Η πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ, Σοφία Μενεσελίδου με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα θεάτρου

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου η οποία έχει καθιερωθεί από το 1961 στις 27 Μαρτίου,  με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου συναντήσαμε την πρόεδρο του ΔΗΠΕΘΕ, Σοφία Μενεσελίδου η οποία μας μίλησε για την αξία και την προσφορά του θεάτρου στην κοινωνία και στα παιδιά ειδικότερα.

Το Θέατρο είναι μία από τις αρχαιότερες μορφές τέχνης η οποία κατάφερε να επιζήσεικαι να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της σύγχρονης εποχής. Η προσφορά του είναι ανεκτίμητη και αναμφισβήτητη και παρά τα όσα τον τελευταίο καιρό κατατρύχουν την χώρα μας και τον κόσμο, το θέατρο παραμένει  μία εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου η οποία αργά ή γρηγορά αναδύεται στην επιφάνεια. Η πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής έχοντας μία 20ετής εμπειρία στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας τονίζει πως το θέατρο δεν έπαψε ποτέ να προάγει πολιτισμό και να ενισχύει την κοινωνία σε πολλά επίπεδα. 

Το θέατρο πρωταγωνιστεί στη ζωή μας
«Το θέατρο δεν έχει παραγκωνιστεί από την σημερινή κοινωνία. Το θέατρο ανήκει στις τέχνες εκείνες οι οποίες σε μία πρώτη ανάγνωση φαίνεται ότι είναι στο περιθώριοκάτι το οποίο  είναι αναμενόμενο γιατί σε μία εποχή τεχνολογικής εξέλιξης όπου οι άνθρωποι από την νηπιακή ηλικία είναι καθηλωμένοι σε ένα ταμπλετ, το θέατρο φαίνεται μία τέχνη η οποίαβρίσκεται στο περιθώριο της ζήτησης από πλευράς κοινωνικής αναγκαιότητας αλλάτελικά δεν είναι έτσι. Είναι μία αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου,δημιουργήθηκεακριβώς για να εκφράσει τις εσωτερικές του ανάγκες και τα εσωτερικά του ερωτήματακαι φαίνεται ανά τους αιώνες  όχι  μόνο δεν περιθωριοποιείται αλλά βγαίνει ξανά στην επιφάνεια και με πολύ όμορφο τρόπο πρωταγωνιστεί στη ζωή μας». 

Οι άνθρωποι διψάνε για θέατρο είτε ως θεατές είτε ως συμμετέχοντες 
«Αυτό δεν είναι θεωρητικό αλλά απόρροια της εμπειρίας μου. Η θητεία μου στην τοπικήδιοίκησηείναι 20ετής και όλα αυτά τα χρόνια ακόμα και τα χρόνια που ήμουνα στην αντιπολίτευση είχα εμπλοκή με πολιτιστικές διοικήσεις δηλαδή συμμετείχα σε διοικητικά συμβούλια πολιτιστικών επιχειρήσεων, άρα έβλεπα εκ των έσω όλη αυτήν τη διαδικασία.

Αυτό που μπορώ να πω μετά από 20 χρόνια παρά την οικονομική κρίση, παρά την ισοπέδωση όλων των πνευματικών προτεραιοτήτων  του ανθρώπου το θέατρο ακόμα και σε μια περιοχή ακριτική όπως η δική μας με τιςλίγες δυνατότητες που έχουν οι άνθρωποι που μένουν απομακρυσμένοι από το κέντρο είναι μια τέχνη που αγαπάτε και αγκαλιάζεται  από ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων, ξεκινώντας δηλαδή την παρούσα θητεία ξεκινήσαμε την χειμερινή περίοδο με κάποια έργα ιδιαίτερα ποιοτικά περιμένοντας ότι θα απευθυνθούμε  σε ένα πολύ περιορισμένο αριθμητικά κοινό όπως ήταν αναμενόμενο,αλλά συνέβη το αντίθετο,γιατί ο κόσμος διψάει για θέατρο, είτε αυτό είναι επαγγελματική είτε ερασιτεχνικήδημιουργία.

Οι άνθρωποι λοιπόν, παρατηρώ, ότι θέλουν να συμμετέχουν  στηθεατρική πράξη είτε ως θεατές είτε ως συμμετέχοντες και απόδειξη αυτού  είναι οι πολλές θεατρικές ομάδες που υπάρχουν στην πόλη».

Διαχρονική και διαιώνια η αξία του θεάτρου 
«Η αξία του θεάτρου παραμένει αναλλοίωτη και εκφράζει διαιώνια  την ανάγκη του ανθρώπου να δει επί σκηνής υλοποιημέναθεατρικά, παραστατικά,όλα τα αγωνιώδη ερωτήματα της ύπαρξής του. Ταυτόχρονα όμως,επειδή το θέατρο έχει και  μία άλλη πολύ σημαντική παράμετρο, αυτή της κοινωνικότητας είναιπροσαρμοσμένο και στα δεδομένα της κάθε εποχής.

Εξακολουθεί δηλαδή, να είναι μία αναφορά κοινωνική,  γιατί σου προσφέρει τη δυνατότητα να βρίσκεσαι ανάμεσα σε  ένα σύνολο θεατώνόπου παρακολουθείςμαζί με άλλους, ένα ζωντανό θέαμα. Άρα, είσαι μια κοινότητα και είναι λογικό αυτή η κοινότητα  να έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Το θέατρο λοιπόν, είναι μία  τέχνη διαιώνια και  διαχρονική που όμωςαποκτάτην αξία και τα χαρακτηριστικά της κάθε εποχής και της κάθε κοινωνίας». 

Τεράστια η δύναμη του θεάτρου
«Το θέατρο έχει τεράστια δύναμη και να εκφράσει τον άνθρωπο και το σύνολο αλλά και να καταρρίψεισύνορα και να γεφυρώσει ανθρώπους, κοινωνίες, διαφορετικότητες, πολιτισμούς  γι’ αυτό και έχουμε αναπτύξει  δράσεις προς αυτήν την κατεύθυνση, με κορυφαία τηδράση  Interreg. Ενταχθήκαμε σε ένα διακρατικό πρόγραμμα μαζί με τον δήμο Χασκόβου και τον δήμο Κομοτηνής  και θα έχουμε τη δυνατότητα  να συνδημιουργήσουμε πολιτιστικά και θεατρικά με ένα δήμο μιαςγειτονικής μας χώρας. Θέλουμε να αποδείξουμε πως το θέατροεκφράζει κοινές αγωνίες και μπορεί να λειτουργήσει ως γεφυροποιός  δύναμη ανάμεσα σε διαφορετικούς λαούς.Εκτός λοιπόν από το να γειτνιάζουμε μπορούμε να έχουμε και κοινούς κώδικες στο χώρο του πολιτισμού και του θεάτρου». 
 

Το κοινό της Κομοτηνής είναι θεατρόφιλο
Η σημαντική άνοδος στα  έσοδα πάρα το γεγονός του ότι κρατάμε χαμηλά τα εισιτήριατων παραστάσεων του ΔΗΠΕΘΕ, δηλαδή έχουμε 10 ευρώ γενική είσοδο, 5 ευρώ για ανέργους,μαθητές,φοιτητές και ελεύθερη είσοδο για τα ΑμεΑ και τους συνοδούς τους, σημαίνει πως  οι παραστάσεις αγκαλιάζονται σε μεγάλοβαθμό. Ο κόσμος είναι έτοιμος να δεχθεί όλα τα είδη φτάνει να του προσφέρουμε κάτιποιητικό και αυτό είναι το ζητούμενο. 
 

Η σχέση των παιδιών με το θέατρο
«Τα παιδιάείναι εξοικειωμένα με το θέατρο και οι εκπαιδευτικοί γενικά στη χώρα και συγκεκριμένα στον νομό μας,γιατί έχω την όλη εικόνα, συμβάλλουν πολύ στη διαμόρφωση της θεατρικής παιδείας με συνέπεια να έχουμε διαμορφωμένο θεατρόφιλο κοινό και αυτό το βλέπουμε από την κεντρική  σκηνή που απευθύνεται στα σχολεία στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και από κάποιες δράσεις που κάνουμε κατά καιρούς με τη δευτεροβάθμια που δείχνει πόσο σημαντική δουλειά γίνεται στα σχολεία μας και πόσο συνειδητοποιημένα πλέον οδηγούνται τα παιδιά στο θέατρο. 

Έρχεται πρωτοποριακή θεατροπαιδαγωγική δράση για τα παιδιά 
«Σχεδιάζουμε  μία πολύ σημαντική παρέμβαση, μία θεατροπαιδαγωγική πρωτοποριακή δράση, που αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να αναφέρω περισσότερα γιατί βρισκόμαστε ακόμα σε ένα θεωρητικό σχεδιασμό  αλλά περί τα  τέλη Μαΐου θα έχουμε οριστικοποιήσει το σύνολο αυτών των δράσεων. Είναι μία δράση που προκύπτει ως ανάγκη ακριβώς γιατί βλέπουμε πόσο σημαντικήδουλειά γίνεται από τους εκπαιδευτικούς μας και πόσο εύφοροείναι το έδαφος για να συνομιλήσουμε θεατρικά και να χαράξουμε θεατρικές δράσεις  με την εκπαίδευση». Επίσης οι γονείς ανταποκρίνονται πολλαπλά στις παιδικές παραστάσεις ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να ανοίξουν τους άρχοντες τους 

Πέρα από την ψυχαγωγία…
«Το θέατρο προσφέρει τα μέγιστα στη διαμόρφωση ενός παιδιού, ενός εφήβου. Καταρχάς προσφέρει παιδεία,προσφέρει τη δυνατότητα να μυηθείς τις αξίες της ανθρώπινης ύπαρξης με τον πιο όμορφο, εύληπτο και ταυτόχροναπιο σταθερό τρόπο που είναι το θέατρο, που είναι ο λόγος, η μουσική, η κίνηση. Θεωρώ επίσης, το θέατρο θα έπρεπε να έχει ξεχωριστή θέση και ως μάθημα στην εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια η θεατρική αγωγή είναι ένας από τους εκπαιδευτικούς τομείς όπου στην λογική της οικονομικής κρίσης βάλλεται ιδιαίτερα, παρ’  όλα αυτά μια χώρα όπως η Ελλάδα θα έπρεπε το μάθημα της θεατρικής αγωγής  να το ενισχύει και να είναι προτεραιότητα».