Ένα βιωματικό βιβλίο για τους Σαρακατσάνους από την Κομοτηναία Νάγια Δαλακούρα

Στην πιο ταιριαστή τοποθεσία, τον μουσειακό οικισμό Σαρακατσάνων στο Γλυκονέρι, παρουσιάστηκε το νέο βιβλίο της Κομοτηναίας συγγραφέα, με σαρακατσάνικη καταγωγή, Νάγιας Δαλακούρα. «Ο χορός του αετού» όπως ονομάζεται το τέταρτο βιβλίο της, στο εξώφυλλο που οποίου οι αναγνώστες διακρίνουν τον παππού της ως παιδί, είναι και το πιο βιωματικό της έργο, όπως μας είπε η Νάγια Δαλακούρα πριν την εκδήλωση.

Το βιβλίο, όπως ενημέρωσε, πραγματεύεται κυρίως τη βιοφιλοσοφία των Σαρακατσάνων διαχρονικά, από όταν ήταν νομάδες, ενώ επιλέχθηκε η εκδήλωση να γίνει στον μουσειακό οικισμό τόσο για να τον επισκεφτεί ο κόσμος, όσο επειδή μπορεί να αποτελέσει τόπο εκδηλώσεων, όχι μόνο χορού και παραδοσιακών δρωμένων. Τέλος, ευχαρίστησε όλους όσοι ήρθαν στην εκδήλωση, παρά τη μακρινή απόσταση από την Κομοτηνή.

Τη βιβλιοπαρουσίαση συνδιοργάνωσαν η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού, Παιδείας & Αθλητισμού Κομοτηνής (ΔΚΕΠΠΑΚ), ο Μορφωτικός Σύλλογος των εν Θράκη Διαβιούντων Σαρακατσαναίων, οι εκδόσεις Κλειδάριθμος και το βιβλιοπωλείο Δημοκρίτειο, το βράδυ της Δευτέρας 19 Ιουνίου. Για το βιβλίο μίλησαν ο καθηγητής και κοσμήτορας της Σχολής Κλασικών & Ανθρωπιστικών Σπουδών ΔΠΘ Μανόλης Βαρβούνη κι ο αναπληρωτής καθηγητής Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού Βασίλης Σερμπέζης. Τη συζήτηση συντόνισε ο πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου των εν Θράκη Διαβιούντων Σαρακατσαναίων Γιώργος Νάκος.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Χαϊντού Ξάνθης, 1926. Τσελιγκάτα Σαρακατσάνων: Έφτασε στο κονάκι κρατώντας κάτω από τη μασχάλη την Οδύσσεια. Τους ανακοίνωσε πως είναι ο δάσκαλος και ζήτησε να δει το σχολείο. Δεν γνώριζε ακόμη πως εκείνοι οι ποιμένες είχαν υιοθετήσει τη βραδύτητα των δέντρων και η ηρεμία της φυλλωσιάς ήταν αποτυπωμένη στο βλέμμα τους. Πως ήταν φίλοι με τους αετούς. Και πως δίκαια τους θεωρούσαν ορεινούς βασιλιάδες.

Ελατιά Δράμας, 1941. Τσελιγκάτα Σαρακατσάνων: Η ζωή του δασκάλου ορίζεται από τον αγώνα για το ιδανικό της ελευθερίας. Η φλόγα που καίει μέσα του τον οδηγεί απροσδόκητα ξανά στους Σαρακατσάνους. Αυτή τη φορά ακολουθεί το αρχέγονο πνεύμα τους, τη μυρωδιά της οξιάς και τα κεντίδια στη φούστα μιας γυναίκας που γνωρίζει από παλιά. Τα βουνά, που μέχρι τότε φιλοξενούν τους άνισους αγώνες του ενάντια στον κατακτητή, θα κρύψουν στο εξής τα πάθη του και έναν απαγορευμένο έρωτα.

Η συγγραφέας στο έργο της κάνει εμβριθή μελέτη στην ιστορία της εποχής μέσα από ιστορικές πηγές και οικογενειακά αρχεία και μας μεταφέρει με τη γραφή της να γνωρίσουμε το νομαδικό πνεύμα της κοινωνίας των Σαρακατσάνων.