Στον πάγο όλη η παγκόσμια οικονομία

Τον Αύγουστο του 2018 βγήκαμε και τυπικά από τα μνημόνια και σιγά-σιγά λέγαμε ότι θα πάμε ένα και δύο βήματα μπροστά. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άφησε το μαξιλάρι που τώρα φάνηκε πολύτιμο, αλλά οι αγορές ήταν δύσπιστες.

Από το καλοκαίρι που υπήρχε κυβερνητική αλλαγή άρχισε να αποκαθίσταται και η εμπιστοσύνη των αγορών σταδιακά. Εκεί που δανειζόμασταν φθηνά και τα ομόλογά μας ήταν πιο φθηνά από αυτά της Αμερικής και πάνω που λέγαμε ότι πάμε ένα βήμα μπροστά, ήρθε αυτό με τον ιό.

Ο ιός έβαλε στον πάγο όλη την οικονομία και την παραγωγή. Εδώ και ένα μήνα δεν λειτουργεί και δεν κινείται τίποτα. Κάποια μαγαζιά που είχαν αρχίσει να επενδύουν έστω το κάτι παραπάνω είδαν ξαφνικά ότι δεν μπορούν να το κάνουν ή τα σχέδια τους άλλαξαν.

Οι τράπεζες με τα κόκκινα δάνεια, που είναι πολύ υψηλά και θα έπρεπε να μειωθούν, τώρα έχει παγώσει η αγορά τους από διάφορα ξένα funds, ίσως υπάρχει και ο φόβος για νέα γενιά κόκκινων δανείων ή μία κουλτούρα «δεν πληρώνω», γιατί όλες οι υποχρεώσεις έχουν πάει πίσω.

Ο τουρισμός φέτος δύσκολα θα δουλέψει στους ρυθμούς που είχε τα προηγούμενα χρόνια και πολλοί βλέπουν μείωση και ως 50%. Και αυτό θα είναι ίσως το μεγάλο θέμα για την Ελλάδα, γιατί τα βασικά της έσοδα είναι από τον τουρισμό.

Ένα άλλο θέμα είναι τα επιδόματα, δεν πρέπει κανείς να συνηθίσει  στα επιδόματα, γιατί αυτό δεν είναι πολιτική και δεν δημιουργεί σωστές αντιλήψεις για την ανάπτυξη.

Οι άλλες χώρες, όπως η Ιταλία δεν έχουν και πολλά αποθεματικά να αντιμετωπίσουν την κρίση και φοβούνται τα μνημόνια ή τον ESM, φυσικά και η χώρα μας δεν θέλει ξανά να περάσει αυτά που πέρασε δέκα χρόνια.

Αυτή την φορά δεν είμαστε  μόνοι μας, αλλά είναι όλος ο πλανήτης αλλά και η Ευρώπη. Δηλαδή, θα είναι η Ευρώπη σε ένα μνημόνιο; Η Ευρώπη για να σωθεί θέλει κάτι περισσότερο από το «ότι χρειαστεί» της ΕΚΤ.

Το ΔΝΤ έχει κάνει και αυτό τις δικές του προβλέψεις. Αλλά εάν δεν «πέσει μέσα» θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη μετά.  Ένας Γερμανός οικονομολόγος το 2007 είχε πει ότι οι προβλέψεις δεν κάνουν καλό στην υγεία και στην ψυχολογία των πολιτών εν μέσω κρίσης.

Και το παράδοξο της όλης ιστορίας είναι ότι οι φιλελεύθερες χώρες  ανακάλυψαν τον κρατισμό και γίνονται κρατιστές ορισμένου ή αορίστου χρόνου.

*μεταπτυχιακός φοιτητής του προγράμματος Σύγχρονες Ευρωπαϊκές Σπουδές, Δίκαιο, Οικονομία και Πολιτική της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ