xρονοτοπία

Ξεπουλιούνται αρχαία νομίσματα από την Μένδη Χαλκιδικής (που βρέθηκαν στην Χαλκιδική.) και αθηναϊκό (που βρέθηκε στον Αλμυρό Μαγνησίας και πωλήθηκε στην Γερμανία επί Χίτλερ)!

Το υπ. Πολιτισμού το ξέρει και δεν κάνει τίποτε!

Από τον «Οίκο» Δημοπρασιών «Νόμος» της Ελβετίας ανακοινώθηκε η νέα δημοπρασία αρχαίων νομισμάτων, στις 2 Δεκεμβρίου, μεταξύ των οποίων και ελληνικών.
Ανάμεσα σε αυτά, με μια εντελώς πρόχειρη ματιά, έπεσα επάνω στις εξής. αβλεψίες και παραπλανήσεις των υποψηφίων «πελατών-συλλεκτών»-φιλιστόρων θυμάτων της εταιρείας - ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι εμπορικές επιχειρήσεις δημοπρασιών καλούνται με το ιερό όνομα «Οίκος»: 
Λέει λοιπόν:
«ενώ γνωρίζουμε πού βρίσκονταν αυτά τα νομίσματα, όταν βρίσκονται σε συλλογές , όπως ισχύει και για τα νομίσματα σε παλαιούς καταλόγους, ωστόσο δεν  γνωρίζουμε πού και πότε βρέθηκαν (σ.σ.: Ομολογεί ότι δεν είναι γνωστή, άρα δεν είναι ασφαλής και νόμιμη η προέλευσις, ούτε και νόμιμη επομένως η κατοχή). Δεν ισχύει όμως αυτό για το αρ. 172, ένα τετράδραχμο από την Μένδη του 440-430 π.Χ. (με τιμή εκκίνησης 1500 ελβ. φράγκα!): 
Ένα νόμισμα από έναν μεγάλο θησαυρό, που βρέθηκε το 1913 ή λίγο νωρίτερα, στο σύγχρονο χωριό της. "Καλιάνδρας" στην θέση της παλιάς πόλης της Μένδης στην Χαλκιδική. Εκείνη την εποχή η περιοχή ήταν ακόμη υπό οθωμανική κατοχή και ενώ κάποια νομίσματα μεταφέρθηκαν από την αστυνομία στην Κωνσταντινούπολη, η πλειοψηφία ήρθε (σ.σ.: Πώς ήρθε; Με τα πόδια; Προφανώς κάποιος τα μετέφερε κάνοντας μια παράνομη πράξη.) στην Δυτική Ευρώπη και. διασκορπίσθηκε (σ.σ.: Μόνοι τους ομολογούν πως αυτή η πράξη. διασκορπίζει εν τέλει την ιστορία!). Σε κάθε περίπτωση το 1924 το νόμισμα μπήκε (sic!!!) στην συλλογή του Robert Jameson στο Παρίσι, όπου έμεινε (σ.σ.: Κάτι αποφάσεις που παίρνει αυτό το νόμισμα!!!) μέχρι περίπου το 1948, λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του, όταν ο Jacob Hirsch αγόρασε την συλλογή του (εκτός από 150 κομμάτια που πήγαν στο Gulbenkian). Έμεινε στο στοκ του Hirsch, περίπου έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, το νόμισμα εμφανίσθηκε (sic!!!) στην πρώτη Hess-Leu πώληση του 1954 (14 Απριλίου, αρ.93), όπου αγοράστηκε από τον Leo Mildenberg για 1.725 ελβ. φράγκα, εκ μέρους του WSF. Το γεγονός ότι ο Jameson είχε το νόμισμα πιστοποιεί το εξαιρετικό στυλ του(!) Με όχι λιγότερα από 17 νομίσματα του θησαυρού της. "Καλιάνδρας" και πρέπει να είναι ένας από τους πρώτους - αν όχι ο πρώτος άνθρωπος! - που διάλεξε κάτι από αυτόν! Σίγουρα είχε έναν καλό λόγο να πάρει αυτό το κομμάτι και έτσι να είναι και ο νέος του ιδιοκτήτης»!!! 
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΚΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΩΛΗΣΗΣ. Ωχριούν μπροστά τους οι μανάβηδες της λαϊκής (που φωνάζουν διότι πωλούν τίμια προϊόντα, βγαλμένα με ιδρώτα) και οι τηλεπώλες.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. H χερσόνησος της Χαλκιδικής δεν λέγεται Καλιάνδρα, αλλά. Κασσάνδρα.
2. Ο ξεπουλητής στην προσπάθειά του να πείσει κάποιους συλλέκτες να αγοράσουν αυτό το νόμισμα, φαίνεται και ανιστόρητος. διότι το 1913 η Χαλκιδική είχε απελευθερωθεί. Την 18η Οκτωβρίου 1912 οι περίπου 2000 Τούρκοι στρατιώτες που είχαν συγκεντρωθεί στον Πολύγυρο εγκατέλειψαν αμαχητί την χερσόνησο της Χαλκιδικής και την 2α Νοεμβρίου έφθασε στον Πολύγυρο το Ανεξάρτητο Τάγμα Κρητών του Ελληνικού Στρατού, υπό τον ταγματάρχη Γεώργιο Κολοκοτρώνη, εγγονό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη! 
3. Αποδεικνύεται από τα ίδια τους τα γραφόμενα, ότι το νόμισμα έχει γνωστή ελληνική προέλευση, την οποία ομολογεί πανηγυρικά ο. δημοπράτης. Επομένως πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα, αφού δεν αποδεικνύεται από πουθενά νόμιμη κατοχή του. Κι αυτό διότι, όπως ο ίδιος πάλι πανθομολογεί, το νόμισμα εξήχθη (άνευ αδείας, άρα παρανόμως) από την Ελλάδα, που τότε ήταν ελεύθερη χώρα και όχι υπό οθωμανική κατοχή (που και πάλι θα έπρεπε να εεπιστραφεί, αλλά ας το αφήσουμε προς το παρόν διότι δεν συντρέχει τέτοιος λόγος εδώ). 
Το αθηναϊκό νόμισμα από τον Αλμυρό. ως τον Χίτλερ!
Και ο δημοπράτης συνεχίζει να ομολογεί τις παρανομίες του:
«Εδώ είναι ένα άλλο νόμισμα με γενεαλογικό δένδρο που πηγαίνει ακριβώς πίσω στην ανακάλυψή του: Ενα τετράδραχμο νέου τύπου, του 112/111 π.Χ. από την Αθήνα. Όχι σπουδαίο νόμισμα, αλλά σίγουρα ευπρεπές, βρέθηκε (!!!) στον Αλμυρό, κοντά στην αρχαίο πόλη της Λάρισας Κρεμαστής στην Θεσσαλία. Το 1933 πήγε (σ.σ.: Νομίσματα που κόβουν βόλτες μόνα τους, πρώτη φορά ακούω!!!) στην Γερμανία (!!!) και πουλήθηκε στην Φρανκφούρτη στην δημοπρασία 98 του Αμβούργου, στις 3 Απριλίου, περίπου έναν μήνα μετά τις εκλογές της 5ης Μαρτίου, που έφεραν τον Χίτλερ στην εξουσία». 
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 
1.Και αυτό το νόμισμα έχει γνωστή ελληνική προέλευση, την οποία ομολογεί ο δημοπράτης και επομένως πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα, αφού δεν αποδεικνύεται νόμιμη κατοχή του. Κι αυτό διότι, όπως ομολογεί το νόμισμα εξήχθη παρανόμως από την Ελλάδα. 
2.Η πώληση αυτή κουβαλάει επάνω της και μια «νομιμότητα» εποχής των ναζί.
Ο δημοπράτης συνεχίζει να βάζει αυτογκόλ, αλλά ο αντίπαλος (εν προκειμένω το ελληνικό υπ. Πολιτισμού) κοιμάται ολόρθο και δεν πάει ούτε καν στην σέντρα να επικυρώσει τις ομολογίες του αντιπάλου του. 

Ξεπουλιέται κι άλλο αρχαίο νόμισμα από την Μένδη Χαλκιδικής και οι κυρ-Μέντιοι του υπουργείου Πολιτισμού κάθονται και το κοιτούν.

Ένα αρχαίο ελληνικό νόμισμα, από την Μένδη της Χαλκιδικής, με ένα. εντυπωσιακό παρελθόν. παρανομιών και παρανόμων κατοχών και διακινήσεων, δημοπρατήθηκε από την Nomos (στην δημοπρασία της που διεξήχθη 15-22 Οκτωβρίου 2017). 
Το νόμισμα ανακαλύφθηκε το. 1909 (σ.σ.: Πού; Σε ποια ανασκαφή; Ποιος διενεργούσε ανασκαφές στην οθωμανοκρατούμενη τότε Μακεδονία;). 
Το νομισματοκοπείο της Μένδης του 5ου αιώνα π.Χ. έγινε γνωστό κυρίως από το έργο «The Mende (Kaliandra) Hoard» του S. Noe (ANSNNM 27, 1926, IGCH 358), το οποίο συγκροτήθηκε πριν από το 1913, όταν τα πρώτα «κομμάτια» από τον χώρο της αρχαίας Μένδης, διατέθηκαν στην Βιέννη, ενώ οι οθωμανικές Αρχές - δήθεν - κατάσχεσαν τα αρχαία νομίσματα. Βέβαια, αυτά τα νομίσματα εκείνης της παρτίδας. είναι τώρα. άγνωστα! Κάποια υπόλοιπα λίγα, γρήγορα. διασκορπίστηκαν στην Ευρώπη. 
Στη νέα δημοπρασία της Nomos, λοιπόν, ένα νόμισμα από την Μένδη (αρ. 55), εκτιμάται περίπου 12.000 ελβετικά φράγκα! Είναι, λέει, αρχικά γνωστό από την συλλογή του καπετάνιου E. G. Spencer Churchill, που δημοσιεύθηκε το 1931 (πιθανότατα ήταν ένα από τα μη απεικονισμένα και μη καταγραμμένα κομμάτια απ' αυτά που είχε καταγράψει ο S. Noe το 1926). Το νόμισμα αυτό, βγήκε για ξεπούλημα δύο χρόνια αργότερα στην Ars Classica XVI. Προφανώς δεν επωλήθη, όμως, διότι ξανα-βγήκε προς πώληση από τον Οίκο Christie's το 1965. Από εκεί επήγε στον Αμερικανό R. van Every. Μετά την κλοπή και ανάκτηση της συλλογής του, ξανα-πωλήθηκε στην Bank Leu 15 το 1976. Μετά επήγε στο NFA XVIII το 1987. Και ετέθη στην κατοχή του Λιβανέζου πολιτικού και «ειδήμονα» M. Edde, ο οποίος αργότερα το επώλησε και τώρα είναι σε ελβετική συλλογή!... 
Ο κλέψας του κλέψαντος, ο παρανομήσας του παρανομήσαντος. Λαθρανασκαφείς, αρχαιοκλόποι, πωλητές, συλλέκτες, τράπεζες, οίκοι, όλοι μαζί, άρρωστοι στον τρελλό χορό της αρχαιοκαπηλίας. 
Η Μένδη ήταν μια αρχαία αποικία της Ερέτριας, προς στην πλευρά του ακρωτηρίου Ποσειδών, στην χερσόνησο της Παλλήνης Χαλκιδικής. Τα νομίσματά της απεικονίζουν έναν ξεχασμένο μύθο του Διονύσου.. Το κρασί της Μένδης ήταν διάσημο. Αναφέρεται συχνάκις από τους αρχαίους συγγραφείς. Μέχρι κι ο ίδιος ο θεός του κρασιού, Διόνυσος, ήπιε από το κρασί της και. μέθυσε! Και εισήλθε επί πώλου όνου, αλλά ανάποδα, μέσα στην πόλη! Όλοι τότε γέλαγαν με το πάθημα του Διονύσου - διότι ως γνωστόν, οι αρχαίοι θεοί δεν είχαν απαγορεύσει στους Έλληνες να τους κριτικάρουν. Αλλά για να μην χλευάσουν και πολύ-πολύ τον θεό, είπαν πως φταίει ο. γάιδαρος. Αυτός ο ατίθασος γάιδαρος της Μένδης, έμεινε να λέγεται Μένδιος όνος, και έμεινε παραφρασμένα έως σήμερα, από τον λαό μας, ακόμη, κάθε γάιδαρος να λέγεται κυρ-Μέντιος. 

Ξεπουλιέται αρχαίο ελληνικό υάλινο τεχνούργημα πάνθηρα, σύμβολο του Διονύσου

Ένα αρχαίο ελληνικό υάλινο έργο τέχνης, σε σχήμα κεφαλής από πάνθηρα / ιαγουάρο / τζάγκουαρ, του 600 π.Χ. βγαίνει στο σφυρί.
Το αρχαίο ελληνικό έργο τέχνης είναι 23 χλστ. και βάρους 8,4 γραμμαρίων.
Δυστυχώς κανείς δεν ενδιαφέρεται επισήμως στην Ελλάδα να σταματήσει αυτόν τον διασυρμό και την παρανομία.
Οι ίδιοι οι δημοπράτες-ξεπουλητάδες της αμερικανικής «Jasper52», που το ξεπουλούν σήμερα, λένε ότι έχει προέλευση από μια «παλιά βρετανική συλλογή, από έναν ιδιώτη συλλέκτη του Λονδίνου, που αποκτήθηκε μεταξύ 1960-1990». Πρόκειται για «υπέροχο έργο, λένε, και σε άριστη κατάσταση». 
Αοριστολογίας και παρανομίας το ανάγνωσμα !!!
Προφανώς θα πρόκειται για σπουδαίο έργο τέχνης-ανάθημα σε κάποιο ιερό του Διονύσου. Τα υάλινα τεχνουργήματα είναι πολύ σπάνια, καθ' ότι εύθραυστα. Σπάνιζαν δε τόσο στις αρχαιολογικές ανασκαφές, που κάποιοι αρχαιολόγοι. «αποφάνθηκαν», πως οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήξευραν την τέχνη της υαλουργίας, διότι δεν είχαν ευρεθεί υάλινα αρχαία ελληνικά τέχνεργα. και την απέδιδαν στους ρωμαϊκούς χρόνους!!!