Μικροκομοτηναίικα 15-03-2023

Πολυσέλιδος ήταν ο απολογισμός του δημάρχου για το δήμο Κομοτηνής και εκτιμούμε ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιδήμαρχοι και υπάλληλοι δούλευαν για να συγκεντρώσουν όλα τα έργα, τις δράσεις, τις μελέτες τους, από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα, για να παρουσιάσουν ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.
Στην πολύωρη συνεδρίαση μάλλον οπλίστηκαν όλοι με υπομονή για να ακούσουν, όπως και η αντιπολίτευση, από τα μεγάλα που περιελάμβανε ο απολογισμός, μέχρι και τις πιο μικρές λεπτομέρειες, αφού καταγράφτηκαν τα πάντα.
Εξάλλου είναι και η συνήθης τακτική που επιλέγεται πάντοτε σε τέτοιου είδους διαδικασίες, δηλαδή ένας απολογισμός πεπραγμένων που θα είναι δύσκολο να επιφέρει αντιπαραθέσεις και επί της ουσίας με την αντιπολίτευση, ή σε όλα τα επίπεδα και στο κάθε θέμα ξεχωριστά.
Συνεπώς επιλέγεται από τη διοίκηση η μέθοδος της «κούρασης» των αντιπάλων. Και αμφιβάλουμε αν δείχνουν την δέουσα προσοχή όλοι για να κρίνουν, αφού η αντιπολίτευση πάντα επιλέγει την δική της μέθοδο για να αντιπαρατεθεί.
Να αμφισβητηθεί δηλαδή εν συνόλω το έργο μιας δημοτικής αρχής, όπως είναι η συνήθης πρακτική, ή στην προσπάθεια μηδενισμού που υπάρχει πολλές φορές, να χρησιμοποιούν την εύκολη επικοινωνιακή μέθοδο απαξίωσης του έργου, ή υποβιβασμού του σε επίπεδο διαχείρισης.
Και φυσικά υπάρχουν και στερεότυπα στον τρόπο αντιπαράθεσης και είναι και μέρος του ρόλου μιας αντιπολίτευσης, να εστιάζει δηλαδή σε αυτά που υπολείπονται και δεν έγιναν, στα άλυτα προβλήματα και τα στραβά και ανάποδα στις γειτονιές, τα χωριά, το πράσινο και την καθαριότητα.
Την ίδια τακτική που τη συναντάμε στα κόμματα, εφαρμόζει και η αυτοδιοίκηση. Όλοι παράγουν όμως κάποιο έργο, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Μήπως η διαφοροποίηση θα έπρεπε να εστιάζεται στο αν το παραγόμενο αυτό έργο έχει συγκεκριμένη στόχευση και στρατηγική;

Για να αποφέρει τα μέγιστα και να εξυπηρετεί τις τοπικές κοινωνίες και να μην είναι μόνο αποτέλεσμα κυβερνητικών επιλογών, ή προγραμμάτων, που θα γίνουν όποιος και αν είναι στη διοίκηση; Αλλά στα ανταγωνιστικά προγράμματα, ή τις διαφορετικές προτεραιότητες που έχει ο καθένας; Ειδάλλως θα υπάρχουν μάλλον παράλληλοι μονόλογοι.

Απαξιούν, δεν γνωρίζουν, έχουν άλλες προτεραιότητες μέχρι τις εκλογές, ή δεν έχουν πλήρη γνώση των θεμάτων που καλούνται να απαντήσουν από την πλευρά τους οι υπουργοί και υφυπουργοί;
Γιατί όλα αυτά είναι ερωτήματα τα οποία προκύπτουν από την απάντηση που έδωσε ο υφυπουργός Δικαιοσύνης στην επίκαιρη επερώτηση του βουλευτή Δημήτρη Χαρίτου για το παλιό δικαστικό μέγαρο της Κομοτηνής και το τι μέλλει γενέσθαι.
Και φυσικά το μόνο που αντιληφθήκαμε είναι ότι πέταξε το μπαλάκι των ευθυνών στους τοπικούς φορείς, για να αποποιηθεί τις κυβερνητικές ευθύνες. Δηλαδή για να καταλάβουμε φταίνε οι τοπικοί φορείς και ο δήμος, αλλά και όλοι αυτοί που το διεκδικούν.
Όταν το ίδιο το κράτος δεν έχει εγγράψει ούτε καν στο κτηματολόγιο τη δική του περιουσία, όπως είναι το παλιό δικαστικό μέγαρο, ή όταν έκαναν δύο χρόνια για να αντιληφθούν το ιδιοκτησιακό του καθεστώς;
Συνεπώς, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, ή στρίβειν δια των εκλογών; Και προφανώς δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης να το παραχωρήσει με τον ίδιο τρόπο, όπως έπραξε για το δήμο Βέροιας.
Ξεκάθαρα όμως οι υπουργοί γνωρίζουν ότι όλα αυτά, ακόμα και τα πολλά εμπόδια τα οποία επικαλούνται για τέτοιου είδους διαδικασίες, είναι καθαρά θέμα πολιτικής απόφασης για να ξεπεραστούν, αν θέλουν βέβαια.
Όπως ακριβώς το έπραξαν για το παλιό δικαστικό μέγαρο στη Βέροια, αλλά και την ιδιωτικοποίηση του νερού που φέρνουν από την πίσω πόρτα προεκλογικά με υπογραφές εφτά υπουργών, με τους δήμους όπως και της Κομοτηνής, να διαμαρτύρονται με έκτακτα συμβούλια.

Όταν όμως δεν θέλουν κάτι, όπως την παραχώρηση του δικαστικού μεγάρου Κομοτηνής, τότε εφευρίσκουν χίλιους δυο τρόπους, για να θολώσουν περισσότερο τα νερά, να επιρρίψουν σε άλλους ευθύνες και όχι να πάρουν αποφάσεις.

Ένας σπουδαίος επιστήμονας και εξαίρετος γιατρός, αλλά πάνω από όλα άνθρωπος ο Γιώργος Πατλάκας έφυγε από τη ζωή, δίνοντας άνιση μάχη με τον καρκίνο. Ακούραστος μαχητής της ζωής και άνθρωπος της προσφοράς.
Που εκτός από την προσωπική του μάχη που έδινε, πρόσφερε σπουδαίες υπηρεσίες στο νοσοκομείου της Κομοτηνής και έσωσε κυριολεκτικά πολλές άλλες ανθρώπινες ζωές, στην περίοδο της πανδημίας.
Εκτίθονταν στον κίνδυνο παρά τα προβλήματα υγείας, με αυταπάρνηση και πιστός στο ιατρικό του καθήκον, χωρίς να γογγύζει και συμπονούσε όλους που πέρναγαν τη δική τους περιπέτεια της ζωής.
Πάντοτε ανταποκρίνονταν στα αιτήματα μας για να ενημερώσει τους πολίτες από το ραδιόφωνο του Χρόνου, ακόμα και όταν πάλευε για τη δική του ζωή. Είναι χρέος μου, μας απαντούσε ευδιάθετα και με χαμόγελο, εκφράζοντας και την ελπίδα ότι θα το θα ξεπεράσει.
Έδωσε ίσως τη μεγαλύτερη μάχη από όλους τους γιατρούς στην εποχή της πανδημίας, εξυπηρετώντας προσωπικά πολλούς και για αυτό οι συνάδελφοί του στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, εκφράζονται με τα καλύτερα λόγια για τον Γιώργο Πατλάκα.
Δεν στεναχώρησε κανέναν με την ιδιότητα του διευθυντή της ιατρικής υπηρεσίας στο νοσοκομείο και τους προσέγγιζε όλους με το διάλογο και τον καλό του λόγο. Για αυτό θα τον θυμούνται όλοι με αγάπη και ήδη νιώθουν τη μεγάλη απώλεια.

Καλό παράδεισο Γιώργο, να είναι ελαφρύ το χώμα της θρακικής γης που θα σε φιλοξενήσει και θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.

Στην πολιτική βέβαια των μεγάλων λόγων και των βαρύγδουπων δηλώσεων, πολλά λέγονται προεκλογικά, που εν τοις πράγμασι ακυρώνονται συνήθως μετεκλογικά, στην προσπάθεια όλων των κομμάτων να πετύχουν όσο το δυνατόν καλύτερα αποτελέσματα, από την πρώτη εκλογική διαδικασία που είναι και η πιο σημαντική.
Έτσι αποφεύγουν σαν το διάολο το λιβάνι τη λέξη συνεργασία, προτιμώντας την ανέφικτη αυτοδυναμία, που είναι όνειρο θερινής νυκτός για όλα τα κόμματα εξουσίας, ιδιαίτερα μετά και από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Που φαίνεται ότι θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας που θα επηρεάσει κατά πολύ τα αποτελέσματα. Και την κυβέρνηση που πληρώνει ήδη το κόστος στις δημοσκοπήσεις, αλλά και την αντιπολίτευση που θα προσπαθήσει να το χρησιμοποιήσει ως αντιπολιτευτική τακτική.
Στη μέγγενη των δύο πρώτων όμως βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που ευελπιστεί σε μεγαλύτερα ποσοστά στην πρώτη εκλογική διαδικασία, αλλά φοβάται και την πόλωση μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας την δεύτερη Κυριακή, που θα υπάρξει μεγαλύτερη συσπείρωση.
Δεν πετάει λοιπόν τυχαία τα σενάρια περί συνεργασίας με δηλώσεις του ο πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης, θέτοντας βέβαια ως απαράβατο όρο να βγουν από το κάδρο μιας συγκυβέρνησης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας.
Βολικό σενάριο να φανεί συνεργάσιμος από πριν για να ανεβάσει τα ποσοστά, αλλά να υποθέσουμε ότι σε μία τέτοια συγκυβέρνηση όμως όπως το θέτει, δεν θα είναι και ο ίδιος παρών, αφού αποκλείει τους άλλους δύο αρχηγούς; Γιατί είναι πρόεδρος σε ένα κόμμα που έδωσε δείγματα κυβερνητικής γραφής και πλήρωσε ακριβά τα λάθη.
Εκτός αν γνωρίζει ότι θα αναγκαστεί μάλλον να συνεργαστεί από την πρώτη Κυριακή, αν θέλει να διατηρήσει ένα μεγάλο αριθμό βουλευτών του, που θα έχουν εκλεγεί. Οι δεύτερες εκλογές μάλλον δεν τον βολεύουν.