειται κάτα κύριο λόγο για απλά καθημερινά παιδιά απο απλές οικογένειες που επειδή το οικογενειακό τους περιβάλλον δε μπορούσε να τους χρηματοδοτεί πολυετείς σπουδές επέλεξαν το δρόμο της στρατιωτικής υπηρεσίας πρώτα απο όλα ως βιοποριστική εξασφάλιση.

Δε λέω ότι δεν έχουν αίσθηση καθήκοντος, που ευτυχώς για όλους μας έχουν σε υψηλό βαθμό αλλά θέλω να τονίσω ότι όταν όλοι μας καλοπερνούσαμε με τα χρήματα των μπαμπάδων μας  και κάποιοι μάλιστα το παίζαμε και αντισυστημικοί βολεμένοι μέσα στις ανέσεις μας κάποιοι άλλοι απο μικρές ηλικίες αναλάμβαναν ευθύνες και υπηρεσία υπό δύσκολες συνθήκες.

Και τα χρόνια «των παχιών αγελάδων» τους στρατιωτικούς τους θυμόμασταν για τα ρουσφετάκια στη θητεία αλλά καλό λόγο δε λέγαμε εύκολα, διότι μας είχε μείνει μεταπολιτευτικά η ψυχολογική φοβία της χούντας λές και όλοι όσοι φόραγαν στολή για να υπηρερήσουν την πατρίδα ήταν συνυπεύθυνοι επειδή κάποιοι στρατιωτικοί στο παρελθόν κατέλυσαν τη δημοκρατία.

Και έτσι στα χρόνια της μεταπολίτευσης δεν αποδώσαμε στους στρατιωτικούς μας την τιμή που τους αναλογούσε αλλά με τρόπο προσβλητικό πολλές φορές χαρακτηρίζαμε ακραίο όποιον τολμούσε να πεί κάτι θετικό για τους υπηρετούντες στρατιωτικούς.

Κάποιοι βέβαια θα πούν ότι ακόμα και να ταλαιπωρούνται είναι δουλειά τους και την επέλεξαν οι ίδιοι.
Δε θα διαφωνήσω ότι είναι η δουλειά τους και ότι την κάνουν καλά απλά θέλω να υπενθυμίσω ότι όλες οι δουλειές δεν είναι ίδιες και ότι οφειλούμε σεβασμό σε αυτούς, που καλούνται να βάλουν για όλους μας τα χέρια τους στη φωτιά.