«Σιγά τις θυσίες»

Πλησιάζουν οι γιορτές και δε θέλω να γίνομαι δυσάρεστος και γκρινιάρης αλλά κυριολεκτικά με έχει εκνευρίσει αυτή η συζήτηση που γίνεται για τη μεγάλη θυσία που πρέπει να κάνουμε και να μείνουμε στο σπίτι αυτές τις γιορτές για χάρη της δημόσιας υγείας.

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους εάν εξαιρέσουμε αυτούς, που έχουν χάσει οικείους τους από την πανδημία, αυτούς που έχουν νοσήσει και έχουν ταλαιπωρηθεί, αυτούς που έχουν προβλήματα υγείας και δυσκολίες, τις οποίες οι περιορισμοί της καραντίνας δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο, τα άτομα με ειδικές ανάγκες καθώς και τις επαγγελματικές ομάδες που έχουν κυριολεκτικά καταστραφεί από τους αναγκαστικούς περιορισμούς της καραντίνας, κανείς άλλος δε δικαιούται να δυσανασχετεί αυτή την περίοδο.

Ειλικρινά χάνω τα λόγια μου όταν ακούω συζητήσεις ανθρώπων, που ανήκουν στην επαγγελματική κατηγορία του «μήνας μπαίνει - μήνας βγαίνει», οι οποίες είναι γεμάτες αγανάκτηση επειδή τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι χωρίς βόλτες, επισκέψεις και χαρές.

Είναι πρόκληση την εποχή που άλλοι πεθαίνουν και άλλοι καταστρέφονται επαγγελματικά για μια ολόκληρη ζωή να ακούς γύρω σου κόσμο, που επαναστατεί επειδή δε θα του επιτρέψουν να μαζέψει καμιά πενηνταριά φίλους στο σπίτι του.

Στο σημείο αυτό λυπάμαι που θα το αναφέρω αλλά και η Εκκλησία μας κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και αυτό που με σόκαρε πριν λίγες ημέρες ήταν όταν άκουσα αξιωματούχους της Ιεραρχίας να διαμαρτύρονται έντονα, για τους περιορισμούς που ετέθησαν στη λειτουργία των Ιερών Ναών και μάλιστα οι διαμαρτυρίες ήταν σχετικές με το ότι επιτρεπόταν το άνοιγμα άλλων μαγαζιών και δραστηριοτήτων και εύλογα αναρωτήθηκα εάν οι Ιεροί Ναοί εκλαμβάνονται ως ιδιόκτητο «μαγαζί» από τους αξιωματούχους της Ιεραρχίας ή εάν είναι το καταφύγιο του απλού πιστού, για την υγεία του οποίου θα πρέπει να αγωνιούν όλοι.

Περνάμε κάτι πρωτόγνωρο και σίγουρα, όταν με το καλό περάσει αυτό θα κάνουμε απολογισμό και εύχομαι να έχουν όλοι τις λιγότερες δυνατές απώλειες σε όλα τα επίπεδα.

Έχουμε μπροστά μας την ελπίδα των εμβολίων, που παρά τις όποιες επιφυλάξεις είναι η μόνη οδός για να γυρίσουμε σελίδα.

Πρέπει όμως να ξαναδώσουμε στις λέξεις και τις έννοιες το πραγματικό τους νόημα και όταν μιλάμε για «θυσίες» να εννοούμε κάτι πραγματικά σημαντικό.

Κανείς δε θα πάθει τίποτα με το να περιοριστεί λίγο για το κοινό καλό.

Και όταν λέω για το κοινό καλό δεν εννοώ μόνο την υγεία που είναι πάντα ότι πιο σπουδαίο αλλά εννοώ και για την οικονομία, διότι όσο δε ξεμπερδεύουμε με αυτή την κατάσταση και είμαστε σε συνθήκες «κλείνω - ανοίγω», τόσο θα πηγαίνουν στον πάτο εκατομμύρια συμπολίτες μας που εξαρτώνται από την ομαλή λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας.

Ας αφήσουμε λοιπόν τις υπερβολές και τις ατάκες για «θυσίες αυτές τις γιορτές» και ας συντονίσουμε υπεύθυνα τις συμπεριφορές μας, για να ξεμπερδέψουμε κατά το δυνατόν νωρίτερα από αυτό τον εφιάλτη.