Μικροκομοτηναίικα 29-03-2023

Προειλημμένη εδώ και καιρό ήταν η απόφαση στο στενό κυβερνητικό επιτελείο συμβούλων, να πραγματοποιηθούν οι εθνικές εκλογές στις 21 Μαΐου. Ημερομηνία που βολεύει  μάλλον το σχεδιασμό τους.

Η βουλή Θα κλείσει πιο γρήγορα και λόγω των εορτών του Πάσχα,  θα υπάρξει το χρονικό περιθώριο του Ιουνίου των πανελλαδικών εξετάσεων που δεν πρέπει να διαταραχθεί κι αν υπάρχει ανάγκη να πάμε στη δεύτερη κάλπη στις 2 Ιουλίου, να μη μας προλάβει  το Καλοκαίρι.

Αν και ήταν αναμενόμενο βέβαια αυτό το σενάριο των εκλογών, μετά τα Τέμπη, εν τούτοις κάποια κόμματα φάνηκε να είναι ανέτοιμα,  ή  να διαφωνούν, φοβούμενοι για την αδιαφορία των νέων να τρέξουν στη δεύτερη κάλπη.

Η ΝΔ όμως αναγγέλλει ότι πάμε σε  εκλογές χωρίς να έχει ανακοινώσει ακόμα το εθνικό της ψηφοδέλτιο. Τώρα όμως είναι θέμα χρόνου και μέχρι την επόμενη Κυριακή θα ανακοινωθούν κάποια ονόματα,  για να ολοκληρωθούν εντός της επόμενης εβδομάδας,  όπως πληροφορηθήκαμε.

Αφού θα  περάσουν όλα από τελικό έλεγχο και του ιδίου του πρωθυπουργού. Πάντως η καθυστέρηση δεν έδωσε τη δυνατότητα σε νέους υποψηφίους να δώσουν το δικό τους προεκλογικό αγώνα, αδικούμενοι έναντι αυτών που ήταν σίγουροι.

Ανησυχία και προβληματισμός ήδη υπάρχει όμως και στο στρατόπεδο της αυτοδιοίκησης, με δεδομένο το κλείσιμο της βουλής εντός των επόμενων ημερών και την τοποθέτηση υπηρεσιακού υπουργού Εσωτερικών, αφού ανοιχτές είναι πολλές εκκρεμότητες.

Χρηματοδοτήσεις να βρίσκονται ακόμα στον αέρα, χρήματα   δηλαδή που περιμένουν να πάρουν οι δήμοι,  όπως και πολλά άλλα έργα τα οποία ήταν να δοθούν μέσω προγραμμάτων. Που και αυτά θα πάρουν αναβολή. Και όχι μικρή, αν πάμε  και για δεύτερες κάλπες στις 2 Ιουλίου.

Συνεπώς είναι ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και θα τρενάρουν πολλά πράγματα. Και φυσικά οι βουλευτές της αντιπολίτευσης μετά βίας αν προλάβουν κάποια επερώτηση ακόμα, αφού ο αγώνας άρχισε. Και θα γίνει μέσα στο πολωμένο αυτό κλίμα,  που περιγράφαμε χθες.

---------

Σεβαστά τα ήθη και τα έθιμά που απορρέουν από τη θρησκεία και την πίστη του καθενός,  ιδιαίτερα σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία όπως είναι η Θράκη. Που για φέτος συμπίπτουν σχεδόν το Πάσχα με το Μπαϊράμ,  αφού  διανύουμε ταυτόχρονα την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής,  αλλά και του Ραμαζανιού.

Ένα από αυτά τα έθιμα των μουσουλμάνων συμπολιτών μας είναι και τα γεύματα αγάπης τα λεγόμενα ιφτάρ, κυρίως οικογενειακής μορφής,   που δίνονται μετά το πέρας της ολοήμερης νηστείας και διοργανώνονται μεταξύ φίλων,  συλλόγων,  φορέων,  ή ακόμα και κάποιων μεμονωμένων πολιτών.

Πάντα βέβαια στο πνεύμα της αγάπης και της θρησκευτικής πίστης. Για αυτό σαφώς  διαφοροποιούμαστε στα  διπλωματικού και πολιτικού τύπου ιφτάρ,  που συνηθίζουν να διοργανώνουν τελευταία,  κάποιοι  στην περιοχή μας.

Δίνοντας όμως το χαρακτήρα μιας μαζικής εκδήλωσης εκατοντάδων και χιλιάδων ατόμων,  ακόμα και όταν αυτά γίνονται από παράτυπες δομές που λειτουργούν στην περιοχή μας, ή  από συλλόγους μη αναγνωρίσιμους .

Εκεί φυσικά σημαίνον πρόσωπο και πρώτος προσκεκλημένος πάντοτε είναι ο πρόξενος της τουρκικής δημοκρατίας στην Κομοτηνή, οι ψευτομουφτήδες και μέλη του μειονοτικού κόμματος.

Και σε αυτά τα ιφτάρ  βέβαια προσκεκλημένοι είναι μόνο οι βουλευτές και οι αυτοδιοικητικοί,  οι οποίοι αναγνωρίζονται και στηρίζονται από την προξενική αυλή. Οι άλλοι αγνοούνται επιδεικτικά,  προφανώς στο πνεύμα της αγάπης.

Και για να αποφύγουν τις κακοτοπιές,  γιατί με κάποιους δεν συναγελάζεται ο πρόξενος. Παγιδεύονται όμως ακόμα   και κάποιοι χριστιανοί θεσμικοί, πιστεύοντας και εκτιμώντας ότι συμμετέχουν σε μία θρησκευτική εκδήλωση. Εκτός αν το γνωρίζουν.

---------

Με τον τρόπο όμως που γίνονται αυτά τα μαζικού τύπου προξενικά ιφτάρ, προφανώς    ξεφεύγουν  πολύ από τα όρια του εθίμου,  όπως ορίζει η μουσουλμανική θρησκεία. Γιατί τα ιφτάρ είναι γεύματα αγάπης και όχι επίδειξης,  ούτε τόσο μεγάλης μαζικής συμμετοχής.

Και τελικά ουδείς γνωρίζει και ποιος πληρώνει το τίμημα για αυτά τα μεγάλα τραπεζώματα, που γίνονται εφαλτήριο για δημόσιες σχέσεις και για προβολή συγκεκριμένων υποψηφίων, εν μέσω και προεκλογικής περιόδου που διανύουμε.

Και δυστυχώς σε αυτό το σπορ, προσοδοφόρο ψηφοθηρικά, επιδίδονται και χριστιανοί αυτοδιοικητικοί,  πολλές φορές για να γίνουν αρεστοί στην προξενική αυλή, αλλά  και για να ικανοποιήσουν υποψηφίους  συμβούλους τους, που αντλούν δύναμη από αυτό το σύστημα.

Δεν γνωρίζουμε βέβαια ακόμα αν θα περάσει και φέτος για να κάνει το περιβόητο διπλωματικό ιφτάρ και ο δήμος του Μπαϊράμ Πασά  από την Τουρκία  που χρηματοδοτείται για  να ταΐζει χιλιάδες μουσουλμάνους στα Βαλκάνια, όπως και στη Θράκη,  όπως γίνονταν και προ πανδημίας.

Αλλά πληροφορηθήκαμε ότι προχθές πρωτοκλασάτος  πρώην πολιτικός  της μειονότητας που τα ρυθμίζει όλα αυτά, ακόμα και τα εκλογικά σενάρια υποψηφιοτήτων με το ΜέΡΑ25 λόγου χάριν τώρα, διάβηκε  την υψηλή πύλη. Επισκέφθηκε δηλαδή το τουρκικό προξενείο και παρέμεινε για αρκετή ώρα εκεί, μάλλον για να συζητήσουν τέτοιου είδους θέματα.

Άλλο η πολιτική όμως και άλλο η θρησκεία. Και θα πρέπει να είναι διακριτοί οι ρόλοι, χωρίς να εργαλειοποιείται  η πίστη των απλών ανθρώπων, για  διπλωματικά και πολιτικά παιχνίδια και οφέλη ορισμένων.

----------

Πέραν από κάποιες διαδηλώσεις και αντιδράσεις πολύ μικρές που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας,  όταν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης  μεταφέρθηκε στα 67 χρόνια,  ή όταν δίνονται αυξήσεις του κατώτατου μισθού στο 9%,  αλλά από την πίσω πόρτα μέσω της φορολογίας αφαιρούνται τα μισά,  που δεν αντικατοπτρίζουν με τίποτα το αυξημένο κόστος ζωής,  στην Ελλάδα πέρασαν όλα σχετικά εύκολα.

Εν αντιθέσει βέβαια με τη Γαλλία που ξεσηκώθηκαν χιλιάδες πολίτες, επειδή υπάρχει σχέδιο να οδηγηθούν σταδιακά οι συντάξεις στο όριο ηλικίας των 64 ετών. Ενώ παρέλυσαν και τα γερμανικά μέσα μαζικής μεταφοράς, επειδή οι παρόμοιες αυξήσεις του 10% δεν επαρκούν για να καλύψουν την ακρίβεια και τον πληθωρισμό.

Μαζικές και δυναμικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας,  διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, με τα συνδικάτα να απαιτούν και ίσως να ανοίγουν και το δρόμο για παρόμοιου  τύπου διαμαρτυρίες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Αλλά στη χώρα μας φαίνεται να κινούνται τα πράγματα σε άλλους ρυθμούς και σε άλλες λογικές. Τόσο που ακόμα και με το ζόρι όταν  επιβιώνουν κάποιοι, να θεωρούν ότι είναι φυσιολογικά όλα αυτά που ζούμε.

Και ίσως θεωρούν και επαρκείς τις  επιδοματικές πολιτικές της κυβέρνησης που αναπληρώνουν ένα πολύ μικρό ποσοστό από τις απώλειες που έχουν υποστεί τα εισοδήματα τους. Εκτός αν δεν εμπιστεύονται τα συνδικάτα.

Εκτιμώντας ότι κινούνται με πολιτικά κριτήρια, αφού ελέγχονται κατά πλειοψηφία  από την αντιπολίτευση. Και  ενδεχομένως κάθε προσπάθεια διαμαρτυρίας,  ή διαδηλώσεων σέρνει και το βάρος μιας πολιτικής αντιπαράθεσης και όχι συνδικαλιστικών αιτημάτων.

Εξάλλου πολλές κινητοποιήσεις βλέπουμε με κυβέρνηση ΝΔ και όχι όταν στο τιμόνι της εξουσίας στη χώρα μας βρίσκονταν  τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Ίσως θα πρέπει να απογαλακτιστούν και από τέτοιες λογικές και πρακτικές,  για να μπορούν να διεκδικούν,  να γίνονται πιστευτοί και να ξεχωρίζουν την πολιτική από το συνδικαλισμό.  Κάτι που μάλλον δεν γίνεται.