Παρέμενε ασυμβίβαστος και δημιουργικός μέχρι τέλους!

Ο Γρηγόρης Χρηστίδης ήταν ένας θησαυρός. Με το πηγαίο χαμόγελό του, το ανήσυχο πνεύμα, τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα, το ταλέντο στο τραγούδι και την μουσική. Λάτρευε την σύζυγό του Ιουλία, τις κόρες και τα εγγόνια του. Φίλος του Χρόνου, μας χάρισε αξέχαστες στιγμές σε επετείους της εφημερίδας, σε προσωπικές γιορτές πάντα με την κιθάρα και τα τραγούδια του, ένας ατόφιος πατριώτης, ιδεαλιστής αλλά και πνευματικός άνθρωπος που δεν ήθελε να «σκουριάσει» και πάντα ακόνιζε το μυαλό του, έγραφε βιβλία, ποιητικές συλλογές, τραγούδια. Ήξερε να δίνει, να κερδίζει το συνομιλητή του, τον ακροατή ή τον τηλεθεατή του.

Τον ενδιέφερε το αποτύπωμα που θα αφήσει και θυμάμαι την χαρά του όταν φρόντισε να προσφέρει στην Καβάλα, στον τόπο του και στο ιστορικό λογοτεχνικό αρχείο, με πρόεδρο τον προσωπικό του φίλο Νικόλαο Ρουδομέτωφ, την συλλογή της ζωής του, αρχεία με δίσκους, βιντεοκασέτες  πολύωρων μεσημεριανών εκπομπών, μουσικά cd με δημιουργίες του. Τα δώρισε για να αντέξουν στο χρόνο, να ψηφιοποιηθούν και ένα μεγάλο μέρος του καλλιτεχνικού του έργου να διασωθεί και να αποτελεί μαρτυρία του δικού του στίγματος, πνευματικού και καλλιτεχνικού.

Στην προσωπική του ζωή ήταν λιτός αλλά ποιοτικός, παθιασμένος με ό,τι καταπιανόταν. Επένδυε σε φίλους καρδιάς. Του άρεσε η φύση, το περπάτημα και η οικογενειακή θαλπωρή, αν και έζησε τη νύχτα μέχρι το μεδούλι της, το διάβασμα και οι συζητήσεις με μικρούς και μεγάλους.  Ένας χείμαρρος λόγου και πράξεων. Αγαπούσε την Κομοτηνή και την Μαρώνεια Το άγγελμα του θανάτου του μας πάγωσε, μας πίκρανε. Μας έφερε όμως στο νου χιλιάδες εικόνες από συναυλίες του, από συζητήσεις για το πολιτικό σύστημα και τα αδιέξοδα της ζωής, από συνταγές καλών φαγητών, από εκδρομές, από το λόγο του. Ήξερε να σε στέλνει στα ουράνια με μια φράση. Ένας σπάνιος, ευγενής και δοτικός άνθρωπος. Η μνήμη του δεν πρόκειται να σβήσει. Ταυτισμένος με την ζωντάνια, την καλαισθησία, την προσπάθεια για μια δικαιότερη κοινωνία.

Ο Γρηγόρης Χρηστίδης από ψηλά θα μας κλείνει το μάτι και θα μας λέει να συνεχίσουμε  την προσπάθεια. 
Ο Γρηγόρης Χρηστίδης ήταν μια σύνθετη προσωπικότητα ανήσυχη,  μουσικοσυνθέτης, ερμηνευτής, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1942 από πρόσφυγες Μικρασιάτες γονείς που ασχολούνταν με τη καπνεργασία. Από τα παιδικά του χρόνια είχε μεγάλη έφεση και αγάπη στην μουσική. Στα 11 του χρόνια ξεκίνησε παίζοντας μπουζούκι και τραγουδώντας με το συγκρότημα που διεύθυνε ο συνθέτης και μουσικός. Γιάννης Παπαϊωάννου. Από τα 15 χρόνια του έγινε επαγγελματίας μουσικός και τραγουδιστής συνεργαζόμενος με ορχήστρες από κορυφαίους μουσικούς.

Αποφοίτησε από την Εμπορική σχολή το 1961 σπουδάζοντας ταυτόχρονα μουσική σε ιδιωτική σχολή και διάφορα όργανα. Έχει παίξει επαγγελματικά πιάνο, κλασική και ηλεκτρική κιθάρα, κλασικό και ηλεκτρικό κόντρα μπάσο, ακορντεόν, κλασική και περουβιανή φλογέρα, μπουζούκι, μπαγλαμά, φυσαρμόνικες και κρουστά. Από πολύ νεαρή ηλικία εντάχθηκε δυναμικά στους κοινωνικούς, δημοκρατικούς ,προοδευτικούς αγώνες και στο συνδικαλισμό.

Οργανώθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ, Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά. Το στρατιωτικό καθεστώς 1967-1974 τον απέπεμψε για ιδεολογικούς λόγους από συλλόγους και σωματεία όπου είχε ενεργό κοινωνική δράση και του αφαίρεσε την άδεια εργασίας επαγγέλματος. Ασχολήθηκε με τη ραπτική, ξεκινώντας ένα επάγγελμα στο οποίο πέτυχε και διακρίθηκε σύντομα. Σε όλη την πορεία της ζωής του κινήθηκε με γνώμονα τον ιδεαλισμό, τον ουμανισμό, τα ιδεώδη του μαρξισμού.

Το 1990 ξεκίνησε να κάνει δημοσιογραφικές εκπομπές στο ΡΑΔΙΟ ΕΝΑ και πολύ γρήγορα πέρασε στην πρωινή τηλεοπτική ζώνη του ΕΝΑ CHANNEL. Εκεί κυριάρχησε για πάνω από 14 χρόνια χωρίς ανταγωνισμό σε τοπικό επίπεδο. Αγάπησε και αγαπήθηκε από το κοινό, όσο κανένας άλλος δημοσιογράφος, κτίζοντας την εικόνα του ασυμβίβαστου δίκαιου μαχητή της ζωής.