«Προοδευτικός τρόπος ζωής»

Η συμφωνία των Πρεσπών είναι πλέον νόμος του Κράτους.

Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε το άμεσο μέλλον θα δείξει εάν λύθηκε ένα εθνικό θέμα ή εάν ανοίξαμε νέες περιπέτειες.

Παράλληλα με τη συμφωνία αυτή ξεκίνησε και ένας πολιτικός διάλογος για την ανασυγκρότηση του «προοδευτικού χώρου», που δεν ξέρω κατά πόσο απασχολεί το μέσο πολίτη αλλά μπαίνω στον πειρασμό να ασχοληθώ.

Ας ξεκινήσουμε από τα οφθαλμοφανή.

Τα πρόσωπα που πλαισιώνουν αυτή τη πρωτοβουλία δεν είναι άγνωστα στην πολιτική επικαιρότητα και δεν έχω ακούσει να εισφέρουν κάτι καινούριο στον πολιτικό διάλογο παρά τα ήδη γνωστά περί διαχωριστικών γραμμών μεταξύ προοδευτικού και συντηρητικού χώρου.

Ωραία όλα αυτά και πιθανότατα να είναι και χρήσιμα κομματικά γιατί περιχαρακώνουν το εκλογικό ακροατήριο αλλά νομίζω πως μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρία θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η έννοια του «προοδευτικού».

Καταρχήν «προοδευτικός» δεν αυτοανακηρύσσεται κανένας ούτε και παίρνει τον τίτλο επειδή ψηφίζει ή στηρίζει ένα κόμμα.

«Προοδευτικός»  γίνεται κανείς ζώντας προοδευτικά και ακολουθώντας συγκεκριμένη στάση ζωής.

Αυτό που τελικά κάνει τον άνθρωπο «προοδευτικό» είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξία, ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, η επιδίωξη της κοινωνικής αλληλεγγύης και η θυσία του προσωπικού στη γενική πρόοδο.

Οτιδήποτε λοιπόν υπηρετεί την πρόοδο είναι καλοδεχούμενο όχι όμως όταν αυτό συνδέεται μόνο με μικροπολιτική.

Περιμένουμε για χρόνια τις τομές που θα οδηγήσουν αυτή την κοινωνία στην πρόοδο και δε συγχωρείται πλέον να αναμασάμε διαχωριστικά συνθήματα του παρελθόντος, διότι αυτό μόνο πρόοδος δεν είναι.

Ας εισφέρουμε όλοι ότι θετικό μπορούμε στο δημόσιο διάλογο, διότι είναι κουραστικό να βλέπουμε την αναβίωση παλαιών διαχωριστικών γραμμών και τίποτα πραγματικά προοδευτικό και παραγωγικό.

Ο Έλληνας από τη φύση του είναι προοδευτικός.

Ας φροντίσουμε λοιπόν να επενδύσουμε στην προοδευτική και όχι στη διχαστική του φύση και να θυμόμαστε ότι «προοδευτικός» γίνεται κανείς με τον τρόπο ζωής του και όχι με το κόμμα που ψηφίζει.