Πέθανε η Βιργινία Τσουδερού, η Θράκη την είχε τιμήσει για την προσφορά της

"Το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης είναι ένα μικρό δείγμα της προσπάθειάς μου για να συνδράμω στην άρση των αδικιών που υπέστη η νεότερη Θράκη", έλεγε η Βιργινία Τσουδερού. Πρόκειται για το Ίδρυμα που εκείνη και άλλοι φίλοι της Θράκης, ίδρυσαν το 1998 αποβλέποντας στην ευρύτερη ανάδειξη του πολιτισμικού κεφαλαίου της περιοχής, με παράλληλη ανάπτυξη υποδομών και ανθρώπινου δυναμικού. Στο διάστημα λειτουργίας του, εξελίχθηκε σε πρότυπο πολιτισμικής οντότητας με την αξιοποίηση, υποδειγματική αναστήλωση και διαχείριση διατηρητέων μνημείων της βιομηχανικής κληρονομιάς, με ιστορικό και αισθητικό ενδιαφέρον. Οι ποικίλες δράσεις του Ιδρύματος στεγάζονται σε συγκροτήματα της περιοχής των καπναποθηκών Ξάνθης. 

Ακριβώς για αυτή της την προσφορά η Θράκη είχε τιμήσει τη Βιργινία Τσουδερού. Στο 8ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών το 2009 στην Κομοτηνή βραβεύτηκε η πρώην υπουργός και πρόεδρος του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, κυρία Βιργινία Τσουδερού, για τη συνολική προσφορά της. Η ίδια δεν ήταν παρούσα τότε, όμως στον χαιρετισμό της έλεγε «Τη Θράκη την αγάπησα πριν από μισό αιώνα, όταν την πρωτοεπισκέφθηκα με τον πατέρα μου». «Θεωρούσα ιδιαίτερη αδικία που παρόλο ότι είχε γίνει μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η φιλόξενη κατοικία ξεριζωμένων Ελλήνων από τη Ρωμυλία μέχρι τη Σμύρνη, δεν έτυχε της μέριμνας του ελληνικού κράτους που της άξιζε... Το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης είναι ένα μικρό δείγμα της προσπάθειάς μου για να συνδράμω στην άρση των αδικιών που υπέστη η νεότερη Θράκη».

Ποια ήταν η Βιργινία Τσουδερού
Η Βιργινία Τσουδερού γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1924 στο Ηράκλειo Κρήτης. Σπούδασε φιλοσοφία, οικονομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και δημοσιονομία και οικονομικά περιφερειακής ανάπτυξης στα πανεπιστήμια της Μινεσότα και του Ράντκλιφ-Χάρβαρντ στις ΗΠΑ.

Μεταξύ άλλων διατέλεσε εμπειρογνώμονας στον Διεθνή Οργανισμό Υγείας και Τροφίμων του ΟΗΕ  κατά την περίοδο 1949-56, και στη συνέχεια δημοσιογράφος και αρθρογράφος στις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Ελευθερία». Στην τελευταία κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, από τον Φεβρουάριο του 1964 μέχρι τον Ιούλιο του 1965, ήταν οικονομική σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου, αρχικά στο υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως και έπειτα στο υπουργείο Συντονισμού. Κατά τη διάρκεια της χούντας είχε αντιστασιακή δράση ως γενική γραμματέας της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να κρατηθεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το καλοκαίρι του 1974, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της κίνησης των «Νέων Πολιτικών Δυνάμεων», η οποία συνεργάστηκε με την Ένωση Κέντρου. Εκλέχθηκε βουλευτής Β’ Αθηνών τον Νοέμβριο του 1974 και στις εκλογές του 1977 επανεκλέχθηκε στη Β΄ Αθήνας, με την ΕΔΗΚ.

Το 1985 συνεργάστηκε με την ΝΔ και επανήλθε στην Βουλή, καθώς ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης την τοποθέτησε σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Τον Ιούνιο του 1989 εκλέχθηκε στην Α’ Αθηνών, ενώ τον Νοέμβριο του 1989 και το 1990 εκλέχθηκε ξανά με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας. 

Στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, διατέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών από τον Αύγουστο του 1991 μέχρι τον Οκτώβριο του 1993. 
Υπήρξε αντιπρόεδρος της Διεθνούς Αμνηστίας, καθώς και μέλος της Ενώσεως Ελληνίδων Επιστημόνων, του Εθνικού Συμβουλίου Ελληνίδων, του ελληνικού παραρτήματος της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας κ.α. 

Επίσης υπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ για το Κυπριακό και επίτιμη πρόεδρος της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδας και του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης.