Κοίταξε τον καρκίνο στα μάτια και στέλνει ηχηρό μήνυμα πρόληψης

Ήταν αρχές Ιανουαρίου 2021 όταν υπέστη το πρώτο «σοκ». Καρκίνος στον δεξιό πνεύμονα η διάγνωση. Ο έγκαιρος εντοπισμός του όγκου κι η άμεση ιατρική αντιμετώπιση τον κράτησαν στη ζωή.

Ο γνωστός επαγγελματίας της πόλης μας Γιάννης Κιλτσίκης μοιράζεται μαζί μας την άγνωστη ιστορία του, αυτή της μάχης με τον καρκίνο, με βασικό του στόχο όπως τονίζει να μεταφέρει ηχηρό μήνυμα πρόληψης σε πολίτες και πολίτες.

«Ήμουν πάντα υπέρμαχος της πρόληψης»
Η διαχρονική του πίστη στην αξία της πρόληψης σε συνδυασμό με ένα τυχαίο γεγονός, ήταν οι δύο παράγοντες που συνδυάστηκαν για τον έγκαιρο εντοπισμό του όγκου.

Ο Γιάννης Κιλτσίκης θυμάται τη μέρα που «εντελώς τυχαία» όπως είπε έσπασε βρόγχος στον αριστερό του πνεύμονα κι αυτό του έδωσε το έναυσμα να κάνει εξετάσεις στις οποίες εντοπίστηκε καρκίνος… στον δεξιό πνεύμονα. «Ήταν χέρι Θεού» είπε χαρακτηριστικά για τη συγκυρία.

Από τη στιγμή της διάγνωσης και μετά «ευτυχώς επίσπευσα όλες τις διαδικασίες, κινήθηκα πολύ γρήγορα, έκανα pet scan για μεταστάσεις που ευτυχώς δεν υπήρχαν, κατευθείαν χειρουργήθηκα κι έκανα χημειοθεραπείες» διηγήθηκε και συνέχισε: «έκανα όλες τις εξετάσεις, γιατί πάντα ήμουν υπέρμαχος της πρόληψης, γιατί δυστυχώς έχω γενεαλογικό δέντρο το οποίο είναι γεμάτο με καρκίνο. Γι’ αυτό πάντα φρόντιζα και φροντίζω μία με δύο φορές το χρόνο να κάνω αιματολογικές, καρδιολογικές και άλλες εξετάσεις. Και νομίζω πως αυτό με έσωσε, γιατί είχα πάντα τη νοοτροπία να μην αφήνω τα ιατρικά θέματα στην τύχη τους.

Τώρα είμαι υγιής, αλλά κάνω κάθε έξι μήνες όλες τις επαναληπτικές εξετάσεις που χρειάζονται. Οι ιατροί λένε ότι στην πενταετία θεωρείται ότι έχεις ιαθεί, αλλά στην πραγματικότητα όταν μπει στη ζωή σου μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Γι’ αυτό θα συνεχίσω να κάνω προληπτικές εξετάσεις και μετά την πενταετία».

Η απούσα πολιτεία δηλώνει «ευαισθητοποιημένη»
Δεδομένο στην ιστορία του Γιάννη Κιλτσίκη είναι πως ο όγκος του ανιχνεύτηκε σε στάδιο που μπορούσε να αφαιρεθεί. Γι’ αυτό η φράση η πρόληψη σώζει ζωές δεν είναι ένα σλόγκαν αλλά πραγματικότητα.

Δυστυχώς όμως το παραπάνω δεν ισχύει για όλους τους καρκινοπαθείς. Κι η ευθύνη της πολιτείας, η οποία εμφανίζεται ως ευαισθητοποιημένη σε ζητήματα υγείας, είναι τεράστια. «Είναι σημαντικό να υπάρχει πρόληψη και να μην ξεκινάει μόνο από εμάς. Ας βάλει ένα χέρι βοήθειας το κράτος. Ειδικά στις πιο διαδεδομένες μορφές καρκίνου, θα έπρεπε να υπάρχει στήριξη και βοήθεια από το κράτος προς την κατεύθυνση προληπτικών εξετάσεων, ιδίως εάν υπάρχει προδιάθεση εμφάνισης καρκίνου στην οικογένεια» ζήτησε ο κος Κιλτσίκης, μεταφέροντας το μήνυμα πως σημασία έχει «όσο το δυνατό περισσότεροι συμπολίτες μας να προλάβουν το πρόβλημα στην αρχή».

Η ευαισθητοποίηση της πολιτείας δεν πρέπει να μένει στα λόγια αλλά να μετουσιώνεται σε πράξεις, οι οποίες στην περίπτωση των περισσότερων καρκινοπαθών είναι ανεπαρκείς, αφού το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν έχει επαρκή μηχανήματα, ραντεβού για εξετάσεις και ιατρούς για όλους, ιδίως σε ζητήματα πρόληψης. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Γιάννη Κιλτσίκη.

«Το Εθνικό Σύστημα Υγείας σε όλη αυτή την περιπέτεια που περάσατε και περνάτε ήταν έτσι δομημένο ώστε να σας βοηθήσει ή χρειάστηκε να πάτε και σε ιδιώτες, προκειμένου να κάνετε ή να επισπεύσετε τη διαδικασία;» τον ρωτάω σε αυτό το σημείο και ξεκαθαρίζει πως από την αρχή χρειάστηκε να πάει σε ιδιώτη ιατρό, ενώ έφερε το παράδειγμα της εξέτασης pet scan, που δεν υπήρχε κανένα μηχάνημα σε δημόσιο Νοσοκομείο της Θράκης και μόλις πρόσφατα τοποθετήθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. Έτσι, πήρε την απόφαση να κάνει όλες τις προεγχειρητικές εξετάσεις, το pet scan (εξέταση που ανιχνεύει τυχόν μεταστάσεις) και την εγχείρηση σε ιδιώτες ιατρούς στη Θεσσαλονίκη. Μόνο οι χημειοθεραπείες πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.

Ο χρόνος δεν χαρίζεται στους καρκινοπαθείς
Η παραπάνω διαδικασία θα μπορούσε να γίνει στο ΕΣΥ, αλλά θα έπαιρνε πάρα πολλούς περισσότερους μήνες, αφού όπως είναι γνωστό οι λίστες με τα χειρουργεία στο δημόσιο είναι ατελείωτες. Αλλά ο χρόνος στον καρκίνο είναι καθοριστικός και δεν χαρίζεται σε κανένα, άρα τυχόν καθυστέρηση μπορεί να στερήσει από τον καρκινοπαθή την ίδια του τη ζωή.

Ο Γιάννης Κιλτσίκης περιγράφει: «Ο καρκίνος δεν είναι κάτι που πονάει από την αρχή ή σου δίνει σημάδια. Δηλαδή μπορεί να έχεις καρκίνο, να συνεχίσεις να τρέχεις και να κάνεις άλλες δραστηριότητες, αλλά όταν το καταλάβεις… θα έχει γίνει σαν το κεφάλι ενός μικρού μωρού ο όγκος.

Από εκεί και μετά δεν υπάρχει η δυνατότητα χειρουργείου, οπότε ο ασθενής πάει σε μία σειρά από πάρα πολλές χημειοθεραπείες, για να σμικρυνθεί ο καρκίνος κι εάν μπορέσει μετά να χειρουργηθεί, εάν δεν έχουν γίνει μεταστάσεις. Οπότε η πρόληψη με τον χρόνο είναι ταυτόσημα, πάνε μαζί.

Γι’ αυτό το κράτος πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στον ασθενή να προλαμβάνει ένα τέτοιο γεγονός».

Σπάζοντας το ταμπού της ψυχολογίας
Ο Γιάννης Κιλτσίκης δεν κρύβει το «σοκ» που υπέστη όταν έγινε γνωστή η διάγνωση του καρκίνου. Τονίζει μάλιστα πως οι επιπτώσεις στην ψυχολογία δεν είναι κάτι που αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη. «Χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου» περιγράφει για τις σκέψεις ενός καρκινοπαθή όταν ακούσει πως έχει καρκίνο.

«Η αλήθεια είναι ότι ζορίστηκα πάρα πολύ ψυχολογικά. Ενάμιση χρόνος έχει περάσει από το χειρουργείο αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν κατάλοιπα αυτής της κατάστασης» συνεχίζει. Άλλωστε, ο κος Κιλτσίκης είναι γνωστός στην τοπική μας κοινωνία ως πατέρας, σύζυγος, ενεργό μέλος της κοινωνίας και δραστήριος επαγγελματίας, άρα «ήταν μία τρομερή δύσκολη κατάσταση (εν. η διάγνωση του καρκίνου) που συνεχίζεται και τώρα». Χαρακτηριστικά θυμάται «αφού έγινε το χειρουργείο κι οι ιατροί μου έλεγαν ότι πήγε καλά, εγώ παρόλα αυτά νόμιζα… ότι θα πεθάνω».

Σε αυτό το σημείο σπάει ένα ακόμη ταμπού, που δυστυχώς έχουν ακόμη αρκετοί συμπολίτες μας, αυτό της ανάγκης ψυχολογικής υποστήριξης από επαγγελματίες. «Δεν σας κρύβω ότι απευθύνθηκα σε ιδιώτη ψυχολόγο, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ» σημειώνει. Όλα τα παραπάνω τα βίωσε μάλιστα σε μία συνθήκη πανδημίας, όπου ο ίδιος δεν επιτρεπόταν στην αρχή να εμβολιαστεί λόγω χημειοθεραπειών, ενώ συγχρόνως το παραδοσιακό καφενείο που διατηρεί στο κέντρο της πόλης πληττόταν σε τεράστιο βαθμό οικονομικά.

Ζωή και θρησκεία
«Ο καρκίνος μας κάνει να καταλάβουμε τα πιο σημαντικά πράγματα σε αυτή τη ζωή;» ζητώ να μάθω σε αυτό το σημείο. «Ακριβώς» αποκρίνεται ο Γιάννης Κιλτσίκης, σχεδόν δύο χρόνια μετά από τη διάγνωσή του, και συνεχίζει: «έχει αλλάξει η φιλοσοφία μου. Συνεχίζω να ασχολούμαι με τα πάντα, αλλά έχω πλέον προτεραιότητες στη ζωή. Άλλαξα νοοτροπία σε πάρα πολλά πράγματα, ήρθα πιο κοντά στον Θεό στον οποίο ήδη ήμουν κοντά.

Μέσα από την καρδιά μου το λέω, όταν σου σπάει βρόγχος στον αριστερό πνεύμονα κι εμφανίζεται καρκίνος στον δεξί, εγώ το λέω χέρι Θεού».

Ο Γιάννης Κιλτσίκης δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος καρκινοπαθής του τόπου μας, η ιστορία του ωστόσο ας αποτελέσει εφαλτήριο ώστε για τους συμπολίτες μας να εξετάζονται προληπτικά και για την πολιτεία να δείξει την «ευαισθητοποίησή» της με πράξεις. Αυτό είναι που θέλει κι ο ίδιος.