Βία, αστυνομοκρατία και καταστολή… για την παγκόσμια ημέρα γυναίκας

Βία, αστυνομοκρατία και καταστολή, σε δρόμους, σε διαδηλώσεις, σε Πανεπιστήμια, σε κάθε φωνή που αγανακτεί και αντιδρά για όσα άσχημα μας επιβάλλονται καθημερινά, χωρίς έλεος, σχεδόν δικτατορικά.

Φέτος ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας για τη Γυναίκα, μας βρίσκει δυστυχώς σε μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία, με τις γυναίκες να κουβαλούν στις πλάτες τους το βάρος των επιπτώσεων από την υγειονομική κρίση αλλά και την οικονομική δυσπραγία που τη συνοδεύει, στο σπίτι και την εργασία.

Ανεργία, διαθεσιμότητα, τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ωράρια χωρίς κανόνες, χωρίς κρατικό έλεγχο και πρόνοια για τη μητρότητα, κακοποίηση, ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική παρενόχληση, στην εργασία, στον αθλητισμό, στο θέατρο. Λέξεις, έννοιες και καταστάσεις που μπήκαν στη ζωή μας ή βλέπουν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο χρόνο, δυσκολεύοντας την καθημερινότητά μας και δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο τη θέση των γυναικών στην ελληνική κοινωνία του 2021. Ένα πισωγύρισμα γενικότερο σε όλους τους τομείς, στα δικαιώματα, στις ελευθερίες, όχι μόνο των γυναικών αλλά και του συνόλου των πολιτών στη χώρα μας.

Εικόνες χειραγώγησης, κυβερνητικής προπαγάνδας, τρομοκρατίας, διάλυσης και παρακμής, σε κανάλια, ιστοσελίδες και Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κατασπατάληση δημοσίων πόρων για την προβολή ενός ανύπαρκτου κυβερνητικού έργου, την επικοινωνιακή διαχείριση αναποτελεσματικών μέτρων για τον περιορισμό της πανδημίας και τη στήριξη μιας κυβέρνησης σε παράλληλο σύμπαν, χωρίς επαφή με την πραγματικότητα και την κοινωνία.

Η πανδημία αποδεικνύεται τελικά το πρόσχημα για όλες τις ανεπάρκειες, τις παραλείψεις, τις σκανδαλώδεις αποφάσεις, τις αντιλαϊκές πολιτικές, απέναντι στις γυναίκες και τους κοινωνικά και οικονομικά αδύναμους συμπολίτες μας. Το κράτος δικαίου και πρόνοιας σε διακοπές. Η Υγεία, η παιδεία, η εργασία, οι συντάξεις, ο πολιτισμός μας, υπό διαπραγμάτευση. Βία, αστυνομοκρατία και καταστολή, σε δρόμους, σε διαδηλώσεις, σε Πανεπιστήμια, σε κάθε φωνή αντίστασης, που αγανακτεί και αντιδρά για όσα άσχημα μας επιβάλλονται καθημερινά, χωρίς έλεος, σχεδόν δικτατορικά.

Η φωνή μας, οι φωνές όλων μας έχουν δύναμη, αν γίνουν κραυγές κι αγώνες για δικαιοσύνη, ισότητα, πρόοδο και δημοκρατία. Οι γυναίκες ξέρουν και μπορούν να αλλάξουν το μέλλον, είτε μέσα από κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες είτε μέσα από την ανατροφή των παιδιών τους. Το έχουν αποδείξει άλλωστε διαχρονικά ανά τους αιώνες.