Μικροκομοτηναίικα 08-10-2024

Η εκλογική συμπεριφορά της Ροδόπης εκπλήσσει ως συνήθως, αφού κινείται πάντα σε άλλες επιλογές, σε κάθε είδους εκλογική διαδικασία. Και η πρωτιά Δούκα στις εσωκομματικές κάλπες του ΠΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για την ανάδειξη νέου προέδρου, μάλλον δεν ήταν τυχαία, αν αναλύσει κανείς τα αποτελέσματα.
Η νίκη ήρθε πρώτα από τους μειονοτικούς ψηφοφόρους στους δήμους Αρριανών και Ιάσμου, αλλά και στους Μαρωνείας-Σαπών και Κομοτηνής βέβαια, που και εκεί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ψηφίζει ένα μεγάλο ποσοστό μειονοτικών ψηφοφόρων.
Και μπορεί να μην στήριξε ανοιχτά κάποιον εκ των υποψήφιων ο βουλευτής Ιλχάν Αχμέτ, όπως το πράττει σε πολλές εκλογικές διαδικασίες, αλλά τα ανεβασμένα ποσοστά του Χάρη Δούκα δείχνουν ότι υπήρχε μεγάλη στήριξη από το περιβάλλον του.
Όπως φάνηκε και πανελλαδικά ποιοι βουλευτές τον στήριξαν και σε ποιες συγκεκριμένες περιοχές από τα υψηλά ποσοστά που πήρε αντίστοιχα, αφού ο ίδιος δεν διέθετε φιλικά διακείμενο κομματικό μηχανισμό, πλην των μεγάλων αστικών κέντρων, που εκεί κυριολεκτικά μάλλον πήγε …πάτος.
Στη Ροδόπη όμως υπήρχαν κι άλλοι υποστηρικτές του Χάρη Δούκα που προέρχονταν από το χώρο των παλιννοστούντων όπως πληροφορηθήκαμε, αφού αθρόα και μαζική ήταν η προσέλευση και οι εγγραφές στο παρά πέντε και έξω από τα εκλογικά κέντρα, για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.
Τα αποτελέσματα στη Ροδόπη δείχνουν ότι επικρατούν κυρίως δύο τάσεις και ομάδες υποστηρικτών Δούκα και Ανδρουλάκη. Το περιβάλλον δηλαδή των αυτοδιοικητικών με πυρήνα το δήμο Κομοτηνής που στήριξε Νίκο Ανδρουλάκη και το περιβάλλον του βουλευτή και αρκετών μειονοτικών συμβούλων, αλλά και παλιννοστούντων, που έδωσαν γραμμή για Χάρη Δούκα.
Και τον αγώνα αυτό τον έδωσαν και πρώην αυτοδιοικητικοί που ανήκουν στο χώρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ιδιαίτερα για την ψήφο των παλιννοστούντων, που δραστηριοποιήθηκαν έντονα γιατί προφανώς θέλουν να επανακάμψουν στα πολιτικά δρώμενα.

Όπως και να χει όμως το ζήτημα, η Ροδόπη τελικά είναι μία διαφορετική περίπτωση, που σε κάθε ψηφοφορία δηλώνει ότι τα κριτήρια επιλογής έχουν διαφορετική αντίληψη και λογική Και η συμμετοχή τελικά για την επικράτηση έφερε πολλούς στις κάλπες ξεπερνώντας και τις προβλέψεις τους τοπικά.
Εξάλλου στην κάλπη προσέτρεξαν και ψηφοφόροι που στήριζαν μέχρι πρότινος άλλους πολιτικούς χώρους και για αυτό ακριβώς προέκυψαν και οι πάνω από 300.000 ψήφοι. Κατά πόσο βέβαια δημοκρατικό είναι και αντιπροσωπευτικό για ένα κόμμα να εγγράφει μαζικά την τελευταία στιγμή νέα μέλη υποτίθεται, είναι ένα ερώτημα.
Επίσης για πρώτη φορά στην Κομοτηνή θα πρέπει να σχολιαστεί και να ερευνηθεί ουσιαστικά, το πλήθος και των πολλών μεταφερόμενων ψηφοφόρων με συγκεκριμένα αυτοκίνητα και από τα ίδια πρόσωπα, που ψήφισαν τις πρωινές ώρες μαζικά και οργανωμένα.
Πολλοί δε μάλιστα από τις γνωστές υποβαθμισμένες γειτονιές, που προφανώς όλοι ψήφισαν υπέρ κάποιου συγκεκριμένου υποψηφίου. Το πόσο οργανώθηκε σωστά αυτό και ποιοι συνέργησαν, θα έχει ενδιαφέρον κάποια στιγμή να μας το πουν οι σύντροφοι, που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα.
Πάντως η διαφορά της Ροδόπης έδωσε και το απαιτούμενο προβάδισμα στην οριακή επικράτηση του Χάρη Δούκα για τη δεύτερη θέση. Με δεδομένο ότι συγχρόνως κούρεψε κατά πολύ ποσοστιαία και τη δυναμική του Παύλου Γερουλάνου στην περιοχή.
Συμβάλανε δηλαδή τα μέγιστα με τους επιπλέον ψηφοφόρους και την ψήφο της μειονότητας για να ανατραπούν οι σχεδιασμοί και να είναι στο δεύτερο γύρο ο Χάρης Δούκας. Και ευτυχώς δεν πήραν μέρος σε αυτό το εκλογικό παιχνίδι οι γνωστοί προξενικοί.

Στο γενικότερο πανελλαδικό επίπεδο η συμμετοχή ήταν πάρα πολύ μεγάλη, αφού πολλοί διέγνωσαν ότι τελικά το κόμμα μπορεί να εξελιχθεί και να παγιώσει την θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση, παίρνοντας εύκολα τη σκυτάλη από το ΣΥΡΙΖΑ.
Που μάλλον οδηγείται σε διάλυση σε περίπτωση επικράτησης του Στέφανου Κασσελάκη, όπως δείχνουν τουλάχιστον οι δημοσκοπήσεις. Εκτιμούν ακόμα ότι το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ έδωσε δείγματα γραφής, μιλάει με πολιτικούς όρους και δεν φοβάται την εσωκομματική αντιπαράθεση και το διάλογο.
Αλλά ακόμα ευνοούνται από την κατάσταση που επικρατεί και στο κυβερνητικό στρατόπεδο την δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά και από τα τεκταινόμενα στο ΣΥΡΙΖΑ. Που φαίνεται ότι κινούνται σε πτωτική πορεία.
Αναφορικά με τα πρόσωπα που έδωσαν τη μάχη, Γιαννακοπούλου και Κατρίνης φάνηκαν ξεκάθαρα ότι θα έχουν μικρή αποδοχή από την αρχή. Όμως γρίφος ήταν το δίδυμο Γερουλάνος-Διαμαντοπούλου, αφού απευθύνονταν στο ίδιο ψηφοθηρικό κοινό των κεντρώων του κόμματος.
Και φυσικά και οι δύο πήραν πολύ υψηλά ποσοστά στα μεγάλα αστικά κέντρα και είχαν περισσότερους υποστηρικτές από τους δύο πρώτους. Η υποψηφιότητας όμως Διαμαντοπούλου μείωσε κατά πολύ τη δυναμική Γερουλάνου και έδωσε το περιθώριο να αναδειχθεί ως δεύτερος που θα δώσει τη μάχη, ο Χάρης Δούκας.
Ο οποίος βέβαια ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη των προσδοκιών, αλλά η προεκλογική περίοδος και η μάχη ανέδειξε τις αδυναμίες του, αλλά και την πολιτική του απειρία. Ξέχασε ακόμα ότι βγήκε δήμαρχος κατά …λάθος.
Δηλαδή ευνοήθηκε ουσιαστικά από την μεγάλη δυσαρέσκεια των πολιτών εναντίον της ΝΔ, την συσπείρωση των άλλων δυνάμεων που ήταν μονόδρομος όμως για να ρίξουν τον πρώην δήμαρχο και τις πολιτικές συγκυρίες που τον ευνόησαν.

Κυρίως όμως ο Χάρης Δούκας δεν ξεκαθάρισε και τη στάση του και για αυτό κρίθηκε, γιατί δεν μπορείς να κρατάς δυο καρπούζια σε μία μασχάλη. Δηλαδή να είσαι συγχρόνως δήμαρχος αλλά και πρόεδρος ενός κόμματος, αλλά να μην επιλέγεις ποιο θεωρείς πιο σημαντικό για να ρίξεις το βάρος των προσπαθειών σου.
Δεν έπεισε ακόμα ότι μπορεί να δώσει τη μάχη για το κόμμα, εκτός βουλής και με ποιον τρόπο. Προέβαλε βέβαια ίδιος την διεύρυνση και τις συνεργασίες που προήλθαν όμως από συγκεκριμένες συγκυρίες ειδικά για το δήμο των Αθηναίων, προσβλέποντας προφανώς προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης που αμφισβητήθηκε είναι τελικά πρώτος και με σημαντική διαφορά. Και εκτιμούν ότι επιβραβεύτηκε η σταθερότητα του και τον ευνόησε η συστηματική προσπάθεια να ανεβαίνουν τα ποσοστά του κόμματος, έστω λίγο και σταδιακά.
Εξάλλου δεν θα μπορούσε να γίνει και κάτι πιο γρήγορα όποιος αρχηγός και αν υπήρχε στο κόμμα, με δεδομένη την παντοδυναμία της ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίζει να διατηρεί δυνάμεις παρά την πτώση των ποσοστών του, με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Όλα αυτά όμως έχουν πάρει τώρα μία καινούργια τροπή και δυναμική. Αλλά φυσικά ουδείς γνωρίζει αν το κόμμα θα πάρει ανοδική πορεία, γιατί τα πραγματικά ποσοστά μετρώνται στις κάλπες φυσικά και όχι στις δημοσκοπήσεις.
Όσοι σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ λοιπόν προστρέξουν στις εσωκομματικές τους κάλπες, ας κατανοήσουν ότι δεν ψηφίζουν την επόμενη κυβέρνηση όπως υπερφίαλα επικαλούνται κάποιοι, αλλά μόνο το νέο τους πρόεδρο.
Ο δρόμος για τη διακυβέρνηση της χώρας είναι ακόμα μακρύς και δύσβατος, θα χρειαστούν πολύ δουλειά, αγώνα, σωστές θέσεις και υλοποιήσιμες προτάσεις και πάνω από όλα να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών.