Μικροκομοτηναίικα 22-04-2023

Δυστυχώς με όρους τηλεοπτικών εκπομπών του μεσημεριού θα πάμε σε εκλογές, με Καιλή, Γεωργούλη, να μονοπωλούν την πολιτική αντιπαράθεση. Όπως και άλλα σκάνδαλα που ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος παλαιότερα.
Όταν όμως τα κόμματα εξουσίας πιστεύουν και εκτιμούν ότι χρειάζεται να δώσουν τον αγώνα σε αυτό το επίπεδο, μάλλον αντιλαμβάνονται ότι όλα όσα υπόσχονται προεκλογικά με το πρόγραμμα τους, δεν γίνονται πιστευτά από τους πολίτες.
Φαίνεται ότι πόλεμος της λάσπης, του μαλακού υπογαστρίου και του μαύρου χρήματος, υπερισχύει επικοινωνιακά για να πλήξει τους αντιπάλους. Άσχετα αν στα προεκλογικά τους φυλλάδια θα κυριαρχούν θέματα οικονομίας, επιχειρηματικότητας, κοινωνικές πολιτικές στήριξης, η ανεργία, ο τρόπος διακυβέρνησης και οι αλλαγές στη δημόσια διοίκηση.
Φυσικά διαφορετικό θα έπρεπε να είναι το προεκλογικό αφήγημα και τα διλήμματα των επικείμενων εθνικών εκλογών, που να αφορούν τα ζητήματα της καθημερινότητας, τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών, ανεργία και ακρίβεια που ροκανίζει το οικογενειακό εισόδημα.
Όπως η φυγή των νέων στο εξωτερικό, τα θέματα μετανάστευσης, οι χαμηλοί μισθοί και οι ελαστικές θέσεις εργασίας, αλλά και η ενίσχυση της μικρής επιχειρηματικότητας. Οι κοκορομαχίες σε θέματα άνευ ουσίας, ουδόλως αγγίζουν το μέσο πολίτη, αν και τα παρακολουθεί καθαρά από κουτσομπολίστικη διάθεση.
Κι όμως στην προμετωπίδα του αγώνα λάσπης και εντυπώσεων και για να πλήξουν τον αντίπαλο τους με χτυπήματα κάτω από τη μέση, αυτά βρίσκονται στην επικαιρότητα, τα οποία αναπαράγονται διαρκώς και από τα μεγάλα ΜΜΕ, αποπροσανατολίζοντας τους πολίτες από τα πραγματικά προβλήματα.

Δυστυχώς όμως για άλλη μία φορά, μάλλον θα ζήσουμε το θέατρο του παραλόγου, σε ζητήματα ελάσσονος σημασίας τα οποία τα αναγάγουν σε μείζονα, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο μπορούν να πλήξουν πιο εύκολα τον αντίπαλο, από μία δημόσια αντιπαράθεση με θέσεις, προτάσεις, προγράμματα και απόψεις.

Το έχουμε μάθει βέβαια εδώ και χρόνια και μας το επιβεβαιώνουν καθημερινά με τη στάση τους, με τις επισκέψεις και τις συναντήσεις που επιλέγουν οι τούρκοι αξιωματούχοι, όπως και προχθές ο πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα, που ήρθε στην Κομοτηνή.
Ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία και μάλιστα εκτός από αυτό που θέλουν να μας αποδείξουν δημόσια, ιδιωτικά λειτουργούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Τουλάχιστον όμως ο τούρκος πρέσβης κράτησε τα προσχήματα, επισκεπτόμενος πρώτα τον περιφερειάρχη, έστω εθιμοτυπικά.
Μαζί με ένα ολόκληρο επιτελείο της τουρκικής πρεσβείας, αλλά και του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής. Και ως είθισται ενημερωθήκαμε ότι συζήτησαν θέματα συνεργασίας, στους τομείς του τουρισμού, του πολιτισμού, του εμπορίου, της επιχειρηματικότητας και του περιβάλλοντος.
Καλά όλα αυτά αλλά είναι μάλλον προπέτασμα καπνού, αφού ποτέ δεν δρομολογείται τίποτα στην πράξη, όπως ακριβώς και με τους προηγούμενους πρέσβεις και προξένους. Όλα μένουν στα λόγια και στην εθιμοτυπία.
Όμως κράτησε τα προσχήματα όπως αναφέραμε να συναντηθεί θεσμικά με τον περιφερειάρχη, εν αντιθέσει με τον τούρκο πρόξενο στην Κομοτηνή, που οι πρώτες τους συναντήσεις ήταν με τους ακραίους της μειονότητας, επισκέψεις στις παράτυπες δομές και με τους ψευτομουφτήδες.
Το ίδιο έπραξε βέβαια και ο τούρκος πρέσβης αργότερα, που αφού είδε τον περιφερειάρχη δεν παρέλειψε να επισκεφτεί και τον ψευτομουφτή, να κάνει τις βόλτες του στην πόλη με το επιτελείο του και να συνομιλήσει επιλεγμένα με πολλούς και αρεστούς στην προξενική αυλή.
Και όλα αυτά βέβαια με το πρόσχημα μιας επίσκεψης λόγω της θρησκευτικής γιορτής του μπαϊραμιού για τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας. Τίποτα όμως δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται, ούτε καθαρά εθιμοτυπικό.

Και φυσικά η θρησκεία όπως πάντα για αυτούς χρησιμοποιείται ως πρόσχημα, για να δείξουν ότι όχι μόνο θέλουν να έχουν ισχυρή παρουσία στην περιοχή, αλλά και να πολιτογραφηθούν και ως προστάτες της μειονότητας.

Με μεγάλη έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι εγκρίθηκε σωματείο ανεμβολίαστων ουσιαστικά αιμοδοτών, για «καθαρό αίμα». Βέβαια προκύπτουν κάποια ερωτηματικά, γιατί προφανώς πρώτη φορά ακούμε για διαχωρισμούς στο αίμα.
Συνεπώς όλοι όσοι έχουμε εμβολιαστεί, επηρεάστηκε το αίμα μας; Θαρρείς και δεν υπάρχουν τόσες άλλες ουσίες που παίρνει κάποιος μέσω φαρμάκων, ή ναρκωτικών, ραδιενέργειας κ.α. Ασχολίαστο βέβαια θα το αφήσουμε αυτό, για να θέσουμε άλλα ερωτήματα.
Γιατί προφανώς δεν γνωρίζουμε και πώς θα λειτουργήσει ένα τέτοιο σωματείο στην πράξη. Για τον απλούστατο λόγο ότι όλα τα αίματα πηγαίνουν στην αιμοδοσία του νοσοκομείου, που προφανώς δεν θα μπει στη διαδικασία να έχει ξεχωριστές αποθήκες φύλαξης «φυσικού αίματος», όπως ισχυρίζονται.
Γιατί όλα τα αίματα για το νοσοκομείο είναι τα ίδια, αφού γίνονται βέβαια οι απαραίτητοι εξονυχιστικοί έλεγχοι να μην είναι μολυσματικά. Και φυσικά μια αιμοδοσία δεν θα συμμετέχει σε τέτοιες διαδικασίες διαχωρισμού για συλλογή.
Και ιδιωτικές πρωτοβουλίες δεν γνωρίζουμε κατά πόσον επιτρέπονται. Όπως δεν γνωρίζουμε ακόμα και τι άποψη έχουν οι σύλλογοι αιμοδοτών, ο Ιατρικός Σύλλογος, το νοσοκομείο Κομοτηνής και το υπουργείο Υγείας. Και φυσικά περιμένουμε να μάθουμε.
Γιατί οι διακρίσεις στο αίμα μάλλον είναι κάτι πρωτόγνωρο. που ξεκίνησε από την πόλη μας. Συνεπώς στην πράξη, με τα δεδομένα που υπάρχουν στη χώρα μας, τον τρόπο αποθήκευσης και ελέγχου του αίματος, αποκλείεται να μπορέσει να λειτουργήσει μία τέτοια προσπάθεια.

Εκτός αν ήθελαν να στείλουν το δικό τους μήνυμα. Αφού πληροφορηθήκαμε ότι το πρώτο στέκι του σωματείου, θα είναι τα γραφεία της παράταξης Σπάρτακος στην Κομοτηνή, μέχρι να βρουν ένα δικό τους χώρο.

Αν και πέρασαν 56 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα και την επταετή δικτατορία, φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί νοσταλγοί της. Όχι σε μεγάλο ποσοστό βέβαια όσον αφορά αυτούς που εκφράζονται ψηφίζοντας ακροδεξιά κόμματα, αλλά στη νοοτροπία κάποιων πολιτών.
Από διάθεση κριτικής στο υπάρχον πολιτικό σύστημα που τους βρίσκει απογοητευμένος, εκφράζονται θετικά στο έργο και τα οφέλη στη χώρα που προέκυψαν από τη χούντα κατά την άποψη τους. Σε αντίστοιχες δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν.
Δείχνοντας ότι λίγο μετά την πτώση της χούντας, ένα μικρό ποσοστό έδειξε ότι ήταν υποστηρικτές της, με νωπές ακόμα τις μνήμες, ενώ το 2007 σε μία έρευνα οι μισοί σχεδόν Έλληνες δήλωναν ότι η χούντα πρόσφερε σε έργα στη χώρα.
Και φυσικά το ποσοστό αυτό έχει κατέβει στις μέρες μας, αλλά δεν παύει να ανέρχεται με βάση κάποιες έρευνες τουλάχιστον στο 10%. Είναι και αυτό που αποτυπώνεται πολλές φορές σε κόμματα ακροδεξιού τύπου, με τους νοσταλγούς του παρελθόντος.
Πολίτες που μάλλον αγνοούν τι σημαίνει πραγματικά χούντα και πραξικόπημα, ελευθερίες στην προσωπική ζωή και στο λόγο, κοινοβουλευτική διαδικασία και πολιτικά κόμματα, χωρίς βασανιστήρια, μπουντρούμια, φυλακές, εξορία και εθνοκάθαρση, με σημαία το «Πατρίς-θρησκεία-οικογένεια».
Έννοιες που θαρρείς και είναι προνόμιο κάποιων πατριωτικών κομμάτων, ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες δεν είναι πατριώτες και δεν αγαπούν την πατρίδα τους. Και για αυτό εξάλλου ενοχοποιήθηκαν στη χώρα μας.
Χρέος φυσικά όλων είναι να στηρίζουν το δημοκρατικό πολίτευμα, με τις αδυναμίες, τα λάθη, έστω και το ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό, που είναι σαφώς απείρως καλύτερο από πραξικοπήματα από κάθε είδους χούντας.