Οι άνθρωποι της Ροδόπης μπορούν

Βέβαια, θέλουμε πολλούς περισσότερους… από τη σωστή μεριά της ιστορίας, για να καταφέρει η περιοχή μας για να καλύψει το αναπτυξιακό κενό, αλλά ποτέ δεν είναι αργά!

Γράφει ο Διονύσης Βοργιάς

Το 2024 η τοπική, η πανελλαδική και κυρίως η παγκόσμια ειδησεογραφία είχε έναν καταιγισμό από αρνητικές εξελίξεις, τραγωδίες, δυστυχώς ακόμη και πολεμικές συγκρούσεις. Στην αυγή του 2025, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ακόμη πεθαίνουν σε πολεμικά μέτωπα, χάνουν τη ζωή τους από ασθένειες του παρελθόντος, δεν έχουν χρήματα για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, όχι μόνο στον «Τρίτο Κόσμο» αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γυρνώντας τον «Χρόνο» πίσω, η φετινή μας ανασκόπηση επιλέξαμε να είναι λίγο διαφορετική, κόντρα στο κλίμα, προκειμένου να μπούμε στη νέα χρονιά με μία «νότα» αισιοδοξίας. Γι’ αυτό θα δώσουμε έμφαση στα τοπικά μας και πιο συγκεκριμένα στους ανθρώπους της Ροδόπης, που αποδεικνύουν ότι κόντρα σε πολλές δυσκολίες που βιώνει ένας κάτοικος, ένας εργαζόμενος, ένας επιχειρηματίας στην ακριτική Ελλάδα, μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια ως θετικά παραδείγματα, να παράγουν προστιθέμενη αξία για τον τόπο μας, να έχουν επίγνωση ότι ζούμε σε μία μικρή κοινωνία που μπορεί να καταφέρει περισσότερα.

Φέτος λοιπόν δεν πάμε να καταγράψουμε εξαντλητικά όσα έγιναν, αλλά επιλέγουμε να σας θυμίσουμε μερικές από τις ιστορίες που γέμισαν τις σελίδες μας, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι όλα «μαύρα» στη Ροδόπη μας.

Οι καθημερινοί άνθρωποι γράφουν την τοπική ιστορία
Μπορεί η ιδέα κι η εθελοντική εργασία ενός ανθρώπου να σχηματίσει εκατοντάδες παιδικά χαμόγελα, αλλά κι ενηλίκων; Το παράδειγμα του Νίκου Τοπαλίδη που έδεσε και έβαψε μπάλες από άχυρο στο Θρυλόριο, δημιουργώντας ένα όμορφο χριστουγεννιάτικο αχυρένιο χωριό, αποδεικνύει πως ναι, αρκεί ένας άνθρωπος, για να συμπαρασύρει κι άλλους πολλούς συνεργάτες προς μία καλή κατεύθυνση για τον τόπο. Κι εάν το παραπάνω παράδειγμα δεν χρειάστηκε πολλά χρήματα, η δωρεά του Κομοτηναίου επιχειρηματία, ιδιοκτήτη των ξενοδοχείων Anatolia, Νικόλαου Χρυσοχοΐδη, αξίας 100.000 ευρώ προς το Νοσοκομείο Κομοτηνής για την αγορά ενός πλήρως εξοπλισμένου ασθενοφόρου, αποδεικνύει ότι κάποιοι επιχειρηματίες έχουν εδραιωμένη μέσα τους την πεποίθηση προσφοράς στην τοπική τους κοινωνία. Ελπίζουμε να βρει μιμητές.

Κι ενώ η αστυφιλία και το δημογραφικό συνεχίζουν να αποτελούν δομικά προβλήματα της χώρας μας, ιδίως στην ακριτική Ελλάδα, μέσα στο 2024 είχαμε τη χαρά να καταγράψουμε μερικές ιστορίες που αποδεικνύουν ότι… γίνεται κι αλλιώς! Η οικογένεια Γαλληνάκη άφησε πίσω την Κομοτηνή για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Νέα Πέτρα των 30 κατοίκων και στέλνει το μήνυμα ότι η ελληνική ύπαιθρος δεν αποτελεί παρελθόν για όλους. Όπως κι η οικογένεια του κ. Ραχήμ που ζει ακόμη στον οικισμό «φάντασμα» Βροντή. Τρεις κατοίκους ο οικισμός, όλοι τους σε μία οικογένεια! Βέβαια, εάν η πολιτεία κι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν στηρίξουν στην πράξη τους ανθρώπους των μικρών χωριών, ακόμη και τα παραδείγματα όσων επιμένουν να ζουν σε αυτά, κάθε χρόνο θα είναι λιγότερα.

Υπάρχει κάτοικος άνω των 100 ετών στη Ροδόπη; Βεβαίως, κι ο λόγος για τη Μαρία Μοσχίδου, ετών 102, κάτοικος Προσκυνητών με καταγωγή από την Ανατολική Ρωμυλία, που κάθε Κυριακή πηγαίνει με γοργό βήμα στην εκκλησία του χωριού της. Κι ενώ στην περίπτωσή της η ηλικία δεν την εμπόδισε να χορέψει σε εκδήλωση όπου τιμήθηκε, στην περίπτωση του Βασίλη, του τυφλού οπαδού του Πανθρακικού, η αναπηρία δεν τον εμποδίζει να σταθεί στο πλευρό της αγαπημένης του ομάδας, τους εντός έδρας αγώνες της οποίας παρακολουθεί με τη βοήθεια του σχολιασμού του φίλου του Τάσου.

Είτε είσαι νέος είτε είσαι ηλικιωμένος, ακόμη μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς με μεγάλη επιτυχία. Εδώ ξεχωρίζουμε τον 86χρονο Δημήτρη Ιωαννίδη, ο οποίος παρά την ηλικία δεν σταματά να κατασκευάζει χειροποίητα μουσικά βιολιά, που μεταξύ άλλων βρίσκονται στο Μουσικό Σχολείο Κομοτηνής. Γεννηθείσα στη νέα χιλιετία, η Αθανασία Δαλακούρα, αποτελεί ένα από τα λαμπρά μυαλά της Ροδόπης, αφού μέσα στο 2024 κατάφερε να εξασφαλίσει υποτροφία στο διεθνούς φήμης Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Τα θετικά παραδείγματα, όμως, είναι και έργα μικρών «ομάδων», γιατί και οι παρέες είναι αυτές που γράφουν την ιστορία. Ξεχωρίζουμε, μεταξύ πολλών που είχαμε να επιλέξουμε, την εθελοντική πρωτοβουλία στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Κομοτηνής, όπου διεύθυνση, γονείς κι εθελοντές, μετέτρεψαν το μουντό υπόγειο σε μία σχολική βιβλιοθήκη, ενώ με χαρά φέτος είδαμε νέους να λένε «φτάνει πια με τον καναπέ» και να ασχολούνται δυναμικά με τα κοινά, στις εκλογές του Επαγγελματικού & Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης.

Μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις που δεν ξεχνούν τον τόπο
Το να είσαι επιτυχημένος επιχειρηματίας, αλλά η περιοχή στην οποία δραστηριοποιείσαι να μην ευημερεί, δεν αποτελεί ούτε εταιρική κοινωνική ευθύνη, ούτε θετικό παράδειγμα σε μία κοινωνία όπου στόχος θέλουμε να είναι η συνολική πρόοδος. Σίγουρα, μία μικρή ή μεγάλη επιχείρηση δεν μπορεί από μόνη της να φέρει την οικονομική «αναγέννηση» μίας περιοχής, ωστόσο τα παραδείγματα που ακολουθούν από τα ρεπορτάζ του 2024, δείχνουν ότι κάποιοι έβαλαν κάτι παραπάνω από το λιθαράκι τους προς τη σωστή κατεύθυνση, της στήριξης της τοπικής απασχόλησης και της τοπικής οικονομίας.

Η Interplast με έδρα τη Βιομηχανική Περιοχή Κομοτηνής αναπτύσσει εξαγωγική δραστηριότητα σε 76 χώρες και 5 ηπείρους, αλλά η οικογένεια Ριζόπουλου δεν έχει ξεχάσει στιγμή ότι η δραστηριοποίησή της στη Θράκη επιφέρει και θετικά εθνικά και οικονομικά αποτελέσματα. Θα μπορούσαν να αδιαφορούν για τον τόπο, αλλά τον στηρίζουν με ουσιαστικό τρόπο. Μέσα στο 2024 η Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης κατάφερε να επικρατήσει δικαστικά της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, που δεκαετίες μονοπωλούσε την αγορά με αθέμιτες πρακτικές. Παράλληλα, άρχισε να αναπτύσσει εξωστρέφεια και ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία της να στηρίζει τόσο δυναμικά όσους βρέθηκαν από την αρχή με ανιδιοτέλεια στο πλευρό της, ενώ παράλληλα μέσα στη χρονιά προχώρησε σε σπουδαίες δωρεές στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της. Στις κορυφαίες εξαγωγικές επιχειρήσεις της χώρας αναδείχτηκε το 2024 η Ποτοποιία Οινοποιία Θράκης. Με ανακαινισμένο εργοστάσιο στη Βιομηχανική Περιοχή Κομοτηνής, η εξαγωγική της δραστηριότητα βελτιώθηκε για ακόμη μία χρονιά, αλλά δεν ξέχασε ούτε το όνομα, ούτε την ιστορία, ούτε την περιοχή στην οποία δραστηριοποιείται.

Δεν είναι όμως μόνο οι «μεγάλοι» που δίνουν προστιθέμενη αξία στον τόπο μας, αλλά κι οι «μικροί». Δείτε για παράδειγμα την «Αξίζω ΙΚΕ» που είναι η εταιρία-συνεργάτης του Συλλόγου Μέριμνας ΑμεΑ Νοητικής Υστέρησης Ν. Ροδόπης «Άγιοι Θεόδωροι», στην οποία πλέον απασχολούνται και αμείβονται συμπολίτες μας με νοητικές αναπηρίες! Ή το «Grizo & Prasino» που έχει κάνει πανελλαδικά γνωστή την πόλη μας για τα βιολογικά οργανικά βότανα. Το κατάστημα Thread Earthy Shopping, το οποίο καινοτομεί πανελλαδικά σε βιωσιμότητα και μόδα με προϊόντα 100% τοπικά, από το βαμβάκι του χωραφιού στο τελικό ρούχο του ραφιού. Αλλά κι η ιστορία της 4ης γενιάς ξηρών καρπών «Καρακιουλάχη», με τις κόρες να παραμένουν και να επεκτείνουν την εταιρία τους πανελλαδικά.

Κι άλλες πολλές προσπάθειες, που δείχνουν ότι δεν είναι όλοι οι επαγγελματίες του τόπου ίδιοι. Βέβαια, θέλουμε πολλούς περισσότερους… από τη σωστή μεριά της ιστορίας, για να καταφέρει η περιοχή μας για να καλύψει το αναπτυξιακό κενό, αλλά ποτέ δεν είναι αργά!

«Φως» στην πάντα ταραχώδη πολιτική επικαιρότητα
Το 36% των ψηφοφόρων της Ροδόπης στις ευρωεκλογές του 2024 ψήφισαν το μειονοτικό κόμμα DEB. Το ποσοστό αυτό μεν είναι πράγματι η πλειοψηφία των μουσουλμάνων ψηφοφόρων, ωστόσο, ήταν μειωμένο σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές. Μάλιστα, χιλιάδες μουσουλμάνοι ψηφοφόροι, παρά τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια, το ρεσιτάλ προπαγάνδας, τους έμμεσους εκφοβισμούς, την προσπάθεια χειραγώγησης με κάθε πιθανό τρόπο, επέλεξαν να μη στηρίξουν ένα κόμμα αναχρονιστικό, που δεν έχει καμία ελπίδα να εκλέξει ευρωβουλευτή και πρακτικά εξυπηρετεί την ατζέντα της Τουρκίας στην Ελλάδα κι όχι τα πραγματικά προβλήματα της μειονότητας.

Σε άλλες πολιτικές εξελίξεις με θετικό πρόσημο, μέσα στη χρονιά είδαμε τον Δήμο Κομοτηνής επιτέλους να ξεχρεώνει όλες τις δανειακές υποχρεώσεις. Θα μου πείτε εύλογα, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τι κάνει ο Δήμος για εμάς κι όχι πόσα έχει στα ταμεία του. Αλλά το γεγονός ότι αποπληρώθηκαν τα δάνεια, αποδεικνύει ότι όσοι διαχειρίστηκαν τα οικονομικά δεν το έκαναν προς ίδιον όφελος.

Πάμε και σε δύο συναινετικές εικόνες που μας άρεσαν. Η πρώτη στην Καλλιθέα του Δήμου Μαρωνείας-Σαπών, όπου μαζί διοίκηση και αντιπολίτευση συμφώνησαν στην ονοματοδοσία «Γλυκερία Μεμεκίδου» στην πλατεία του χωριού για την Ροδοπίτισσα που έπεσε στο καθήκον. Η δεύτερη ήρθε από τα Αρριανά, όπου την κορδέλα της νέας γέφυρας, που ήταν έργο της προηγούμενης περιφερειακής αρχής, δεν την έκοψε η νυν διοίκηση μόνη της, αλλά από κοινού Τοψίδης και Μέτιος. Βέβαια, οι παραπάνω εικόνες ήταν σταγόνες στον «ωκεανό» σε σχέση με τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, αλλά επιδεικνύουν ένα ψήγμα συναίνεσης και πολιτικού πολιτισμού.

Νέες πρωτοβουλίες που ξεχώρισαν
Το 2024 η Κομοτηνή ήταν η πρώτη Πρωτεύουσα Νεολαίας. Και μπορεί ως νέος ο θεσμός να μην ήταν και πολύ καλά σχεδιασμένος από την Κυβέρνηση, ιδίως ως προς το οικονομικό βάρος που έπεσε σχεδόν αποκλειστικά στον Δήμο Κομοτηνής, αλλά η διάκριση αυτή της πόλης μας, κόντρα σε αρκετά πράγματα που οδεύουν προς τη λάθος κατεύθυνση, αποτέλεσε ένα γεγονός αισιοδοξίας και θετικής διαφήμισης της Κομοτηνής πανελλαδικά.

Δύο ακόμη πρωτοβουλίες που ξεχωρίζουμε, ήταν το 1ο Φόρουμ Γυναικείας Επιχειρηματικότητας Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, με ουσιαστικά εργαστήρια και παράλληλες δράσεις, αλλά και το 1ο Αναπτυξιακό Συνέδριο Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, που έφερε πάνω από 60 ομιλητές σε δύο ημέρες στην Κομοτηνή. Ελπίζουμε να συνεχίσουν ακόμη πιο δυναμικά.

Αθλητές που μας έκαναν περήφανους
Μπορεί να μην είναι Κομοτηναίοι στην καταγωγή, αλλά τέσσερις αθλητές του Ηρόδικου μάς έκαναν περήφανους με τη συμμετοχή και τις διακρίσεις τους στους Παραολυμπιακούς Αγώνες 2024, εκ των οποίων θα ξεχωρίσουμε την αρετή Αραβέλα Σπυρίδου, η οποία σε ηλικία μόλις 12 ετών έσπασε το ρεκόρ της νεότερης ηλικιακά ελληνικής συμμετοχής σε Παραολυμπιακούς! Και σε συλλογικό επίπεδο ο Ηρόδικος ανέβηκε στην Α1 Εθνική στο μπάσκετ αναπήρων.

Επίσης, περήφανους μας έκαναν Κομοτηναίοι αθλητές, όπως ο πρωταθλητής μας στο Μουάι Τάι Κυριάκος Μπακιρτζής και η πρωταθλήτριά μας στην Πάλη Νικολέτα Μπάρμπα. Τους ευχόμαστε κάποια στιγμή να τους δούμε όχι απλώς να κρατούν τη δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων ως λαμπαδηδρόμοι, αλλά να συμμετάσχουν στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη!