Μικροκομοτηναίικα 20-04-2023

Η κάλπη είναι «εγκυμονούσα» σύμφωνα με μία προσφιλή λαϊκή έκφραση και καλό είναι να το λαμβάνουν υπόψη τους πολλοί αυτό, για να μην εκπλήσσονται με τα αποτελέσματα που θα βγάλει, με την απρόβλεπτη στάση των πολιτών και με την τιμωρητική διάθεση που ψηφίζει ο Έλληνας.
Καλές οι δημοσκοπήσεις, αλλά ανιχνεύουν μόνο την τάση του εκλογικού σώματος μία δεδομένη χρονική στιγμή. Και αποτελούν εργαλείο σκέψης και προβληματισμού, για να διορθώσει κανείς τα λάθη και τις αδυναμίες του.
Η κάλπη όμως πάντοτε είναι απρόβλεπτη και στις εθνικές εκλογές που προηγούνται, αλλά και στις αυτοδιοικητικές που έπονται. Στην αυτοδυναμία ποντάριζε η Νέα Δημοκρατία πριν λίγους μήνες, ή σε μια εύκολη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, για να κυβερνήσει.
Που έγινε όμως όνειρο θερινής νυκτός μετά το τραγικό συμβάν στα Τέμπη, επειδή τα λάθη πληρώνονται στην πολιτική, ιδιαίτερα μάλιστα όταν προκύπτουν λίγο πριν από τις κάλπες.
Ειδικά όταν αποκαλύπτεται η γύμνια του συστήματος να πράττει τα αυτονόητα στους ελέγχους, για την καθημερινότητα και την ασφάλεια των πολιτών.
Ενώ την ίδια ώρα επαίρονται για μία σύγχρονη Ελλάδα της ανάπτυξης, της τεχνολογίας, του επιτελικού κράτους και της γεωπολιτικής, στρατηγικής και διπλωματικής αναβάθμισης. Πάντως τώρα ποντάρουν στο γεγονός ότι οι αντίπαλοι τους δεν είναι καλύτεροι, σύμφωνα με τις απόψεις των πολιτών που εκφράζονται στις δημοσκοπήσεις.
Ενισχύοντας επικοινωνιακά το αφήγημα ότι είμαστε οι καλύτεροι απουσία ισχυρών αντιπάλων, επισημαίνοντας ότι είναι η ήρεμη δύναμη, οι πιο σωστοί στη διαχείριση των κρίσεων και ότι εξάντλησαν όλα τα αποθέματα τους στη στήριξη οικογενειών και επιχειρήσεων μέσα στις κρίσεις. Πιστεύοντας φυσικά ότι αυτό θα εκτιμηθεί από τους πολίτες.

Τι όμως από όλα αυτά αγγίζει θυμωμένους και απογοητευμένους επαγγελματίες και πολίτες, που περνούν μία δύσκολη καθημερινότητα; Πόσο δε μάλλον όταν υπάρχουν πολλές αλήθειες και όχι μία, όπως και διαφορετικές αναγνώσεις σε κάθε επικοινωνιακό αφήγημα.

Οι εκλογές όμως δεν είναι μόνο απρόβλεπτες στον εθνικό στίβο αλλά και στην αυτοδιοίκηση, όταν ειδικά κάποιοι και τοπικά διακατέχονται και από πνεύμα εφησυχασμού και εκτιμούν ότι θα φέρουν μεγάλες νίκες και από την πρώτη Κυριακή μάλιστα.
Μετρούν τα «κουκιά» βάσει των συμβούλων που έχουν, αγνοώντας ότι η δυναμική μιας παράταξης είναι αλληλένδετη με την δυναμική του κάθε συμβούλου και επηρεάζεται άμεσα. Είναι ευμετάβλητα στοιχεία και όχι σταθερά.
Για αυτό και οι σύμβουλοι της αντιπολίτευσης εκλέγονται πάντοτε με λιγότερους ψήφους, σε σχέση με τα υψηλά αποτελέσματα που παρουσιάζουν αντίστοιχα οι εκλεγμένοι της συμπολίτευσης.
Και αυτά αντιστρέφονται φυσικά σε κάθε αλλαγή, ή ανατροπή. Οι μπακάλικες λογικές, τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο, δεν ισχύουν στις εκλογές. Ο καθένας παρουσιάζει τη δική του δυναμική και όλοι αξιολογούνται μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Τα λάθη, οι συμπεριφορές, η διαχείριση της καθημερινότητας, την εικόνα που αποκομίζει ο κάθε πολίτης, αντιπαραβάλλονται μαζί με τα οράματα, τα προγράμματα, το στρατηγικό σχεδιασμό, τα οικονομικά δεδομένα και τα έργα που γίνονται ή καρκινοβατούν.
Και ενίοτε επηρεάζονται με τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών, είτε το θέλουν, είτε όχι, όλοι οι υποψήφιοι που δηλώνουν ανεξάρτητοι, ή κομματικοί στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Όλοι έχουν και μία κομματική ταυτότητα, άσχετα αν την αποποιούνται, ή όχι, λόγω του θεσμικού τους ρόλου.
Επίσης σημαντικός παράγοντας νίκης είναι και η συσπείρωση που μπορεί να πετύχει κάποιος προεκλογικά με την προβολή του έργου, θέσεων και προτάσεων και με εναλλακτικές λύσεις για τη διοίκηση.
Μεγάλο ρόλο φυσικά παίζουν και τα πρόσωπα που δίνουν τη μάχη για να πείσουν τους πολίτες. Όπως τραγικό λάθος είναι και η απαξίωση της δυναμικής των αντιπάλων. Γιατί η πολιτική απεχθάνεται τα κοινά, που καλύπτονται με νέους υποψηφίους και καθιστούν πιο δύσκολο τον αγώνα για τη νίκη και την επικράτηση, όπως το αντιλαμβάνονται οι «σίγουροι».

Πολλοί γρίφοι και ερωτηματικά και πολυσύνθετος ο αγώνας. Που θα πρέπει να συνεκτιμηθούν πλήθος μεταβλητών παραγόντων. Και φυσικά όλες οι μάχες τελικά καθίστανται δύσκολες και όχι ένας απλός περίπατος. Ακόμα και με πιο αδύναμους, όπως εκτιμούν, αντιπάλους.

Με περισσή ευκολία επιλέγουν τους υποψήφιους ευρωβουλευτές, καλλιτέχνες, τραγουδιστές, ηθοποιούς, ποδοσφαιριστές, τηλεπερσόνες, γόνους, κλώνους, αναγνωρίσιμους μέσω του lifestyle, για να τους φέρουν ψήφους.
Και μετά όλοι πέφτουν από τα σύννεφα όταν εκτίθενται και αναλογίζονται το πολιτικό κόστος, μόλις συμβαίνει κάτι, ή καταγγέλλεται οτιδήποτε εναντίον τους. Και ζητούν την κεφαλή τους επί πίνακι, με διαγραφή και απομάκρυνση, καταδικάζοντας τους ακόμα και πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη.
Με τη βιασύνη αυτή όμως να αποποιηθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα το βάρος της ευθύνης, δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά, όπως μήπως γνώριζαν και εκ των προτέρων τι συμβαίνει. Όπως οι υποθέσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, Καϊλή και Γεωργούλη.
Τελικά τα κόμματα και οι επιτροπές τους που θέτουν υποτίθεται αυστηρά κριτήρια επιλογής και διαλέγουν τους πιο άξιους για να τους εκπροσωπήσουν, δεν έχουν ευθύνες; Ο ρόλος ενός ακριβοπληρωμένου ευρωβουλευτή είναι καθαρά διακοσμητικός;
Πόσοι από αυτούς που έχουν καταλάβει έδρανα του ευρωκοινοβουλίου μπορούν επάξια να εκπροσωπήσουν τη χώρα μας να δικαιώσουν το κόμμα για τις επιλογές και τη στήριξη, καταθέτοντας προτάσεις προς όφελος των Ελλήνων πολιτών;

Πολλοί μάλλον αρέσκονται στα προνόμια, τις απολαβές, την αναγνωρισιμότητα και ορισμένοι με τη λήξη της θητείας τους αποδέχονται και θέσεις σε μεγάλες εταιρείες, που υποτίθεται λόγω της θεσμικής τους θέσης στο ευρωκοινοβούλιο τις ήλεγχαν μέχρι πρότινος. Έχουμε και τέτοια παραδείγματα υποτιθέμενων αγωνιστριών.

Με τα ίδια κριτήρια όμως δεν επιλέγουν και πολλές υποψηφιότητες για τις εθνικές εκλογές; Με δήθεν αναγνωρίσιμα πρόσωπα και καταξιωμένα στην κοινωνία, αλλά με πολλά «γεμίσματα» ουσιαστικά και αδύναμες υποψηφιότητες, που εκ των προτέρων γνωρίζουν την ελάχιστη δυναμική και αποδοχή που έχουν τοπικά;
Ακόμα και καριερίστες που χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο την υποψηφιότητά τους, για να πάρουν αργότερα μία θέση, αμειβόμενη φυσικά, στο κόμμα ή στην κρατική μηχανή, για τη βοήθεια που πρόσφεραν.
Υποψήφιοι και υποψήφιες που ζητούν ανταλλάγματα εκ των προτέρων, για την επαγγελματική τους καριέρα, ή θέσεις σε τοπικό επίπεδο, για να παλέψουν δήθεν για τα δικαιώματα και τα προβλήματα των πολιτών. Και όλα αυτά είναι σε γνώση των κεντρικών επιτελείων.
Το τραγικό βέβαια είναι ότι υπάρχει πολιτική αντιπαράθεση σε αυτό το πεδίο και ειδικά με καταγγελίες που έχουν σχέση με σεξουαλική παρενόχληση, όταν οι υποθέσεις αυτές χρονίζουν και θα πρέπει να αποδειχθούν με στοιχεία.
Όταν ακόμα τέτοιου τύπου φαινόμενα και υποθέσεις έχουν παρουσιαστεί κατά καιρούς σε πρόσωπα όλων των κομμάτων. Ενώ η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να γίνει σε πολλά επίπεδα και με ουσιαστικό περιεχόμενο. Και αυτό θα πρέπει να επιλέξουν τα κόμματα.
Όλα τα άλλα είναι ζητήματα τα οποία θα επιληφθεί η δικαιοσύνη. Αλλά στο βρώμικο πόλεμο που επικρατεί με φόντο τις εθνικές εκλογές, προφανώς κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τέτοιου τύπου γεγονότα.