Μικροκομοτηναίικα 14-04-2023

Μπορεί ο σκληρός αγώνας της αντιπαράθεσης να γίνεται στη βουλή, με ή χωρίς επιχειρήματα ενίοτε και παράλληλους μονολόγους, ακόμα και στις περιοδείες πανελλαδικά με προεκλογικού τύπου συνθηματολογία, ομιλίες με προβολή ανύπαρκτου, ή υπαρκτού έργου και μελλοντικών κυρίως σχεδίων και οραμάτων, αλλά σημαντικό μάλλον θεωρούν οι πολιτικοί αρχηγοί και το lifestyle.
Την επικοινωνία δηλαδή χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και ίσως και με λάθος μηνύματα. Το συνηθίζουν χρόνια ως επικοινωνιακή προσέγγιση με τους πολίτες, οι Αμερικανοί πρόεδροι και όχι μόνο και φαίνεται να το υιοθετούν και στη χώρα μας τελευταία.
Έτσι λίγο πριν τις εκλογές, σε πρωινές εκπομπές, ή μεσημεριανάδικα, φιλοξενούνται και θα φιλοξενηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί, για να μάθουμε και εμείς για την προσωπική τους ζωή, την οικογένεια τους, τις προτιμήσεις τους σε φαγητά και διασκέδαση, το πώς πίνουν μπύρες με τη νεολαία και πώς γλύφουν το γλειφιτζούρι που τους δίνει ένα παιδί.
Για να αποδείξουν ότι και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι απλοί της διπλανής πόρτας, δικοί μας που μας καταλαβαίνουν και έχουν ευαισθησίες και προσωπικές στιγμές. Θαρρείς και αμφιβάλλει κανείς για αυτό. Δεν διαλέγουμε όμως γαμπρούς, ούτε ψάχνουμε για νέες φιλίες.
Αλλά πολιτικούς που θα κυβερνήσουν τη χώρα και για αυτό θα πρέπει να κριθούν. Το αν είναι καλοί άνθρωποι με χιούμορ, απλοί και καθημερινοί και άλλες λεπτομέρειες από την προσωπική τους ζωή, αυτό αφορά τους ίδιους, τους συγγενείς και τους φίλους τους. Αλλά δεν προσθέτει κάτι στην καθημερινή ζωή όλων μας.
Το ίδιο βλέπουμε βέβαια και σε τοπικό επίπεδο, για ορισμένους υποψηφίους, με ακαταλαβίστικα τσιτάτα, καθημερινή προβολή στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, αν είναι καλοί-κακοί, ή πιστοί μουσουλμάνοι-χριστιανοί, όμορφοι και χαμογελαστοί, ή κατά την άποψή τους έχουν κοινωνικές ευαισθησίες και είναι κοντά στο λαό.

Καλύτερα να απευθύνονται στο λαό όμως με συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις για την Ελλάδα και τη Ροδόπη αντίστοιχα, με μετρήσιμο και υπαρκτό έργο από το μετερίζι του καθενός και όχι με την πολιτική του φαίνεσθε και των εντυπώσεων. Συνειδητοποιημένα και με σεβασμό στα τόσα προβλήματα που υπάρχουν και στη δύσκολη καθημερινότητα των πολιτών.

Ακούμε τα παράπονα των επαγγελματιών της πόλης μας, που προκύπτουν βέβαια και από τα ρεπορτάζ, για την υποτονική κίνηση στην αγορά. Και τη συνήθη επωδό, κάθε πέρσι και καλύτερα, με εξαίρεση τα χρόνια της πανδημίας, που είχαμε πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Κατά πάγια τακτική όμως οι Έλληνες όπως και οι συμπολίτες μας κάνουν τις αγορές τους συνήθως την τελευταία στιγμή και φυσικά ιεραρχώντας τις ανάγκες που έχουν να καλύψουν σε τρόφιμα, market, κρέατα και μικρά δώρα. Κι αν περισσέψει, θα πάρουν κάτι και για τον εαυτό τους.
Το ζήτημα είναι ότι οι πληρωμές των δώρων πάντοτε γίνονται την τελευταία στιγμή, οπότε ο χρόνος είναι περιορισμένος για να κινηθεί η αγορά. Όσο για τους μισθούς και συντάξεις που μπήκαν από τον προηγούμενο μήνα, ήδη κάλυψαν άλλες ανάγκες, σε λογαριασμούς, σπουδές παιδιών, υποχρεώσεις και δάνεια.
Δεν μένουν παρά ελάχιστα για τους πολλούς, που πολλές φορές δεν επαρκούν ούτε καν να βγει ο μήνας. Και όταν ειδικά η αγορά μας απευθύνεται βέβαια στον ντόπιο πληθυσμό ειδικά αυτή την περίοδο.
Και όχι σε επισκέπτες, τουρίστες, αλλά ούτε και φοιτητές λόγω των διακοπών του Πάσχα. Κα για αυτό δεν μπορεί να κινηθεί στα επίπεδα που επιθυμούν οι επαγγελματίες, τα οποία χρειάζονται για να επιβιώνουν και οι επιχειρήσεις.

Με αφορμή το χθεσινό μας ρεπορτάζ για τα σχολικά γεύματα και τις λογικές που επικρατούν να δρομολογούνται όλα αυτά σε κεντρικό επίπεδο, χωρίς να στηρίζονται οι τοπικές επιχειρήσεις και να υπάρχουν ανταποδοτικά οφέλη, αναδεικνύεται ένα στρεβλό μάλλον ζήτημα και για άλλες περιπτώσεις.
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι οι προμήθειες από τα κεντρικά ίσως κοστίζουν λιγότερο, ειδικά όταν πολλά προϊόντα είναι εισαγωγής, αλλά όλα τελικά πρέπει να μπαίνουν στο ζύγι κόστους και οφέλους;
Λόγου χάριν οι προμήθειες για το στρατό παλιά γίνονταν από την τοπική αγορά από τα μικρότερα έως τα μεγαλύτερα, σε κρέατα, τρόφιμα, λαχανικά, όπως αντίστοιχα και σε όλη την Ελλάδα. Τώρα όπως πληροφορούμαστε πολλά έρχονται από τα κεντρικά.
Οπότε ποια ανταποδοτικά οφέλη στις τοπικές βιοτεχνίες και επιχειρήσεις υπάρχουν, με τόσες μονάδες στη Θράκη; Η ίδια λογική επικρατούσε και παλαιότερα, όταν τοπική βιομηχανία ρούχων από την Κομοτηνή, υπέγραψε μία μεγάλη συμφωνία με το υπουργείο, ώστε να ράβονται οι στολές του στρατού στη Θράκη.
Και τελικά προτιμήθηκαν βιομηχανίες ξένων χωρών, όπως γίνονταν και προμήθειες οσπρίων από Τουρκία και Κίνα, κρέατα από την Αργεντινή κατεψυγμένα δεκαετιών, κλπ. Προτιμούν τα φθηνά, όταν ξοδεύουμε δισεκατομμύρια για εξοπλιστικά προγράμματα.
Μήπως τελικά η λογική είναι να λειτουργούν συγκεντρωτικά με τρεις, ή τέσσερις μεγάλες εταιρίες, όπως γίνεται και στα κατασκευαστικά έργα, εξαφανίζοντας τις μικρότερες;

Και σταδιακά η σίτιση σε στρατό, πανεπιστήμια, σχολεία, ακόμα και σε δομές υγείας και ιδρύματα, να γίνονται όλα από τα κεντρικά, εις βάρος των τοπικών επιχειρήσεων και των κοινωνιών; Φθηνότερες λύσεις, ή φτηνές πολιτικές;

Μας ρωτούν φίλοι αναγνώστες και αναρωτιόμαστε και εμείς, άραγε πόσοι έλεγχοι έχουν γίνει μέχρι τώρα στα μαζικού τύπου πολιτικά και διπλωματικά ιφτάρ, που κατά κόρον πραγματοποιούνται λόγω του ραμαζανιού στην περιοχή μας, με τη συνεπικουρία της προξενικής αυλής;
Υπάρχουν παραστατικά και πώς καλύπτονται οι δαπάνες; Με χορηγίες και από ποιους; Εκτός αν επικρατεί η λογική της ανοχής, με το σκεπτικό να μη δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα με τη μειονότητα.
Σαφώς είναι αποδεκτά και σεβαστά τα γεύματα αγάπης που γίνονται από μουσουλμάνους συμπολίτες μας σε οικογενειακό επίπεδο καθημερινά, ή και πολυπληθή με συγγενείς και φίλους, αφού είναι ένα πατροπαράδοτο θρησκευτικό έθιμο.
Τα ερωτήματα τίθενται για τα μαζικού τύπου ιφτάρ που προφανώς άλλο σκοπό έχουν. Όπως ακριβώς το πράττει για χρόνια ο δήμος Μπαϊράμ Πασά από την Τουρκία, που σιτίζει χιλιάδες μουσουλμάνους στα Βαλκάνια με χρηματοδοτήσεις από το τουρκικό υπουργείο, για να εργαλειοποιήσει τη μειονότητα, μέσω του θρησκευτικού συναισθήματος.
Γίνονται όμως έλεγχοι; Γιατί το μόνο έλεγχο που γνωρίζουμε επίσημα, είναι αυτός που έγινε εκ των υστέρων, για το μαζικό σουνέτι το περασμένο καλοκαίρι στο δήμο Αρριανών. Αφού οδηγήθηκαν όμως με δηλητηρίαση εκατοντάδες άτομα στο νοσοκομείο Κομοτηνής, αναγκαστικά επενέβησαν οι υπηρεσίες.
Κι όμως γίνονται αυστηροί έλεγχοι σε πολλές εκδηλώσεις και πανηγύρια θρησκευτικά χριστιανών, ακόμα και σε δομές της εκκλησίας. Και καλώς πράττουν, για να προστατεύεται η δημόσια υγεία και ελέγχεται η νομιμότητα των δαπανών. Και φυσικά αυτό πρέπει να γίνεται για όλους και χωρίς εξαιρέσεις.