«Θέατρα και πολιτικοί στη βόρεια Ελλάδα»

Στη χώρα μας συμβαίνει κάτι περίεργο και εντελώς διαφορετικό από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Πιο συγκεκριμένα στις Ευρωπαϊκές χώρες τα βόρεια γεωγραφικά τους τμήματα είναι περισσότερο οικονομικά και πολιτισμικά ανεπτυγμένα από τα νότια γεωγραφικά τους τμήματα.

Δείτε για παράδειγμα την Ιταλία και πόσο περισσότερο είναι ανεπτυγμένη η βόρεια Ιταλία από τη νότιο Ιταλία.

Στην Ελλάδα τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά και τα κέντρα διοίκησης και οικονομικής παραγωγής παραμένουν για πολλές δεκαετίες στην κεντρική και νότια Ελλάδα.

Είχα διαβάσει κάπου ότι ιστορικά το φαινόμενο αυτό έχει τις ρίζες του μεταπολεμικά στον τραγικό εμφύλιο και στις διαιρέσεις που για κάποιο χρονικό διάστημα προκάλεσε.

Δεν ξέρω ειλικρινά ποιοι είναι οι ιστορικοί και οι πραγματικοί λόγοι του φαινομένου αλλά δε μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση να θυμούνται τη βόρειο Ελλάδα οι πολιτικοί λίγο πριν τις εκλογές και τα θέατρα όταν ολοκληρώνουν τη σεζόν τους στην Αθήνα και θέλουν να κάνουν τα «συμπληρώματα» τους στην επαρχία.

Δε μου αρέσει και δε θέλω να συντηρώ την «κλάψα», που έχουμε οι βοριοελλαδίτες, ότι είμαστε ξεχασμένοι από το Αθηνοκεντρικό κράτος αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει πραγματικός αναπτυξιακός σχεδιασμός.

Πέρα από τα εύλογα παράπονα της συμπρωτεύουσας στα λόγια Θεσσαλονίκης καθώς καμία πραγματική διοικητική αποκέντρωση δεν έχει γίνει υπέρ αυτής θα ήθελα να εστιάσω την προσοχή όλων στην ακριτική μας Θράκη που εάν κάποιος κάνει μια προβολή στο όχι τόσο μακρινό μέλλον θα συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που έρχονται.

Καταρχήν είναι καλοδεχούμενη η ανάπτυξη της Αλεξανδρούπολης αλλά δεν αρκεί αυτό.

Εάν καταφέρουμε όμως να έχουμε μόνο μια ανεπτυγμένη πόλη σε μια γενικότερα υποβαθμισμένη Θράκη θα είναι περίπου σα να φτιάχνουμε ένα πολυτελές ξενοδοχείο σε μια περιοχή που έξω από τα όρια του ξενοδοχείου υπάρχει «μαυρίλα».

Οι Ευρωεκλογές λόγω του αντικειμένου τους είναι κατάλληλες να πυροδοτήσουν αναπτυξιακούς προβληματισμούς για την Βόρεια Ελλάδα καθώς οι πολύτιμες χρηματοδοτήσεις που υφίστανται και όσες θα προκύψουν θα πρέπει να δρομολογηθούν κατά προτεραιότητα εκεί.

Πρέπει κάποτε να μιλήσουμε για πραγματική αποκέντρωση για να υπάρχει κίνητρο για χιλιάδες νέους να μη στοιβάζονται με σκληρές συνθήκες στο «χωνευτήρι» της Αθήνας και να μπορούν να επιλέξουν μια ποιοτικότερη ζωή στη βόρεια Ελλάδα.