«Πολιτικοί και αξιολόγηση»

Ο καυτός Αύγουστος του 2021 έφερε μαζί του καύσωνα διαρκείας αλλά και διακοπές για τους περισσότερους.

Κάτι που κυριολεκτικά μου τη «δίνει στα νεύρα» την περίοδο των διακοπών είναι οι «κλισέ» εκφράσεις του τύπου «να γεμίσουμε μπαταρίες» και τα γλυκανάλατα ανεβάσματα φωτογραφιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Για να μη γίνομαι όμως κακός κατανοώ την ανάγκη και την επιθυμία να θέλεις να χαλαρώσεις μετά την κλεισούρα της πανδημίας και πιθανόν και την ανάγκη να επικοινωνήσεις τη χαλαρή σου διάθεση διαδικτυακά.

Όλα καλά λοιπόν αλλά για να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα των διακοπών και επειδή πιστεύω ότι οι διακοπές προσφέρονται πέρα από ξεκούραση για διάβασμα, προγραμματισμό και επανασχεδιασμό της επερχόμενης σχολικής και εργασιακής χρονιάς επιλέγω το σημερινό μου θέμα να μην είναι στο κλίμα των διακοπών.

Την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου ήρθαν στη δημοσιότητα τα «πόθεν έσχες» των Βουλευτών και διαπιστώθηκε για μια ακόμα διαφορά ότι πολλοί κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι με άλλη οικονομική επιφάνεια μπήκαν στην πολιτική και με άλλη είναι σήμερα.

Καταρχήν δεν είναι κακό ένας πολιτικός να είναι ανεξάρτητος οικονομικά και πιθανόν να είναι και καλό γιατί διασφαλίζει την ακέραιη πορεία του στην πολιτική μακριά από οικονομικούς πειρασμούς.

Το ίδιο θα πω και για άλλους λειτουργούς όπως οι Δικαστές και οι Γιατροί, οι οποίοι πρέπει να έχουν κατάλληλες αμοιβές για να επικεντρώνονται στο κρίσιμο έργο τους μακριά από βιοποριστικές αγωνίες.

Ειδικά όμως στην πολιτική αυτό που καθιστά λίγο διαφορετικά τα πράγματα είναι ότι η πολιτική γίνεται αυτοσκοπός και αγωνία επαγγελματικής επιβίωσης για πολλούς πολιτικούς, γιατί είτε δεν έχουν αναπτύξει επαγγελματική δραστηριότητα είτε έχουν αποκοπεί πλήρως από αυτή.

Θα δεχθώ ότι ο πολιτικός πρέπει να συγκεντρώνεται στα καθήκοντα του για να παράγει έργο αλλά υπάρχει και ο αντίλογος ότι η έλλειψη κοινωνικής και επαγγελματικής εμπειρίας καθιστά τον πολιτικό μια κατηγορία «ελίτ» αποκομμένη από τους ψηφοφόρους.

Και εδώ εύλογα θα απαντήσει κανείς ότι ο λαός αυτούς θέλει αφού τους εκλέγει και τους επανεκλέγει για δεκαετίες.

Δε θα διαφωνήσω απλά θα ήθελα λίγο να προβληματίσω και κάπου εδώ θα εισάγω στο κείμενο μου την έννοια της αξιολόγησης.

Κακά τα ψέματα συνηθίζουμε να ψηφίζουμε σταθερά ένα πολιτικό είτε για να τον επιβραβεύσουμε για τα πεπραγμένα του είτε γιατί έτσι νομίζουμε ότι διασφαλίζουμε τα συμφέροντα μας και την πρόσβαση μας στα κέντρα των αποφάσεων.

Όλα τα παραπάνω είναι θεμιτά και ανθρώπινα αλλά το έτος 2021 μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης και δύο χρόνια καραντίνας και την ανατροπή πολλών βεβαιοτήτων ήρθε νομίζω καιρός να δούμε λίγο διαφορετικά τα πράγματα.

Το πρώτο και το βασικότερο είναι να συναισθανθεί ο καθένας μας ατομικά τη δύναμη που έχει η κάθε ψήφος και να μη πηγαίνει μοιρολατρικά στις εκλογές.

Η αξιολόγηση δεν είναι μια αόριστη έννοια που αφορά μόνο κάποιους πολυσπουδασμένους και φιλοσοφημένους.

Αφορά τον κάθε πολίτη και είναι μια απλή διαδικασία που μπορεί να κάνει ο καθένας στον κοινωνικό και επαγγελματικό του κύκλο.

Συγκεκριμένα όσο και να ακουστεί υπεραπλουστευμένο σας προτείνω έναν τρόπο.

Παίρνεις μια κόλλα χαρτί γράφεις τρία βασικά θέματα που αφορούν την οικογένεια σου και το επάγγελμα σου και τραβάς μια κάθετη γραμμή και γράφεις στη μια στήλη «αρχή θητείας» και στην άλλη στήλη «τέλος θητείας».

Σίγουρα δεν είναι κάτι απόλυτα αντικειμενικό γιατί ο καθένας έχει τα θέλω του και τις υπερβολικές πολλές φορές προσδοκίες του είναι όμως σίγουρα ένας τρόπος για να εντοπίσεις εάν τελικά έχει γίνει κάτι κατά τη θητεία ενός πολιτικού.

Η διαρκής αξιολόγηση είναι ο μόνος δρόμος για τη βελτίωση της πολιτικής και της ζωής μας.

Καλές διακοπές σε όλους και ραντεβού ξανά την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2021 με την εβδομαδιαία ξανά κάθε Πέμπτη παρούσα στήλη «ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΗ» καθώς δέχθηκα πολλές όμορφες παροτρύνσεις αναγνωστών μας να επανέλθουμε στο εβδομαδιαίο ραντεβού μας.

Καλή ξεκούραση σε όλους για να υποδεχθούμε με δύναμη μια πιστεύω ενδιαφέρουσα επαγγελματική και σχολική χρονιά.