Ιστορίες ζωής από έναν Κομοτηναίο μετανάστη

Έφυγε από την Ελλάδα το 1969, και δηλώνει πως αν δεν μετανάστευε δεν θα τα κατάφερνε εξίσου καλά στη ζωή. Είναι ο Αχμέτ Μεμδούχ, κι αυτή είναι η ιστορία της ζωής του, την οποία μοιράζεται ευγενικά μαζί μας. 

"Γεννήθηκα στην Κομοτηνή και το 1967 πήγα φαντάρος. Μετά από 24 μήνες απολύθηκα από το στρατόπεδο στη Ροδόπολη Αττικής. Τότε είχαμε δικτατορία και δεν είχαμε και λεφτά", μας λέει για τα πρώτα βήματα στην Ελλάδα και την Κομοτηνή, αποδίδοντας τη μετανάστευση στη φτώχεια.

"Η πεθερά μου μας έδωσε χίλιες δραχμές, που για τότε ήταν χρυσάφι, και κατέβηκα με τη γυναίκα μου στην Αθήνα. Τότε δεν είχαμε ακόμη παιδιά. Κάτσαμε μια εβδομάδα, μετά πήγαμε στην Πάτρα, μετά στην Ιταλία με καράβι και μετά καταλήξαμε στη Γερμανία με το τρένο.

Ήμασταν πολύ φτωχοί, γι' αυτό μεταναστεύσαμε", είναι τα λόγια του για το πως κατάφερε να πραγματοποιήσει το ταξίδι Κομοτηνή-Γερμανία, όπου εγκαταστάθηκε στην πόλη Χοφ.

Ο κος Μεμδούχ μας μιλάει για τα πρώτα βήματα στην άγνωστη τότε -και αναγεννημένη από τις στάχτες της- Γερμανία, όπου οι βιομηχανίες ήταν στα καλύτερά τους. "Όταν πήγαμε στη Γερμανία, τον πρώτο καιρό τρώγαμε ένα κομμάτι ψωμί και λίγες ελιές την ημέρα. Καταφέραμε και πιάσαμε και οι δύο δουλειά σε ένα εργοστάσιο με ρούχα. Πάντα δουλεύαμε μαζί, όλη μας τη ζωή, σε διάφορα εργοστάσια", σχολιάζει.

Πλέον, πολλά χρόνια μετά, ο κος Μεμδούχ έχει βγει στη σύνταξη, γι' αυτό και μπορεί να επισκέπτεται την Κομοτηνή στις γιορτές. Ο ίδιος αισθάνεται μεν την Ελλάδα ως πατρίδα του, όμως στη Γερμανία δηλώνει ότι είναι η εγκατάστασή του και ο τόπος που θα παραμείνουν τα παιδιά καθώς και τα εγγόνια που ευτύχησε να έχει. 

"Στη Γερμανία γεννήθηκαν και τα τρία παιδιά μου, δύο κορίτσια κι ένα αγόρι, αλλά και οκτώ εγγόνια! Θα κάτσω στην Κομοτηνή για το μπαϊράμι και μετά θα ξαναφύγω για τη Γερμανία. Εκεί είναι η οικογένειά μου και το σπίτι μου. Τα παιδιά μου ευτυχώς έχουν καλές δουλειές κι έχουν φτιάξει τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους", επισημαίνει σχετικά.

Εκτός από τις χαρές της ζωής, όπως τα παιδιά και τα εγγόνια, η ζωή του έφερε και δυστυχίες, με την πιο μεγάλη να είναι η απώλεια της συζύγου του πριν λίγο καιρό. "Τώρα όμως ξαναπερνάω δύσκολα, γιατί δύο μήνες πριν έρθω στην Κομοτηνή, πέθανε η γυναίκα μου. Ο Θεός ...αγάπησε και πήρε τη γυναίκα μου από κοντά μας.

Κι εγώ τώρα θα περιμένω να δω τι σκέφτεται για μένα", αναφέρει για την απρόσμενη τροπή της ζωής και πως την αντιμετωπίζει. 

Πλέον, βλέπει πολλούς Έλληνες, ιδίως μουσουλμάνους της Ροδόπης, να ακολουθούν τον δρόμο που χάραξε στα τέλη της δεκαετίας του '70, αυτόν της μετανάστευσης. Σε αυτό το σημείο ο κος Μεμδούχ αναγνωρίζει πως "τα πράγματα στην Ελλάδα είναι δύσκολα" και δικαιολογεί όσους μεταναστεύουν με ένα όνειρο για καλύτερο αύριο. 

"Τα παιδιά παντού ψάχνουν δουλειά, και δουλειά δεν βρίσκουν. Αν υπήρχαν δουλειές, θα έβγαζαν λεφτά τα μαγαζιά και θα έβρισκαν δουλειά και τα παιδιά. Εμένα ποτέ δεν με ενδιέφερε η πολιτική, με ενδιέφερε αν υπήρχαν δουλειές για όλους. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου, αλλά αν δεν πήγαινα στη Γερμανία, θα γινόμουν χαμάλης. Θα ήμουν ένας εργάτης στην Ελλάδα, χωρίς εργοστάσια", επισημαίνει.

Στο τέλος της συζήτησης, του ζητάμε να μεταφέρει τα χαιρετίσματά μας στην καγκελάριο της Γερμανίας κα. Μέρκελ, κι απαντά με πολύ γέλιο!