Το Πολυτεχνείο του λαού και όχι μόνο του «προοδευτικού»

Πέντε δεκαετίες μετά την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου κατά της δικτατορίας μπορούμε νομίζω να πούμε πλέον τα πράγματα με το όνομα τους.

Το Πολυτεχνείο αποτελεί μία από τις ιστορικές στιγμές αντίστασης όλου του ελληνικού λαού και όχι μόνο του «προοδευτικού».

Για αρκετά χρόνια την ιστορική αυτή στιγμή «καπέλωσαν» σαν να τους ανήκει αποκλειστικά οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» λες και ο υπόλοιπος λαός ήταν οπισθοδρομικός.

Οι ιστορικές στιγμές ανήκουν σε όλους χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις και τα «καπελώματα» μάλλον για ίδιο όφελος γίνονται.

Και ο πιο αδαής έχει καταλάβει τις τελευταίες δεκαετίες ότι πάνω στο Πολυτεχνείο χτίστηκαν καριέρες κάθε είδους από ανθρώπους που συμμετείχαν σε αυτή την ιστορική στιγμή ενώ την ίδια ώρα χιλιάδες σιωπηλού λαού που συμμετείχαν εξίσου στην ιστορική αυτή στιγμή δε διεκδίκησαν «δάφνες» και πολιτικές καριέρες.

Στην κρίσιμη χρονική συγκυρία που διανύουμε αυτές οι ιστορικές στιγμές αυταπάρνησης και ηρωισμού πρέπει να είναι οδηγός και για τις μεταγενέστερες πιο «χαλαρές» γενιές.

Κανένας ιδεολογικός και κοινωνικός διαχωρισμός δεν είναι ωφέλιμος για την πατρίδα, διότι τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο με κοινή προσπάθεια και εθνική συνοχή μπορούμε να φέρουμε σε πέρας.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου από όποια πλευρά και να την δει κανείς αντανακλά την ελληνική ψυχή, που μπροστά στην προάσπιση της ελευθερίας και της δημοκρατίας ακόμα και χωρίς όπλα βάζει τα στήθη της μπροστά και αψηφά τον κίνδυνο.

Το Πολυτεχνείο ας βρίσκεται στην ψυχή όλων μας ως μια ακόμα ηρωική στιγμή της πατρίδας και τέτοιες στιγμές δίνουν ελπίδα και για το μέλλον καθώς βάσιμα πιστεύω ότι όπου και όποτε κληθεί ο ελληνικός λαός θα προασπίσει χωρίς δεύτερες σκέψεις την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Γιορτάζουμε λοιπόν το Πολυτεχνείο όλου του ελληνικού λαού και πέρα από τις επετειακές εκδηλώσεις και την απόδοση τιμής που αναλογεί ας κρατήσουμε και σήμερα τη φλόγα του αναμμένη στην ψυχή μας.