«Τα αριστερά, τα δεξιά και τα κανονικά»

Η σεζόν που ξεκίνησε είναι προεκλογική και νομίζω ότι αυτό θα φανεί ξεκάθαρα και από τις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών σε λίγες ημέρες στη διεθνή έκθεση της Θεσσαλονίκης.

Πολλά θα ακούσουμε και πολλά θα δούμε εκείνο όμως που ελπίζω να μη δω γιατί έχει καταντήσει βαρετό είναι μία αντιπαράθεση για το τι είναι δεξιό, τι είναι αριστερό, τι είναι προοδευτικό και τι νεοφιλελεύθερο.

Δε λέω βέβαια να αποκηρύξουμε βασικές πολιτικές θεωρίες αλλά προτείνω με την εμπειρία της πρόσφατης κοινωνικοοικονομικής πτώχευσης της Χώρας να αφήσουμε τα αριστερά και τα δεξιά και να επιστρέψουμε στα κανονικά.

Και ποιά είναι τα κανονικά θα αναρωτηθεί κανείς όταν ακόμα και η κανονικότητα είναι υποκειμενική.

Κατά τη γνώμη μου όσο διαφορετικοί και να είμαστε και όσο διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές καταβολές και να έχουμε υπάρχουν κάποια αντικειμενικά κανονικά.

Για παράδειγμα κανονικό είναι να διασφαλίζεται η πρόσβαση σε κάθε  πολίτη στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας όλων των βαθμίδων.

Κανονικό είναι να υπάρχει οργανωμένη και ποιοτική δημόσια παιδεία σε προσχολικό, σχολικό και ακαδημαϊκό επίπεδο.

Κανονικό είναι να διασφαλίζεται η εργασιακή ειρήνη και ομαλότητα όχι μόνο με το να προστατεύουμε την «ιερή αγελάδα» του Δημοσίου που φέρνει ψήφους αλλά με το να διασφαλίζουμε αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις στους χιλιάδες προσοντούχους νέους που «χαροπαλεύουν» στην ιδιωτική οικονομία και που στο τέλος μεταναστεύουν «άκλαυτοι» για άλλες πολιτείες.

Κανονικό είναι να πληρώνουν τους φόρους τους αυτοί που πρέπει και όχι να εξοντώνονται οι μικρομεσαίοι, που μοιραία οδεύουν στον αφανισμό.

Κανονικό είναι να αποδίδεται η δικαιοσύνη με ταχύτητα, ποιότητα και ανεξαρτησία, γιατί αποτελεί τη μοναδική προστασία του πολίτη σε ένα κράτος δικαίου.

Ας συμφωνήσουμε λοιπόν πρώτα στα κανονικά και έχουμε χρόνο μετά για αριστερές, δεξιές και λοιπές αντιπαραθέσεις.