Μικροκομοτηναίικα 27-06-2024

Με τον τίτλο «Αριστερά χωρίς φωνή» ως κύκνειο άσμα κυκλοφόρησε το τελευταίο φύλλο της κομματικής ουσιαστικά εφημερίδας Αυγή του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αιφνίδια απόφαση του προέδρου να αναστείλει τη λειτουργία της, χωρίς να σκεφτεί το ζήτημα έστω κάποιας διαβούλευσης με τα όργανα του κόμματος, ή να εξετάσει το ενδεχόμενο ενός σχεδίου βιωσιμότητας.
Είναι μονόδρομος όμως απαντά ο Στέφανος Κασσελάκης το κλείσιμο της Αυγής και αν θέλουν κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ μαύρο χρήμα, να εκλέξουν άλλο πρόεδρο. Δίνοντας παράλληλα μαθήματα διαφάνειας και στη Νέα Δημοκρατία, για να ξεφύγει προφανώς από τα δύσκολα.
Προτείνοντας να ελεγχθούν τα οικονομικά των κομμάτων και το μαύρο χρήμα, από ανεξάρτητη εταιρεία ορκωτών λογιστών. Το αποτέλεσμα και μετά τις δηλώσεις του προέδρου, ήταν να παραιτηθούν από τα όργανα του κόμματος τρία πρωτοκλασάτα στελέχη. Καλό είναι βέβαια να κάνουν και αυτοί την αυτοκριτική τους.
Ήδη πολλοί σύντροφοι μιλούν δημόσια πλέον για μετάλλαξη του κόμματος και προβληματίζονται, αφού άρχισε να ξηλώνεται το μισοτελειωμένο πουλόβερ, διαδικτυακά βέβαια και όχι μέσω των οργάνων του κόμματος.
Ο κύβος ερίφθη για την επόμενη μέρα στο ΣΥΡΙΖΑ και ουδείς γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί. Πάντως οι πληγές θα είναι ανεπανόρθωτες, σε σχέση με τα πολιτικά οφέλη που περιμένει ο πρόεδρος.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι με το κλείσιμο μιας ιστορικής εφημερίδας, έστω καθαρά κομματικής με απόψεις και αναλύσεις, πλήττεται και η ελευθεροτυπία, αλλά συγχρόνως μένουν στο δρόμο και 50 εργαζόμενοι.
Που ενώ ζητούν τώρα βέβαια να υπάρξει ένα σχέδιο βιωσιμότητας κανείς δεν αναλογίστηκε επί τόσα χρόνια πώς επιβίωνε το έντυπο αυτό με όρους αγοράς και προφανώς υπεράριθμο προσωπικό, που ήταν δυσανάλογο με την κυκλοφορία και τους αναγνώστες για μία καθημερινή εφημερίδα.
Ούτε σκέφθηκαν ποτέ γιατί άραγε ένα κομματικό έντυπο δεν το αγκάλιαζαν ούτε τα μέλη του κόμματος για να γίνουν συνδρομητές. Αρκούνταν στις οικονομικές ενέσεις από το κόμμα που δεν υπάρχουν όμως τώρα. Έτσι οδηγήθηκαν και στο κλείσιμο παρόμοια έντυπα και άλλων αριστερών και σοσιαλιστικών κομμάτων στο παρελθόν.

Τα κομματικά Mέσα δεν μπορούν να σταθούν χωρίς οικονομικές ενέσεις από τα κόμματα, αλλά και αυτό ακόμα όσοι το προσπάθησαν στο παρελθόν, απέτυχαν. Η δημοσιογραφία όμως θα πρέπει να είναι ανεξάρτητη και αδέσμευτη και όχι όργανο της κυρίαρχης προπαγάνδας ενός κόμματος, ή βήμα διαλόγου ανάμεσα σε κομματικές φατρίες και ομάδες.
Όταν όμως δε στηρίζεται καν από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, τότε σαφώς δεν μπορεί να μακροημερεύσει. Από την άλλη βέβαια επειδή τα ίδια συνέβησαν και στο παρελθόν με άλλα κομματικά ΜΜΕ, καλό είναι να το δούμε από την πολιτική και επιχειρηματική του πλευρά.
Αλήθεια μπορούν να μας απαντήσουν οι σύντροφοι που κόπτονται και ράβονται αλλά και φωνασκούν για κάθε κλείσιμο μιας επιχείρησης και ζητούν να προστατευτούν οι εργαζόμενοι, οι ίδιοι πώς φτάνουν στο σημείο να απολύουν στις δικές τους επιχειρήσεις;
Συνάδει αυτό με την αριστερή τους ιδεολογία και με τις απλοϊκές λύσεις που προτείνουν για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας; Η απλώς δεν έχουν καμία απολύτως σωστή πρόταση για το επιχειρείν, αφού δεν μπορούν να σώσουν ούτε το σπίτι τους;
Μπορεί βέβαια να ζούμε στην εποχή του διαδικτύου και των social media και όποιος δεν προσαρμόζεται νομοτελειακά δεν πρόκειται να επιβιώσει, αλλά τα κομματικά έντυπα ούτως ή άλλως δεν έχουν κανένα μέλλον.
Ακόμα και αν χρησιμοποιηθούν για τη στήριξή τους μέθοδοι τεχνητής νοημοσύνης, ή αναλάβει και ως διευθυντής ένα ρομπότ. Γιατί απέχουν πολύ μακράν από την αλήθεια και την πραγματικότητα, λειτουργούν με κομματικές παρωπίδες και δεν διαθέτουν τη στοιχειώδη τουλάχιστον αξιοπιστία.
Μόνο έτσι ενδεχομένως θα μπορούσαν να αντέξουν σε οποιοδήποτε ανταγωνισμό. Κι όλα αυτά τα γνώριζαν οι εργαζόμενοι στην Αυγή, αλλά και οι κομματικοί παράγοντες στη διοίκηση του κόμματος, όσο και αν κάνουν ότι έπεσαν από τα σύννεφα.

Αίτηση ακύρωσης ενώπιον του ΣτΕ, ένσταση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο-Εκλογοδικείο και σχετική αναφορά στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κατέθεσαν οι εκπρόσωποι τεσσάρων μικρών εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων, κυρίως κατά του μειονοτικού κόμματος.
Κατά την άποψή τους το Α1 τμήμα του Αρείου Πάγου δεν έλεγξε όπως όφειλε το καταστατικό και θεωρούν ότι υπάρχει υποκρυπτόμενη αντεθνική δράση σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.
Φυσικά στο σκεπτικό τους επικαλούνται και τις δημόσιες δηλώσεις περί ανύπαρκτων εθνικών μειονοτήτων που έγιναν κατά την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών, εκτιμώντας ότι η συμμετοχή του ΚΙΕΦ αλλοίωσε το εκλογικό αποτέλεσμα και την έκφραση του ελληνικού λαού.
Εντύπωση βέβαια μας κάνει και η ανακοίνωση που εξέδωσε το ΚΙΕΦ μόλις τα πληροφορήθηκαν όλα αυτά, με γενικόλογες τοποθετήσεις, στρογγυλεμένες γωνίες και τον τίτλο, η βάση της δημοκρατίας είναι ο σεβασμός, προσπαθώντας να υπεραμυνθούν των απόψεων τους.
Κατά περίεργο λόγο στην ανακοίνωση τους δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά περί «τουρκικής μειονότητας», που συνήθιζαν να προβάλλουν κατά κόρον προεκλογικά. Αλλά με αναφορές ότι το κόμμα αγωνίζεται καθαρά για τα δικαιώματα στο πλαίσιο των νόμων, είναι η φωνή της μειονότητας και θεωρούν ότι υπάρχει προσπάθεια φίμωσης.
Και μόνο που το κείμενο τους διατυπώθηκε τόσο προσεκτικά, δείχνει ότι μάλλον ανησύχησαν, έστω και αν η ένσταση αυτή προέρχεται από τέσσερα πολύ μικρά κόμματα. Γιατί προφανώς τώρα αντιλαμβάνονται τα λάθη τους και προσπαθούν εκ των υστέρων να τα διορθώσουν.

Γνωρίζουν όμως πολύ καλά ότι τα περί «τουρκικής μειονότητας» και «μακεδονικής», που ειπώθηκαν και από την πλευρά της υποψηφίας τους κας Νατσουλίδου, προφανώς είναι επιλήψιμα και θα εξεταστούν νομικά, μετά την ένσταση.
Γιατί στην Ελλάδα υπάρχει μόνο μία μειονότητα αναγνωρισμένη και αυτή είναι η μουσουλμανική που διαβιεί στη Θράκη. Και κανείς επίσης δεν αφαιρεί το δικαίωμα από κανέναν Έλληνα πολίτη, να συμμετέχει στις εκλογές.
Όπως είναι σεβαστά τα δικαιώματα του αυτοπροσδιορισμού, του συνεταιρίζεσθε και συνέρχεσθε και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά στο ΚΙΕΦ, ότι κι αν λένε. Αλλά και ο σεβασμός των διεθνών συνθηκών, όπως της Λωζάννης δεν επιδέχεται διαφορετικής μετάφρασης, αλλά είναι μία υποχρέωση που πρέπει να τη σέβονται.
Γιατί εκτός από τα δικαιώματα υπάρχουν και υποχρεώσεις αν δεν το αντιλαμβάνονται. Το που θα καταλήξει αυτή η υπόθεση άγνωστο προς το παρόν. Αλλά θα πρέπει να κατανοήσουν κάποιοι ότι δεν είναι συνεχώς στο απυρόβλητο, ούτε θα έχουν το ακαταλόγιστο.
Για να λένε πράγματα που δεν ισχύουν, να πατάνε τις θεωρίες τους πάνω σε ψεύδη και να υπερτονίζουν την υποτιθέμενη καταπάτηση των μειονοτικών δικαιωμάτων, που δεν ισχύει φυσικά σε μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα.
Αλλά ο καθένας κρίνεται από τα λόγια και τις πράξεις του, όπως όλοι οι πολίτες, μηδενός εξαιρουμένου. Εκτός αν εκτιμούν ότι θα συνεχίζουν να απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία, προβάλλοντας συνεχώς τα γενικόλογα περί δίωξης της μειονότητας και υπό το φόβο κάποιων αντιδράσεων. Ας πρόσεχαν.