Στήριξη του παιδιού μετά τον θάνατο αγαπημένου του προσώπου

Σε κατάμεστη αίθουσα, απευθύνθηκε προς ένα φοιτητικό κι όχι μόνο ακροατήριο, η Κομοτηναία ψυχολόγος Βιβή Πετμεζά. Η κα Πετμεζά συμμετείχε σε εκδήλωση στην Αλεξανδρούπολη, την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου, η οποία έγινε στην αίθουσα Καραθεοδωρή στο Παιδαγωγικό τμήμα του Δ.Π.Θ. 

Εκεί, καλεσμένη από τους φοιτητές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του τμήματος επιστημών της εκπαίδευσης στην προσχολική ηλικία και του παιδαγωγικού τμήματος δημοτικής εκπαίδευσης, μίλησε για ένα πολύ σημαντικό θέμα, δηλαδή για την στήριξη του παιδιού μετά τον θάνατο αγαπημένου του προσώπου.

"Δεν μπορούμε να απομακρύνουμε τη θλίψη από τη ζωή των παιδιών όταν κάποιος πεθαίνει. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να τα στηρίξουμε στην οδύνη τους, αντί να τα απομονώνουμε και να τα εγκαταλείπουμε στη μοναξιά τους", ήταν μία από τις καίριες διαπιστώσεις της.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΗΣ
Επιμερίζοντας την ομιλία της σε βασικά σημεία, μπορούμε να αναδείξουμε τα παρακάτω:
Πένθος: Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάποιος που έχει υποστεί τον θάνατο, την απώλεια ενός σημαντικού για αυτόν προσώπου.
Θρήνος: Ο θρήνος είναι μια ενεργής διεργασία που πρέπει να ολοκληρώσει ο άνθρωπος, ώστε να αφομοιώσει την απώλεια. 
Μύθος: Το άτομο που υφίσταται την απώλεια θα πρέπει απλά να περιμένει, με βάση την πεποίθηση ότι «ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές».
Αντίθετα, ο θρήνος είναι μια διεργασία πλούσια σε επιλογές, με πολλά μονοπάτια ή εναλλακτικές κατευθύνσεις που επιτρέπουν να τον αναγνωρίσεις ή να τον παρακάμψεις, να τον προσεγγίσεις ή να τον αποφύγεις.

Τι καταλαβαίνουν τα παιδιά για το θάνατο;
-Συνήθως τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση με την έννοια του θανάτου απ’ όσο νομίζουμε. Ο θάνατος υπάρχει μέσα στα παραμύθια, στα παιχνίδια τους και στην καθημερινή τους ζωή.
 

Πώς θρηνούν τα παιδιά; 
-Κάθε παιδί έχει το δικό του τρόπο να θρηνεί. -Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος. -Ο θρήνος είναι η απόλυτα φυσιολογική αντίδραση του παιδιού, καθώς προσπαθεί να αποδεχθεί την πραγματικότητα της απώλειας και να προσαρμοστεί σ’ αυτήν. -Ο θρήνος είναι μακρόχρονη διεργασία. -Δεν έχει καθορισμένο χρονικό τέλος. -Ο θρήνος εκδηλώνεται μέσα από το σώμα, τη σκέψη, τα συναισθήματα και την συμπεριφορά των παιδιών.

Ο ρόλος του εκπαιδευτικού: Ρόλος του εκπαιδευτικού και του σχολείου, εκτός των άλλων, είναι η προαγωγή της ψυχικής υγείας των μαθητών. Αυτός ο ρόλος γίνεται ακόμη κρισιμότερος όταν πρόκειται για μαθητή που αντιμετωπίζει την πρόκληση της σοβαρής αρρώστιας ή του θανάτου αγαπημένου του προσώπου.