Μικροκομοτηναίικα 24-02-2023

Δεν κινείται μόνο σε υποτονικό πνεύμα η αγορά, όπως συχνά-πυκνά αναφέρουν οι εκπρόσωποι των επαγγελματιών, αλλά βλέπουμε το τελευταίο χρονικό διάστημα να υπάρχει μία ηρεμία σε πολιτικό επίπεδο, ενώ θα έπρεπε οι ρυθμοί τους να είναι πιο ανεβασμένοι, αφού διαθέτουν ελάχιστο χρόνο, αλλά και σε αυτοδιοικητικό.
Με τη συνήθη βέβαια τακτική κάποιων ερωτήσεων στη βουλή και παρεμβάσεων, αφού βρισκόμαστε σε ένα άτυπο προεκλογικό κλίμα. Και όσον αφορά την αυτοδιοίκηση, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις μονοπωλούν το ενδιαφέρον, αφού βρίσκονται στα φόρτε τους.
Πληροφορούμαστε ακόμα ότι τρία μηχανήματα προμηθεύτηκε ο δήμος Αρριανών και ότι το δημοτικό συμβούλιο δια ζώσης που ορίστηκε στο δήμο Ιάσμου, μάλλον δεν θα πραγματοποιηθεί, αν δεν εμφανιστεί επιτέλους ο δήμαρχος.
Και την μονοτονία αυτή τάραξε η κριτική που ασκήθηκε από την παράταξη Γραβάνη για την κατάσταση των οικισμών του δήμου και η απάντηση του δημάρχου. Κατά τ’ άλλα επικρατεί το προσφιλές σπορ της προσχώρησης νέων συμβούλων σε παρατάξεις, που επαινείται διαδικτυακά από τους υποψηφίους.
Όσο για το νέο νοσοκομείο, περιμένουν όλοι τι θα κάνει το ίδρυμα. Όλα τ’ άλλα κινούνται τόσο υποτονικά πλέον, με την κυβέρνηση να περνάει τα τελευταία νομοσχέδια στη βουλή, αλλά και τις πονηρές τροπολογίες, που είναι πολύ περισσότερες. Έτσι γίνεται συνήθως λίγο πριν τις εκλογές.
Και με το ρυθμό που βαδίζουν όλα μάλλον δεν αργήσει να «σφυρίξει» την έναρξη του προεκλογικού αγώνα ο πρωθυπουργός, το πιο πιθανό στο πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου. Και όλα βέβαια θα πάρουν ένα διαφορετικό ρυθμό.
Με περιοδείες και επισκέψεις, με τους τόνους να ανεβαίνουν σε υψηλούς ρυθμούς, την έντονη κριτική και ανέξοδη μετεκλογική παροχολογία. Και φυσικά θα γίνουμε προσφιλής τόπος πολιτικού τουρισμού για μεγάλα αλλά και μικρά κόμματα.

Στόχος όλων φυσικά είναι όσο το δυνατόν να πετύχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά από την πρώτη εκλογική μάχη, τα οποία θα κρίνουν τις μετεκλογικές συνεργασίες και την επόμενη κυβέρνηση. Αλλά και από ποιο μετερίζι θα μπορεί κάποιος να διαπραγματευτεί, ανάλογα με τα ποσοστά του.

Πάντως οι περισσότερες επισκέψεις και περιοδείες που κάνει ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης, δεν είναι σε εργοστασιακούς χώρους, ή στα μεγάλα project που κυοφορούνται στον επενδυτικό κλάδο και στον επιχειρηματικό, αλλά κυρίως στα μάρκετ, με τη συνοδεία καναλιών.
Όπως εθεάθη και χθες στην ψαραγορά της Αθήνας, για να μάθουμε σε ζωντανό διάλογο υπουργού και επαγγελματιών, αν έστω η τιμή της γαρίδας και των καλαμαριών κατέβηκε 1 ή 2 ευρώ. Άσχετα βέβαια αν είναι στα ύψη σε σχέση με το παρελθόν. Και όλα τα Σαρακοστιανά είναι φωτιά.
Μάλλον δεν το αντιλαμβάνεται, η δεν γνωρίζει, αφού θεωρούσε φθηνή την τιμή στην κόκκινη ψευτογαρίδα, το κοινό δηλαδή «γάμπαρι», να πουλιέται σε τιμές των 13 και 14 ευρώ.
Ούτε μπορούσαν να αντιληφθούν τις πονηριές των πωλητών, που απέκρυπταν να πουν ότι τα φθηνά τους προϊόντα είναι τα κατεψυγμένα και αυτά που έχουν μικρό μέγεθος, που είναι τα χαρακτηριστικά της διαβάθμισης στις τιμές, για το ίδιο προϊόν. Ψιλά γράμματα και ποιος θα ασχοληθεί.
Και φυσικά στην προμετωπίδα επαινείται το νέο μέτρο της κυβέρνησης εκτός του καλαθιού του νοικοκυριού, το market pass, που το όφελος κυμαίνεται από 20 έως 30 ευρώ το μήνα, για ένα εξάμηνο που εξήγγειλε η κυβέρνηση.

Όταν η ακρίβεια όμως και οι ανατιμήσεις είναι πλέον σε τέτοια επίπεδα, πού το ποσό αυτό εξαφανίζεται με την αύξηση μόνο στις εβδομαδιαίες αγορές ενός νοικοκυριού. Και το αντιλαμβάνονται όλοι βέβαια όταν κάνουν τα ψώνια τους στην αγορά και στην πόλη μας. Άλλο η επικοινωνία και άλλο η πραγματικότητα.

Με αφορμή την προσπάθεια των γυναικών στη Γενισέα της Ξάνθης με την παραγωγή από πετιμέζι και την παρασκευή για το πρώτο ρούμι στην Ελλάδα, θυμηθήκαμε ότι ο τόπος μας και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη χλωρίδα, ή ακόμα και στα αυτοφυή φυτά εδώ και αιώνες, μάλλον μας δείχνουν και το δρόμο για δυναμικές καλλιέργειες στην περιοχή.
Που θα φέρουν και προστιθέμενη αξία, αλλά και μεγάλο εισόδημα στους παραγωγούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αμπελοκαλλιέργεια στην περιοχή ήταν διαδεδομένη σε πολύ μεγάλο βαθμό, από τότε που ήρθαν οι πρόσφυγες από τις ιδιαίτερες πατρίδες.
Υπήρχαν αμπελώνες σε πολλές περιοχές, αλλά εξαφανίστηκαν μετά για δεκαετίες. Αλλά τελικά μεγάλοι αμπελώνες αναβιώνουν στην Ροδόπη στο διάβα του χρόνου, κυρίως από μεγάλες εταιρίες, αλλά και μικρότερους παραγωγούς κρασιών και ποτών.
Άλλοι θυμήθηκαν και τον Οδυσσέα αλλά και τον Πολύφημο για το μάρκετινγκ. Αυτός ο τόπος μπορεί να επιβιώνει με την καθετοποίηση μιας παραγωγής, από το χωράφι δηλαδή στο μπουκάλι, ή στο ράφι με κάποιες καλλιέργειες.
Δοκιμάστηκαν βέβαια κι άλλες καλλιέργειες ανεπιτυχώς. Όπως δεν αξιοποιήθηκαν τα πολλά αρωματικά φυτά τα οποία διαθέτει ο ορεινός όγκος της Ροδόπης. Και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για πολλούς σκοπούς, από αρώματα μέχρι φάρμακα.
Άκαρπη πήγε και μια άλλη προσπάθεια παλαιότερα με ένα πρόγραμμα της περιφέρειας για τα ενεργειακά φυτά, προκειμένου να ξαναλειτουργήσει η βιομηχανία ζάχαρης της Ξάνθης, φτιάχνοντας βιοαιθανόλη.

Ας όψονται οι επιδοτήσεις που δίνονται σε συγκεκριμένα προϊόντα και η εντατική καλλιέργεια η οποία υπάρχει στην περιοχή μας, εν αντιθέσει βέβαια με άλλες περιοχές της Ελλάδας. Που τα πράγματα είναι διαφορετικά και πολλές τέτοιες ιδέες τις κάνουν επιχειρηματικές ευκαιρίες.

Αξιέπαινη βέβαια η προσπάθεια των γυναικών από τη Γενισέα που αποτυπώσαμε στο ρεπορτάζ της εφημερίδας μας. Που κατάφεραν με την επιμονή τους εδώ και 20 χρόνια και με μία μικρή παραγωγή αρχικά να εδραιώσουν το προϊόν.
Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ενδιαφέρθηκε μία μεγάλη εταιρεία απόσταξης και δημιούργησε το πρώτο ελληνικό ρούμι. Που ήδη το προβάλλει σε εκθέσεις του εξωτερικού, αφού αυτές τις μέρες βρίσκεται στη μεγάλη έκθεση τροφίμων και ποτών στην Ισπανία.
Και ενδεχομένως κάποια στιγμή οι απαιτήσεις σε παραγωγή θα είναι πολύ πιο μεγαλύτερες, που σαφώς δεν μπορεί να τις καλύψει μία ΚΟΙΝΣΕΠ και η δουλειά με επτά γυναίκες μιας περιοχής.
Και προγράμματα βέβαια δεν υπάρχουν για να στηρίξουν μία τέτοια δυναμική καλλιέργεια να συνεχιστεί και να αυξήσει την παραγωγή της. Σημειωτέον τα ζαχαροκάλαμα ήταν ένα αυτοφυές φυτό για αιώνες μάλιστα, πέριξ της λίμνης Βιστωνίδας.
Αλλά επειδή στήθηκε η βιομηχανία Ζάχαρης βασιζόμενη στα ζαχαρότευτλα, το ζαχαροκάλαμο θεωρήθηκε ως καλλιέργεια μη προσοδοφόρα και κυρίως βέβαια οι κάτοικοι της περιοχής τα τάιζαν στα ζώα τους.
Τώρα όμως γεννάται το ερώτημα, αν η εταιρία κλείσει κάποιες συμφωνίες και χρειαστεί μεγαλύτερη παραγωγή από ελληνικό ρούμι, ποιος θα τους τροφοδοτήσει; Πόσο μπορούν να αυξήσουν την παραγωγή τους οι γυναίκες ενός χωριού;
Χωρίς μηχανήματα, εξοπλισμό για να αντεπεξέλθουν στη ζήτηση; Προφανώς θα χρειαστεί να καλλιεργήσουν και άλλοι. Ειδάλλως, αν δεν βοηθήσουν στο εγχείρημα αυτό, περιφέρεια, δήμοι και ενώσεις αγροτών, μάλλον η αύξηση της καλλιέργειας θα γίνει στο νομό Θεσσαλονίκης, που είναι και η έδρα της εταιρίας.