Τί θα γινόταν εάν ο εικονιζόμενος τόπος βρισκόταν στην Ελλάδα;

Στην φωτογραφία βλέπετε την λίμνη του Κόμο στη Λομβαρδία της Βόρειας Ιταλίας. Ένα μαγευτικό φυσικό τοπίο, συνδυασμένο με την άρτια αρχιτεκτονική στο βάθος, αλλά και μία… πισίνα μέσα στη λίμνη. Τί, όμως, θα γινόταν, εάν προσπαθούσε κάποιος επενδυτής να δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα;

Την θεωρητική απάντηση δίνει ο περιφερειακός σύμβουλος και αρχιτέκτονας Κώστας Κατσιμίγας, που έγραψε αναλυτικά: «Αν ο τόπος αυτός βρισκόταν στην Ελλάδα πιθανόν να συνέβαιναν τα εξής:

1. Το Δασαρχείο θα έκρινε ότι έγινε καταπάτηση δασικής έκτασης και θα ζητούσε την κατεδάφιση του Ξενοδοχείου.
2. Ο Φορέας Διαχείρισης της λίμνης θα αποφαινόταν ότι διαταράσσεται ο οικότοπος της Λίμνης καθώς και η ορνιθοπανίδα και η ιχθυοπανίδα της περιοχής.
3. Η αρμόδια για την περιοχή Εφορεία Σπηλαιολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας θα διαπίστωνε την πιθανή ύπαρξη σπηλαίου… δεινοσαύρων και θα αποφάσιζε σωστική ανασκαφή, αλλά λόγω έλλειψης προσωπικού θα δούλευε μόνον δυο εβδομάδες το χρόνο και θα προσδιόριζε το τέλος της ανασκαφής σε περίπου 150 χρόνια. Μέχρι τότε δεν θα υπήρχε καμία δυνατότητα αξιοποίησης της περιοχής.
4. Το λιμενικό θα επέβαλε ένα τσουχτερό πρόστιμο γιατί ακόμη δεν έχει καθοριστεί θεσμικό πλαίσιο που αφορά κατασκευές πισίνας μέσα σε λίμνη.
5. Η Πολεοδομία μετά από καταγγελίες θα έκρινε ότι υπάρχουν υπερβάσεις στην αρχική άδεια, θα το έκρινε αυθαίρετο σύμφωνα με τις τελευταίες 58 τροποποιήσεις του Νόμου και θα αποφάσιζε την κατεδάφισή του.
6. Η Κτηματική Υπηρεσία θα θεωρούσε ότι το κτίριο έχει κτιστεί επάνω στον αιγιαλό επομένως ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο, θα το μετέγραφε ως κρατικό ακίνητο και θα το παρέδιδε στο ΤΑΙΠΕΔ για εκμετάλλευση.
7. Το ΤΑΙΠΕΔ θα το παρατούσε στην τύχη του για καμιά δεκαριά χρόνια μέχρι να λεηλατηθεί τελείως και να αφαιρεθεί μέχρι και το τελευταίο καζανάκι τουαλέτας καθώς και το τελευταίο πόμολο από την τελευταία πόρτα. Στη συνέχεια θα το πωλούσε κοψοχρονιά».

Μπορεί το παραπάνω παράδειγμα να είναι θεωρητικό και σαρκαστικό, πλην όμως αποτυπώνει μία διόλου μακρινή κατάσταση από την ελληνική πραγματικότητα της δαιδαλώδους γραφειοκρατίας.