Μοναδικός όπως πάντα ο Φοίβος Δεληβοριάς!

"Αρχαία Ελλάδα" τραγούδησε ο Φοίβος Δεληβοριάς και με αυτό τον τρόπο ζωγράφισε ανάγλυφα τον αρχαιοελληνικό κόσμο, με ρεφρέν - έκσταση βγαλμένο απ' τα Ελευσίνια Μυστήρια και με ηλεκτρονική μουσική που παραπέμπει στον Απόλλωνα και τον Ορφέα.

Τραγούδησε και πολλά άλλα, γνωστά τραγούδια του, το βράδυ της Παρασκευής 2 Μαρτίου στο στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης Ροδόπης. Τον καλλιτέχνη είχε μεριμνήσει ώστε να φέρει στην Κομοτηνή η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού, Παιδείας και Αθλητισμού Κομοτηνής, για μία μοναδική παράσταση στην Κομοτηνής "για να αναρωτηθούμε όλοι μαζί ...αν είναι αληθινά όσα ζήσαμε ως τώρα και να πούμε την ιστορία από την αρχή", όπως αναφερόταν στην πρόσκληση.

Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα, και με το παραπάνω, αφού γέμισε το στέκι, ενώ ο Φοίβος Δεληβοριάς και η παρέα του στάθηκαν παραπάνω από αντάξιοι στις προσδοκίες του κόσμου, καθώς τα σχόλια που καταγράφηκαν μεταξύ όσων παρακολούθησαν την συναυλία, στο τέλος αυτής, ήταν εγκωμιαστικά όχι μόνο για τον Φοίβο Δεληβοριά αλλά και για τους συνεργάτες τους και για το τελικό αποτέλεσμα. 

Η συναυλία ξεκίνησε λίγο μετά τις 9 το βράδυ, με τον Φοίβο Δεληβοριά να μην είναι μόνος του στην σκηνή. Ο ίδιος έχει δώσει τόπο στα νιάτα, μιας που μαζί του εμφανίζεται στις συναυλία η νεαρή τραγουδίστρια Νεφέλη Φασούλη, η οποία πήρε πάνω της πολλά τραγούδια και ήταν αρκετά μελωδική, αποδεικνύοντας πως είναι μία ανερχόμενη καλλιτέχνης. Μαζί τους οι πάντα ...θετικά θορυβώδεις Σωτήρης Ντούβας στα ντραμς, Κωστής Χριστοδούλου στα πλήκτρα, Κώστας Παντέλης στις κιθάρες και Yoel Soto στο μπάσο, να αποδεικνύουν πως είναι άνθρωποι και όχι ρέπλικες και παίζουν με τη μουσική του Φοίβου παίζοντας Μουσική. Μαζί και ο ηχολήπτης Γιάννης Πετρόλιας.

Όλοι μαζί μας ταξίδεψαν με τις μελωδίες τους και μας ξανασύστησαν "Εκείνη", ξαναχορέψαμε  τη "Μπόσα Νόβα του Ησαΐα", ξανακοιταχθήκαμε στον "Καθρέφτη" και τον σπάσαμε, γίναμε "Αόρατοι Άνθρωποι", περάσαμε από την "Όμορφη Πόρτα", πηδήξαμε απ' την "Ταράτσα", σκοτωθήκαμε, ξανασηκωθήκαμε και καταλήξαμε στο γνωστό οικουμενικό motto: "μένω στην Καλλιθέα - κι αγαπάω μια Κική - η ζωή μόνο έτσι είν' ωραία".