Μικροκομοτηναίικα 14-02-2024

Συνήθης τακτική των βουλευτών της Ροδόπης είναι να αποφεύγουν τις κακοτοπιές και να συνοδεύουν, ή να παρευρίσκονται δίπλα σε κάποιον υπουργό που έρχεται, μόνο όταν τους συμφέρει επικοινωνιακά. Για αυτό ήταν απόντες από την επίσκεψη Αυγενάκη.
Και δεν είδαμε ούτε μια ανακοίνωση και σοβαρή τοποθέτηση κανενός. Επιλέγουν πάντοτε το δικό τους δρόμο αντιπαράθεσης και κοινοβουλευτικού έργου. Οι κυβερνητικοί μεταφέρουν τα προβλήματα όλων των κλάδων σε επικοινωνιακού τύπου επισκέψεις στα υπουργεία.
Και οι βουλευτές της αντιπολίτευσης καταθέτουν σχετικές ερωτήσεις για να πάρουν απαντήσεις στη βουλή, ή να επιδιώξουν μία δέσμευση ενός υπουργού, για να λυθεί κάποιο πρόβλημα και επαίρονται για αυτό.
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι και αυτό είναι στο πλαίσιο ενός πολιτικού παιχνιδιού, αλλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε για ποιο λόγο την επίμαχη αυτή περίοδο που οι αγρότες είναι στο δρόμο και έρχεται ο υπουργός μαζί με αρμόδιο κλιμάκιο, να μη βρίσκονται στην περιοχή, να μην κάνουν έστω δηλώσεις.
Ενώ συχνά μας κατακλύζουν με δελτία τύπου επειδή συναντήθηκαν με κάποιον από αυτούς που ήρθαν στην Κομοτηνή, επειδή τον επισκέφτηκαν στο γραφείο του, για να κοινωνήσουν τα προβλήματα του τόπου.
Επιλεκτική βέβαια αυτή η συμπεριφορά τους , γιατί σε περιοδείες άλλων υπουργών, τους έχουν από κοντά. Όταν όμως αντιλαμβάνονται ότι θα έχουν πολιτικό κέρδος από την επίσκεψη. Και κάτι τέτοιο δεν διέγνωσαν να υπάρχει με τον κο Αυγενάκη.
Ακόμα αποφεύγουν να διαχειριστούν τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις, όταν έρχεται σε κόντρα δηλαδή η κυβέρνηση με κάποιους ψηφοφόρους τους. Θα αποφανθούν εκ των υστέρων και αφού καταλαγιάσει η σκόνη των αντιδράσεων και μπορούν να το διαχειριστούν. Και φυσικά δεν θέλουν να συνδέσουν την πολιτική τους πορεία με τις αποτυχίες ενός υπουργού.

Άσφαιρα πυρά κριτικής είχαμε βέβαια από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου η αφωνία αποδεικνύει ότι ούτε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν
σοβαρές προτάσεις και λύσεις για τα προβλήματα και την επιβίωση του πρωτογενή τομέα και των αγροτών.
Μάλλον φοβούνται οι περισσότεροι να πουν αλήθειες. Και η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο πρωτογενής τομέας στην Ελλάδα δεν θα παραμείνει ως έχει τα επόμενα χρόνια. Όσοι θα συνταξιοδοτηθούν που είναι ένα μεγάλο ποσοστό, τα παιδιά τους δεν θα ασχοληθούν με το επάγγελμα. Θα φύγουν εκτός και οι μικροκαλλιεργητές.
Όπως οι νέοι που έχουν επενδύσει στον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα, πνιγμένοι από τα χρέη δεν θα μπορέσουν να ορθοποδήσουν. Και θα μείνει μια μερίδα νέων κυρίως αγροτών, που δεν ξεκίνησε από το μηδέν και μεγάλωσε την αγροτική εκμετάλλευση.
Αγρότες δηλαδή που καλλιεργούν με νέες πρακτικές, προσπαθούν να συμμετέχουν σε συνεταιριστικά σχήματα, με έξυπνες καλλιέργειες και μεθόδους για ελαχιστοποίηση του κόστους και προστιθέμενη αξία, ακόμα και όταν το προϊόν πουλιέται γενικώς σε χαμηλή τιμή.
Μόνο αυτοί θα επιβιώσουν στο επάγγελμα και με τις αλλαγές που έρχονται με τη νέα ΚΑΠ. Και γίνεται αντιληπτό ότι με αυτά που έδωσε ο πρωθυπουργός δεν θα αλλάξουν και κάτι σημαντικό άμεσα, όπως ήθελαν, αλλά ίσως μελλοντικά. Και φυσικά όσοι προσαρμοστούν πιο γρήγορα, θα μπορέσουν να σταθούν στο επάγγελμα.

Πολλά έπρεπε βέβαια να γίνουν σε επίπεδο υποδομών, φραγμάτων, αναδασμών, που δύσκολα μπορούν να χρηματοδοτηθούν τώρα. Όπως χάθηκε και το στοίχημα του ενεργειακού κόστους, αλλά και διογκώθηκε υπέρμετρα με αποφάσεις της ΕΕ ο αθέμιτος ανταγωνισμός με τρίτες χώρες.
Ευθύνες που βαραίνουν διαχρονικά σχεδόν όλες τις κυβερνήσεις, που ενώ φαίνονταν που οδηγούμαστε σταδιακά, χάιδευαν αυτιά, έκρυβαν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, λειτουργούσαν με τις λογικές της παράτασης και των μικροβελτιώσεων, δίνοντας την καυτή πατάτα του αγροτικού, στους επόμενους.
Και όταν δεν επιλύονται τα βασικά προβλήματα, επόμενο ήταν ότι θα έρχονται συνεχώς μπροστά μας. Οι ίδιες κινητοποιήσεις έγιναν και επί προηγούμενων κυβερνήσεων. Όπως τα χωριά που δεν αδειάζουν τώρα, αλλά εδώ και δεκαετίες πλέον.
Και τα χωριά θα συνεχίσουν να αδειάζουν και να ερημώνει η ύπαιθρος και δεν πρόκειται να ξαναζωντανέψει ούτε τις επόμενες δεκαετίες. Και αν γίνει αυτό θα έρθει με άλλη μορφή και όχι αν πάρουν περισσότερα οι αγρότες.
Είναι θέμα χρόνου βέβαια το πότε θα γίνουν αυτές οι μεγάλες αλλαγές στον αγροτικό τομέα, αλλά είναι και η γενικότερη κατεύθυνση που έχουν επιλέξει στην ΕΕ και ακολουθεί και η χώρα μας, της συρρίκνωσης του αγροτικού τομέα.
Τον έχουν κατατάξει ως ασύμφορο με βάση τις επιδοτήσεις που δίνουν. Για αυτό εφαρμόζουν όλο και περισσότερο πιο αυστηρές προδιαγραφές, νέα μέτρα και κανόνες και καλλιεργητικές πρακτικές που να συνάδουν με το περιβάλλον την οικολογία, όπως με τη νέα ΚΑΠ.

Τα πράγματα είναι απλά και έρχονται σταδιακά. Όταν άρχισαν οι πιέσεις από τις τρίτες χώρες, γιατί εμείς να αγοράζουμε μόνο τα αυτοκίνητα σας, τα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά συστήματα σας, κυρίως από τις χώρες της βόρειας Ευρώπης, άρθηκαν σταδιακά οι δασμοί.
Όπως και η «κοινοτική προτίμηση» που έδινε προτεραιότητα και επιδοτήσεις για ανταγωνιστικές τιμές με τις τρίτες χώρες, στηρίζοντας τους ευρωπαίους αγρότες. Τώρα αφέθηκαν βορά στον αθέμιτο ανταγωνισμό.
Ώστε να έρχονται στην Ευρώπη τα αγροτικά προϊόντα αυτών των χωρών, πλήρως ανταγωνιστικά βέβαια με τα προϊόντα των χωρών του Νότου. Πόσοι αντέδρασαν τότε και τι κατάφεραν, όταν τα συμφέροντα τους ήταν αμοιβαία;
Και πώς να συναγωνιστούν οι αγρότες του Νότου με τόσες διατάξεις και νόμους που πρέπει να εφαρμόζουν, με εγκεκριμένα και πανάκριβα φυτοφάρμακα και καλλιεργητικές πρακτικές που κοστίζουν, ενώ από τις αθρόες εισαγωγές σε φθηνά προϊόντα από αυτές τις χώρες, δεν απαιτείται τίποτα από όλα αυτά;
Αρκεί βέβαια που βαδίζουν στο πνεύμα των καιρών, να έχουν δηλαδή χαμηλότερες τιμές από τα δικά μας. Το βλέπουμε ξεκάθαρα και στην αγορά της πόλης μας, με πλήθος από τουρκικά, βουλγάρικα και αιγυπτιακά προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές.
Όπως και σε βιομηχανικά προϊόντα, ηλεκτρικά ακόμα, αλλά και στην ένδυση και υπόδηση με πλήθος κινέζικων, που έρχονται μέσω των διαδικτυακών αγορών, που συνηθίζουν πολλοί συμπολίτες μας. Με αυτόν τον τρόπο όμως εξωθούν πολλούς εκτός επαγγέλματος. Ελεύθερη αγορά, ή ανεξέλεγκτη τελικά;