«Είμαστε μια διεφθαρμένη κοινωνία που την μέρα παρανομεί μαζικά και το βράδυ ζητάει τα ρέστα για την παρανομία»

Μία από τις ποιο μεστές και ρεαλιστικές αποτυπώσεις που διαβάσαμε στο διαδίκτυο τις τελευταίες ημέρες αναφορικά με την καταστροφή που βιώνει η χώρα μας, είναι του συντοπίτη μας Γιώργου Βολουδάκη, την οποία παραθέτουμε αυτούσια παρακάτω: 

«Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε μια τέτοια καταστροφή ακούμε διάφορα. Για ανίκανη πυροσβεστική που δεν ήταν πουθενά, για αναξιόπιστους δημάρχους και περιφερειάρχες, για τον υπουργό που δεν συντόνισε σωστά, για την πολιτική προστασία που δεν αξίζει μία και άλλα τέτοια. Καταλαβαίνω την αγανάκτηση και την απελπισία του κόσμου. Έχω ζήσει στο πετσί μου μια τέτοια καταστροφή και μάλιστα χωρίς καμία κρατική βοήθεια. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να ξεσπάσουμε κάπου. Να βρούμε φταίχτες. Όμως,

- μια τέτοια φωτιά σας αυτές που είδαμε τις προηγούμενες μέρες δεν αντιμετωπίζεται. Το γράφω έτσι απλά. Έχω βρεθεί πολλές φορές ως εθελοντής σε πυρκαγιές για ημέρες ολόκληρες. Ακόμη και 200 Καναντέρ να είχαμε το αποτέλεσμα δεν θα είχε καμία διαφορά. Τα επίγεια μέσα έχουν μικρή επίδραση και δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Όσοι ξέρουν καταλαβαίνουν. Οι υπόλοιποι θα γράφουν διάφορα άσχετα.

- η χώρα δεν μπορεί να συντηρεί χιλιάδες πυροσβέστες και χιλιάδες μέσα. Οικονομικά δεν αντέχεται. Η βάση είναι η πρόληψη. Έχουμε ήδη μια εξαιρετική πυροσβεστική και έναν από τους καλύτερους στόλους στην Ευρώπη και ίσως στον κόσμο. Πρόληψη όμως με μια κατάσταση όπως αυτή που βλέπουμε είναι αδύνατη. Και για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας δεν γίνεται να υπάρχουν χιλιάδες σπίτια μέσα σε πεύκα. Κάποια στιγμή θα καούν μαζί με αυτά. Επίσης όπως γράφω παρακάτω το βασικό ερώτημα είναι πως βρέθηκαν αυτά τα σπίτια εκεί. Ερώτημα που δεν τίθεται δεν δεν απαντάται ποτέ.

- η πολιτική ευθύνη πάει μέχρι εκεί που θέλει να την πάει ο ενεργός πολίτης. Πολιτική ευθύνη υπάρχει όταν οι πολίτες μαζικά και χωρίς περιστροφές σου θέτουν τα ζητήματα όπου απαιτείται πρόληψη και αλλαγή πριν την κρίση και εσύ δεν κάνεις τίποτα. Παρακαλώ πολύ να σκεφτείτε αν έχει τεθεί ένα ζήτημα ποτέ με τον τρόπο που πρέπει. Μερικοί παράξενοι φωνάζουμε επί δεκαετίες για τα αυθαίρετα χτίσματα, για την απουσία δασικής πολιτικής (που ποτέ δεν είχαμε), για τα μπαζωμένα ρέματα, τις φραγμένες ακτές, την αναρχία, τους παράνομους σκουπιδότοπους, την κακή διαχείριση χρημάτων στους δήμους και άλλα τόσα. Ελάχιστοι πριν τις κρίσεις λοιπόν είναι πολίτες. Μετά την κρίση βεβαίως είναι όλοι κριτές και ειδικοί και ηθικοί και...

- σιωπούμε μόνιμα για τις δικές μας ευθύνες ως πολίτες και ως κάτοικοι της χώρας. Και αυτές αποτελούν τους κρίσιμους παράγοντες σε τέτοιες κρίσεις. Τα μπαζωμένα ρέματα που μετράμε κάθε φορά που έχουμε πλημμύρα. Τα καταπατημένα και παράνομα σε κάθε φωτιά. Τα μπάζα μας που έχουν γεμίσει και το τελευταίο ρέμα της χώρας. Χιλιάδες τέτοια "μικρά" που νομίζουμε ότι δεν "μετράνε". Που τα ξεχνάμε δήθεν κάθε φορά που στρέφουμε το δάκτυλο στον εκάστοτε πρωθυπουργό με απαξιωτικό τρόπο. Αυτή η ηθική με σημαία ευκαιρίας.

Και μια και μιλάμε για ηθική. Στην χώρα των 2.500.000 (δυόμισι εκατομμυρίων) αυθαιρέτων, τα περισσότερα σε καταπατημένες δασικές και δημόσιες εκτάσεις υπάρχει ηθική; Στον τόπο όπου κάθε δεύτερος αδειάζει τα σκουπίδια και τα μπάζα του όπου γουστάρει υπάρχει ηθική; Μπορώ να κάνω ( και ο καθένας μας μπορεί αν αναμετρηθεί με τον εαυτό του) μια ατέλειωτη λίστα με ότι αίσχος κάνουμε ως κοινωνία σε αυτό τον τόπο. Την άγρια κακοποίηση, το άρπαγμα, την αρπαχτή. Πόσοι μπορούν να σηκώσουν πραγματικά το κεφάλι και να απαιτήσουν; Να κοιτάξουν στα μάτια τον πολιτικό και να ζητήσουν τα αυτονόητα;

Είμαστε εδώ που είμαστε και θα συνεχίσουμε έτσι γιατί απλά δεν είμαστε πολίτες. Είμαστε μια διεφθαρμένη κοινωνία που την μέρα παρανομεί μαζικά και το βράδυ ζητάει τα ρέστα για την παρανομία. Και τα ζητάει από ένα κράτος που δημιούργησε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν. Λυπάμαι πολύ αλλά δυστυχώς έχουμε χάσει προ πολλού το δικαίωμα στην ηθική και στην κριτική. Μεταξύ μας τα λέμε. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Όταν αποφασίσουμε ότι έτσι δεν πάμε πουθενά - και αυτό ισχύει για κάθε τομέα και όχι μόνο για την πολιτική προστασία - τότε ας συζητήσουμε. Μέχρι τότε ο φαύλος κύκλος θα βασιλεύει στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.»